၁၃၇၆ ခုုႏွစ္၊ ၀ါေခါင္လဆန္း ၁ ရက္။
"ထီးထမ္းလမ္းေလွ်ာက္ စင္ကာပူ"တြင္ မိမိသည္ အလုပ္တစ္ခု မည္မည္ရရမရွိပါပဲ စင္ကာပူမွာ ဟိုသြားဒီသြားလုပ္ရင္း ဟိုေနရာေရာက္ ဒီေနရာေရာက္ကာ ဟိုေတြ႔ဒီေတြ႔အေၾကာင္းအရာက ေလးမ်ားအေပၚ မိမိ ေတြးမိ ရင္တြင္းခံစားမိသည္တို႔ကို ေျပာပါမည္။
 |
| ည ၇ နာရီခဲြမွာ ေတြ႔ရတဲ့ စင္ကာပူကျမန္မာရြာႀကီးအနီး၀န္းက်င္၏ ေမွာင္ရီပ်ိဳးစျမင္ကြင္း။ (ဓာတ္ပံုု - ဖိုုးတာ၊ ၂၆ ဇူလိုုင္၊ ၂၀၁၄) |
ျမန္မာျပည္မွ တူမေလးတစ္ေယာက္ စင္ကာပူကိုုအလည္လာဖိုု႔ရွိလိုု႔ မေန႔ညေနပိုုင္းက လင္ကိုုယ္မယားႏွစ္ ေယာက္ ၿမိဳ ႔ထဲကိုုသြားၾကရတယ္။ ဒီလိုုရက္မ်ိဳး ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ရထားစီးၿပီး ၿမိဳ ႔ထဲကိုု သြားေလ့မရွိလိုု႔ နဲနဲ ေလး အဆင္မေျပျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအးေအးေဆးေဆးသြားတာမိုု႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္ပိုုၿပီး ၾကာသြားတာကလြဲလိုု႔ ဘာမွေတာ့အေၾကာင္းမထူးပါဘူး။
ပံုုမွန္အားျဖင့္ မိမိတိုု႔ ၿမိဳ ႔ထဲကိုုသြားရင္ ရထားစီးခဲပါတယ္။ ၂ ထပ္ ဘတ္စ္ကားႀကီးကိုု ဇိမ္က်က်နဲ႔စီးၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဂိတ္ကေနစီးတာျဖစ္လိုု႔ ကိုုယ္ႀကိဳက္တဲ့ေနရာကိုု ေရြးထိုုင္ၿပီး စကားေလးတေျပာေျပာနဲ႔ သြား ၾကတာ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကားေပၚမွာ တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္ရင္း သြားၾကတာ။
 |
| ဂ်ဴေရာင္းအိစ္ဘူတာ၏ဆည္းဆာအလွ .. ညေန ၆ နာရီ ၅၈ မိနစ္။ (ဓာတ္ပံုု - ဖိုုးတာ၊ ဇူလိုုင္လ ၂၀၁၄) |
မေန႔ကေတာ့ အခ်ိန္ကုုန္သက္သာေအာင္လိုု႔ အသြားကိုုရထားစီးၿပီး အျပန္မွဘတ္စ္ကားစီးမယ္လိုု႔ စီစဥ္ခဲ့ တယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္ကေန တကၠစီစီးၿပီး ဂ်ဴေရာင္းအိစ္ဘူတာကိုုသြားၿပီး ဘူတာပလက္ေဖာင္းေပၚကိုုလည္း ေရာက္ေရာ ခရီးသည္ေတြက တင္းက်မ္း (ဒင္းဂ်န္း)ႀကီးပါပဲလား။ ဒါနဲ႔မူလအစီအစဥ္အတိုုင္း အဲဒီကေန ၿမိဳ ႔ ထဲကိုုသြားမယ့္အစား ခရီးသည္နည္းတဲ့'ဘူးကစ္ဘာေတာ့'ဘူတာဖက္ကိုုပဲ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းၿပီး တစ္ဘူ တာ စီးလိုုက္တယ္။ ဘူကစ္ဘာေတာ့ဘူတာမွာဆင္းၿပီး ဘတ္စ္ကားအမွတ္(၆၁) ကိုု ေျပာင္းစီးၾကတယ္။
ရထားကိုု က်ပ္က်ပ္ညပ္ညပ္ မစီးခ်င္တာနဲ႔ ရထားစီးသြားရင္ မိနစ္ ၄၀ ေလာက္ပဲၾကာမယ့္ခရီးကိုု ဘတ္စ္ ကားနဲ႔ ၁ နာရီ ၁၀ မိနစ္ၾကာ စီးခဲ့ရတယ္။’
ခရီးသြားခ်ိန္ၾကာေပမယ့္ ကိုုယ္မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ေနရာအခ်ိဳ ႔ကိုု ျပန္ၿပီးေရာက္ရလိုု႔ အေျပာင္းအ လဲေတြ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ေနရာေတြက မိမိ တစ္ခ်ိန္က ေန႔စဥ္အလုုပ္သြားခဲ့တာျဖစ္လိုု႔ အမွတ္တရ ေလးေတြျဖစ္ရပါတယ္။
ခရီးသြားခ်ိန္ၾကာေပမယ့္ ကိုုယ္မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ေနရာအခ်ိဳ ႔ကိုု ျပန္ၿပီးေရာက္ရလိုု႔ အေျပာင္းအ လဲေတြ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ေနရာေတြက မိမိ တစ္ခ်ိန္က ေန႔စဥ္အလုုပ္သြားခဲ့တာျဖစ္လိုု႔ အမွတ္တရ ေလးေတြျဖစ္ရပါတယ္။
စီးတီးေဟာအနားက ျမန္မာရြာႀကီးကိုုေရာက္ေတာ့ ည ၇ နာရီထိုုးၿပီးစအခ်ိန္ျဖစ္ေပမယ့္ ေနအလင္းေရာင္ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆင္းတဲ့မွတ္တိုုင္ဖက္ကေန ပဲနင္းစူးလားပလာဇာဖက္ကိုု ကားလမ္းမကူးခင္ ဓာတ္ပံုုတစ္ပံုုရိုုက္ပါတယ္။ ျမန္မာရြာႀကီးက မိတၲဳဴကူးတဲ့ဆိုုင္ပိတ္သြားလိုု႔ Funan Centre ဖက္ကိုုသြားၿပီး မိမိ၏မွတ္ပံုုတင္ကာဒ္ျပားကိုု မိတၲဳဴကူးရပါတယ္။
 |
| ျမန္မာရြာႀကီး၏ေနာက္ေက်ာဖက္တစ္ေနရာ။ (ဓာတ္ပံုု - ဖိုုးတာ၊ ၂၆ ဇူလိုုင္၊ ၂၀၁၄) |
 |
| ၀က္သံုုးထပ္သားဟင္း၊ ဒညင္းသီးျပဳတ္၊ ငါးခူေၾကာ္၊ ခ်ည္ေပါင္ဟင္းခ်ိဳတိုု႔နဲ႔ ...(ဓာတ္ပံုု - ဖိုုးတာ၊ ၂၆ ဇူလိုုင္၊ ၂၀၁၄) |
ျမနန္းႏြယ္ဆိုုင္မွာ တူမအတြက္ စာပိုု႔ရန္ေပးထားၿပီးတဲ့ အခါ ရနံ႔သစ္စားေသာက္ဆိုုင္မွာ ကုုလားပဲျခမ္းနဲ႔ ဆိတ္သားဟင္း၊ ၀က္သံုုးထပ္သားနဲ႔ခရမ္းခ်ည္သီးခ်က္၊ ဒညင္းသီးျပဳတ္၊ ငါးခူေၾကာ္၊ ခ်ည္ေပါင္ဟင္းခ်ိဳတိုု႔နဲ႔ ညစာစားၾကတယ္။ ည ၈ နာရီခြဲမွာ အမွတ္ ၁၉၇ ဘတ္စ္ကားႀကီးစီးၿပီး ျပန္လာခဲ့တာ ည ၁၀ နာရီမွာမွ အိမ္ ကိုုျပန္ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
