မလကၠားၿမိဳ ႔သိုု႔ တစ္ေန႔ခရီး

၁၃၇၇ ခုႏွစ္၊ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၅ ရက္

ပံုုစာမ်ား (လက္ယာရစ္)

(၁) ၀ုု႔ဒ္လဲန္းစ္နိုုင္ငံကူးဌာန၏အေဆာင္တစ္ေဆာင္အား ေမာ္ေတာ္ဆိုုင္ကယ္မ်ားႏွင့္အတူ ေတြ႔ရပံုု။

(၂) ၀ုု႔ဒ္လဲန္းစ္နိုုင္ငံကူးဌာနအေဆာက္အဦႀကီးအား အေ၀းမွ ဤသိုု႔ေတြ႔ျမင္ရသည္။

(၃) Johor–Singapore Causeway တံတားကိုုျဖတ္ေနစဥ္ စင္ကာပူနိုုင္ငံႏွင့္မေလးရွားနိုုင္ငံတိုု႔အားျခားထားေသာ Straits of Jahor ေရလက္ၾကားကိုု ဇနီးျဖစ္သူက ေငးၾကည့္ေနလ်က္။

(၄) မေလးရွားဖက္ကဘတ္စ္ကား (အစိမ္းေရာင္)ကိုု ေျပာင္းမစီးၾကမီ။

အိမ္ဦးႏွင့္ၾကမ္းျပင္လိုု အေရာက္အေပါက္ရွိခဲ့ေသာ မေလးရွားသိုု႔ မေရာက္ျဖစ္သည္မွာ ၾကာခဲ့ေလၿပီ။

ၿပီးခဲ့ေသာ ၾသဂုုတ္လ ၂၉ ရက္ စေနေန႔ကမူ မေလးရွားနိုုင္ငံ၏ ထင္ရွားသည့္ၿမိဳ ႔တစ္ၿမိဳ ႔ျဖစ္ေသာ မလကၠားသိုု႔သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့သည္။ မိမိတိုု႔အလုုပ္မွ ၀န္ထမ္းလူမႈေရးအ သင္း၏အစီအစဥ္ျဖင့္ သြားၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ခရီးမသြားမီ ၂ ရက္အလိုုက မေလးရွားမွာသံုုးရန္ မေလးရွာေငြလဲရသည္။ မိမိ၏ဌာနမွ အေၾကာအဆစ္ကုု ပညာရွင္အမ်ိဳးသမီးသည္ မေလးရွားနိုုင္ငံသူျဖစ္ၿပီး သူ႔ဇာတိ ဂ်ဟိုုးၿမိဳ ႔မွ စင္ကာပူသိုု႔ ေန႔တိုုင္းအလုုပ္လာ တက္ပါသည္။

စင္ကာပူေဒၚလာႏွင့္မေလးရွားရင္းဂစ္တိုု႔ကိုု မည္သည့္ေနရာတြင္လဲက ေငြေစ်းႏံႈးေကာင္းသလဲဟုု သူ႔အား ေမးၾကည့္ရာ သူက စင္ကာပူမွာက ေငြပိုုရေၾကာင္းေျပာပါသည္။

“မစၥတာေအး အခုုအခ်ိန္မွာေငြလဲရင္ ပြတာေပါ့။ မေလးပိုုက္ဆံက အရမ္းကိုုေစ်းက်ေနတာရွင့္။ စင္ကာပူ ၁ က်ပ္၊ မေလး ၃ က်ပ္ေလ။”

သိုု႔ႏွင့္ ဇနီးႏွင့္တိုုင္ပင္ၿပီး Jurong Point ရွိ Money Changer မွာ ေငြသြားလဲ၏။ လိုုရမယ္ရအျဖစ္ စင္ကာ ပူေဒၚလာမ်ား အပိုုေဆာင္သြားပါေသးသည္။

မိမိတိုု႔အားလံုုး နံနက္ ၆ နာရီခြဲတြင္ အလုုပ္မွာစုုေ၀းၾကၿပီး ငွားထားေသာခရီးသြားဘတ္စ္ကားႀကီးျဖင့္ ထြက္ခဲ့ၾကရာ နံနက္ ၆ နာရီ ၅၇ မိနစ္တြင္ ၀ုု႔ဒ္လဲန္းစ္နိုုင္ငံကူးဌာန (Woodlands Checkpoint) သိုု႔ ေရာက္ရွိၿပီး ကားေပၚမွဆင္းလ်က္ စင္ကာပူ Immigration မွာ အစစ္ေဆးခံရသည္။ ထိုု႔ေနာက္ ကားေပၚသိုု႔ျပန္တက္ၿပီး စင္ကာပူႏွင့္မေလးရွားကိုု ဆက္ သြယ္ထားသည့္ ၁.၀၅ ကီလိုုမီတာရွည္ေသာ Causeway တံတားကိုုျဖတ္ၾကရသည္။ မနက္ေစာေစာျဖစ္သျဖင့္ နံနက္ခင္းသည္ ေအးေဆးၿငိမ္သက္ လိုု႔ေန၏။

ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးေျပးေနေသာဘတ္စ္ကားအတြင္းမွ ပတ္၀န္းက်င္ရႈခင္းမ်ားအားၾကည့္ရင္း ခရီးသြားျခင္း၏ အရသာကိုု ႏွစ္သက္စြာခံစားေနမိသည္။

တံတားကိုုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေသာအခါ ဂ်ဟိုုးဖက္ရွိ မေလးရွားနိုုင္ငံကူးဌာန(Immigration)မွာ အစစ္ေဆးခံၿပီး ကားေျပာင္းစီးၾကရ၏။ စင္ကာပူက စီးလာေသာဘတ္စ္ကားမွ မေလးရွား ဖက္က ဘတ္စ္ကားကိုုေျပာင္းစီးၿပီး ခရီးဆက္ခဲ့ၾကရာ နံနက္ ၈ နာရီမွာ ေယာ(န)ပဲင္းၿမိဳ ႔ (Yong Peng) သိုု႔ ေရာက္ခဲ့ၾက၏။

ေယာ(န)ပဲင္းၿမိဳ ႔သည္  အစားအေသာက္ျဖင့္လူသိမ်ားေသာ မေလးရွားနိုုင္ငံမွၿမိဳ ႔မ်ားတြင္ တစ္ခုုအပါ အ၀င္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

စင္ကာပူမွ ဂ်ဟိုုးၿမိဳ ႔ကိုုျဖတ္ၿပီး မလကၠားသိုု႔လည္းေကာင္း၊ မလကၠားမွ ကြာလာလမ္ပူသိုု႔ လည္းေကာင္း ကားျဖင့္သြားၾကသူမ်ားသည္ ဤၿမိဳ ႔မွာ ခဏတျဖဳတ္ရပ္နားၾကေလ့ရွိသည္။ အစားအေသာက္မ်ား စား ၾကေလ့ရွိသည္။

ပံုုစာမ်ား (လက္ယာရစ္)

(၁) ၀ုု႔ဒ္လဲန္းစ္နိုုင္ငံကူးဌာနအေဆာက္အဦႀကီးသိုု႔ ဘတ္စ္ကားမ်ား ဆိုုက္ေရာက္ၾကစဥ္။

(၂)  ေယာ(န)ပဲင္းၿမိဳ ႔က Sayed စားေသာက္ဆိုုင္။ 

(၃) နံနက္စာ စားၾကၿပီ။

  

(၄) Johor-Singapore Causeway တံတား (ကားမီးနီနီေလးမ်ား)ႏွင့္ ဂ်ဟိုုးၿမိဳ ႔ဘက္ရွိတိုုက္တာအေဆာက္အဦအခ်ိဳ ႔အား စင္ကာပူဘက္ရွိတံတားထိပ္မွ ေ၀၀ါး၀ါးေလး ယခုုလိုုလွမ္းၿပီးျမင္ေတြ႔နိုုင္သည္။ 

ခရီးသြားလမ္းညႊန္က ယခုုသြားေရာက္မည့္ Sayed စားေသာက္ဆိုုင္တြင္ ပလာတာစားေကာင္းသည္ ဆိုုသျဖင့္ မိမိတိုု႔ႏွစ္ဦး ပလာတာစားျဖစ္ၾက၏။ စားလိုု႔ မဆိုုးလွေပ။ နံနက္စာစားၿပီးေနာက္ မလကၠားသိုု႔ ခရီး ဆက္ၾကျပန္ပါသည္။လမ္း တစ္ေလ်ာက္မွာ ဆီအုုန္းပင္မ်ားကိုု မ်က္စိတစ္ဆံုုး ေတြ႔ၾကရ၏။ 

ဆီအုုန္းပင္မ်ား။

လမ္းညႊန္ဆိုုင္းဘုုတ္မ်ားႏွင့္စီးပြားေရးေၾကာ္ျငာဆိုုင္းဘုုတ္မ်ားကလည္း မေတြ႔ခ်င္ ျမင္မဆံုုးပါေပ။ 

ကၽြန္းပင္မ်ားကိုု ကားလမ္းေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ တန္းစီစိုုက္ထားသည္ကိုု ေတြ႔ရေသးသည္။ ခရီးသြားရင္း ျမင္ေနရေသာ ဆီအုုန္းပင္မ်ား၊ ကၽြန္းပင္မ်ားႏွင့္လမ္းဆံုုလမ္းခြမ်ားတြင္ အလွစိုုက္ထားေသာ ပန္းပင္မ်ားသည္ နံနက္ခင္းကိုု ပိုုမိုုၿပီးလွပေစေလသည္။