မၾကာေသးမီကမွ ယခုဘေလာ့စာမ်က္ႏွာမွာ 'ျပန္မနိုင္အလြမ္း'ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္နဲ႔သက္
ဆိုင္လို႔ မိမိသတိရမိ ခံစားမိ လြမ္းမိသည္မ်ားကို ကိုုုယ္ေရးအတၲဳပၸတၱိ၀တၲဳပံုစံျဖင့္စၿပီးေရးပါတယ္။
အဲဒီမွာ တခုေျပာခဲ့တာက "မိမိ မျပန္နိုင္ေတာ့မည့္ အမိေျမ" လို႔ပါ။
ဟုတ္ပါတယ္။
မိမိအေနျဖင့္ အခြင့္သာလို႔ျမန္မာျပည္ကိုျပန္နိုင္သည္ျဖစ္ေစ အေၾကာင္းမညီညြတ္လို႔မျပန္နိုင္သည္
ျဖစ္ေစ မျပန္ျဖစ္ဖို႔ကမ်ားတာေၾကာင့္ ခ်စ္တဲ့အမိေျမကို သတိရဖို႔ လြမ္းဖို႕ကလြဲလို႔ ဘာမွမရွိနိုင္ပါ။
ကံေကာင္းတာတခုက အမိေျမနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မိမိမွာ သတိတရျဖစ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရယ္။
ဓာတ္ပံုေတြရွိတယ္။ ဗြီဒီယိုေတြရွိတယ္။
ေရးထားတဲ့စာေတြရွိတယ္။
ေနာက္ၿပီး စကားေျပာခ်င္လား စာပို႔ခ်င္လား ဒီေခတ္မွာဆက္သြယ္ေရးနည္းလမ္းေတြကလဲ အဆင္
သင့္မွအဆင္သင့္ပဲေလ။
အခုပဲၾကည့္ပါ။
လြန္ခဲတဲ့ ၂၉ ႏွစ္ေလာက္က မိမိ၏ျမန္မာျပည္အလည္ျပန္ခရီးသြားေဆာင္းပါးေလး ဒီကေန႔မွာျပန္
ေပၚလာေတာ့ အဲဒီတုန္းကအေတြ႔အႀကံဳေတြကို မေန႔တေန႔ကလိုပဲ အသစ္တခါျပန္လည္ခံစားမိကာ
လြမ္းလိုက္ရတာမ်ားရယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကာလကိုမမီလိုက္တဲ့မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအတြက္ ေအာက္မွထပ္ဆင့္မ ွ်ေ၀ေပးလိုက္ရပါ
တယ္။
No comments:
Post a Comment