ဒီကေန႔ညေန ေဖ့စ္ဘြတ္ၾကည့္ေတာ့ စာေရးဆရာတင္ညြန္႔က ကိုနီသင္း(ပ်ဥ္းမနားေမာင္နီသင္း)အ
ေၾကာင္း အမွတ္တရတင္ထားတာေလးေတြ႔ရေတာ့ အခုလိုေလး စိတ္ထဲကေျပာလိုက္မိတယ္။
ကိုနီသင္းေရ သတိရတယ္ဗ်ာ။
က်ေနာ္တို႔တေတြ ကမာရြတ္ၿမိဳ ႔နယ္ ျပည္လမ္းေဘးက ၀ဂၢီရပ္ကြက္ေလးမွာ အတူတကြေနခဲ့ၾကတာ
ကို လြမ္းမိေသးတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။
၀ဂၢီရပ္ကြက္ဆိုတာ မိမိ အိမ္ေထာင္မက်မီက(၁၉၇၅)နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေမာ္လၿမိဳင္ကျပန္ေျပာင္းလာ
တဲ့ႏွစ္မ်ား(၁၉၈၁-၁၉၈၉)မွာပါ ႏွစ္ႀကိမ္ေနခဲ့ဖူးတာ။
အဲဒီအခ်ိန္က လွည္းတန္းမွတ္တိုင္(အင္းစိန္ဖက္ကအလာ)နဲ႔ ျမန္မာ့အသံအၾကားမွာရွိၿပီး ျပည္လမ္းရဲ ႔
အေနာက္ဖက္မွာရွိသည့္ ဒီရပ္ကြက္ေလးကို သတိမျပဳမိၾကတာမ်ားပါတယ္။ ၀ဂၢီရိပ္သာလမ္းထိပ္မွာ
ေရႊထီးေတာ္ေစတီနဲ႔သိပၸံေက်ာင္းကို ျပည္လမ္းေပၚကေန ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ေနရတာ။
ေနာက္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ရဲ ႔နာမည္ႀကီး ၾကန္ေတာသခၤ်ဳိင္းနဲ႔ဒီရပ္ကြက္က နာနတ္ေတာလမ္းတခုပဲျခားေန
တာရယ္။ ဖံုထူတဲ့ေျမနီလမ္းၾကမ္းေလးပါ။
ကမာရြတ္ၿမိဳ ႔နယ္ထဲက အထင္ကရျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္၀ိဇၨာႏွင့္သိပၸံတကၠသိုလ္(RASU)၊ တီတီစီေက်ာင္း၊
ပညာေရးတကၠသိုလ္၊ ပညာေရးသုေတသနဌာန၊ ေဆးတကၠသိုလ္(၁) လိပ္ခံုး၊ အေျခခံပညာဦးစီးဌာန၊
ျမန္မာ့ရုပ္သံဌာနေတြနဲ႔နီးနီးေလးမွာရွိေနတာ။
အဲဒီအရပ္မွာ ကဗ်ာဆရာ ကိုနီသင္းမိသားစုေနတယ္။ ကဗ်ာဆရာေမာင္စြမ္းရည္မိသားစုေနတယ္။
စာေရးဆရာမ ေရႊကူေမႏွင္းမိသားစုေနတယ္။ စာေရးဆရာ ေရႊၿမိတ္ေသာင္းတင္ႏွင့္ခင္ေမာင္တိုး(မိုး
မိတ္)တို႔မိသားစုမ်ားေနတယ္။၊ ကဗ်ာဆရာေဇာ္ေနာင္မိသားစုရယ္ စာေရးဆရာေမာင္ေအာင္မြန္ရဲ ႔မိ
သားစု(ေနာင္တြင္ VOA သတင္းတင္ဆက္သူ)ရယ္၊ အားကစားေဆာင္းပါးရွင္ေအာင္ေက်ာ္ေက်ာ္ရဲ ႔မိ
သားစုရယ္ မိမိ၏မိသားစုရယ္ အတူတကြေနခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီစာေရးဆရာအားလံုးထဲမွာ မိမိက ကိုနီသင္း၊ ကိုေအာင္မြန္၊ ကိုေဇာ္ေနာင္တို႔ ၃ ဦးနဲ႔ မ်ားစြာရင္းႏွီးခဲ့
တာပါ။
ကိုနီသင္းနဲ႔မိမိတို႔အေၾကာင္းပဲ ဆက္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကိုနီသင္းက မိမိထက္အသက္ ၁ ႏွစ္ပဲႀကီးေပမယ့္ စာေပ၀ါနဲ႔စာေပၾသဇာမွာ မိမိထက္ ၀ါလဲႀကီး ၾသ
ဇာလဲႀကီးသူတဦးျဖစ္ပါတယ္။ စာေပဗိမာန္ဆုနဲ႔အမ်ိဳးသားစာေပဆုမ်ားရွင္ပါ။
ဒါေပမယ့္ ကိုနီသင္းသည္ ပင္ကိုယ္အားျဖင့္ႏွိမ့္ခ်မႈရွိၿပီး အလြန္ခင္မင္စရာေကာင္းသူတဦးလဲျဖစ္ပါ
တယ္။
၁၉၈၇ ခုႏွစ္မွာ မိမိ အမ်ိဳးသားစာေပဆုရေတာ့ ကမာရြတ္ၿမိဳ ႔နယ္စာေပလုပ္သားအဖြဲ႔က ပါတီရံုးလား
ေကာင္စီရံုးမွာလား အေသအခ်ာမမွတ္မိေတာ့။ အဲဒီမွာ ဂုဏ္ျပဳပြဲလုပ္ေပးဖို႔စီစဥ္ေတာ့ ကိုနီသင္းခမ်ာ
မိမိနဲ႔ပတ္သက္လို႔အခက္အခဲေတြ႔ရပါတယ္။ မိမိက ထိုစဥ္ကျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ၀င္မဟုတ္
တဲ့အတြက္ပါ။ ကိုနီသင္းက ပါတီ၀င္ပံုစံစာရြက္ေတြယူလာၿပီး မိမိကိုေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ အသင္း
၀င္လိုေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးခိုင္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မိမိမွာ အနီေရာင္ မရင့္တရင့္ရွိတယ္ဆိုတာကို သူက သိထားၿပီးျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
အစမွာေတာ့ မိမိက အျပတ္ျငင္းပါေသးတယ္။
သူ႔ကိုခင္မင္တာက တပိုင္းပဲေလ။
ပါတီနဲ႔ လံုး၀မပတ္သက္ခ်င္ဘူးေပါ့။
ဒီေတာ့ သူက"က်ေနာ့္ကို ၿမိဳ ႔နယ္ကတာ၀န္ေပးလို႔ပါ ကိုတင္ေမာင္ေအးရာ။ ဒီပံုစံစာရြက္ေလးကိုသာ
လက္မွတ္ထိုးေပးပါ။ ဂုဏ္ျပဳပြဲကိုလဲ ခဏေလးလာေပးပါ။ ေနာက္ေတာ့ ပါတီနဲ႔ဘာမွမပတ္သက္လဲ
ျဖစ္တာပဲဗ်ာ။ ပါတီကအစည္းအေ၀းေတြကိုလာမတက္လဲရပါတယ္။ ဘယ္သူကမွလိုက္မေခၚပါဘူး။
ဒါ က်ေနာ္ အာမခံပါတယ္"
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူက မိမိအတြက္ကို ေစတနာနဲ႔ တကူးတကႀကီးေျပာေပး လုပ္ေပးေနတာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္
အတြက္အေရးမႀကီးလွတဲ့ပါတီ၀င္ပံုစံစာရြက္မွာ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္သလို ၿမိဳ ႔နယ္ရဲ ႔ဂုဏ္ျပဳပြဲကို
လဲ သြားခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ မိမိ မလုပ္ခ်င္ဆံုးအလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ရပါေသးတယ္။
ကိုနီသင္းက ၿမိဳ ႔နယ္ကပါတီ ေကာင္စီလူႀကီးေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးတာ။ စကားစျမည္ေျပာခဲ့ရတာ။
No comments:
Post a Comment