ယခုရက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာအေၾကာအဆစ္ကုပညာရွင္လူငယ္ႏွစ္ဦး စင္ကာပူနိုင္ငံကေန ကေနဒါနိုင္ငံကို
ခရီးသြားတဲ့အေၾကာင္း ေဖ့စ္ဘြတ္မွာတင္ထားတာဖတ္ရေတာ့ မိမိေရာက္ခဲ့စဥ္ကေတြ႔ႀကံဳရတာေလး
တခ်ိဳ ႔ကို ျပန္ၿပီးအမွတ္တရျဖစ္မိရပါတယ္။
မိမိကေတာ့ စင္ကာပူမွ ကေနဒါနိုုင္ငံ ဗင္ကူးဗားၿမိဳ ႔ေလဆိပ္ကို ထိုင္၀မ္ေလေၾကာင္းလိုင္းက အီဗား
ေလယာဥ္ႀကီးနဲ႔ ၁၆ နာရီခြဲၾကာသြားခဲ့ရတာပါ။
ေလယာဥ္ေပၚမွာ တညလံုးအိပ္ ေနာက္တေန႔လံုးစီးၿပီး ဗင္ကူးဗားအျပည္ျပည္ဆိုုင္ရာေလဆိပ္ကို
ညေနခင္းပိုင္းေလာက္မွာေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ေလဆိပ္မွာ အားလံုးအဆင္ေျပခဲ့ပါတယ္။
ထူးထူးျခားျခားမွတ္မိေနတာကေတာ့ ေလဆိပ္ဆံုလည္မွာ ခရီးသြားအိတ္ယူဖို႔ေစာင့္ေနတုန္း ျမန္မာ
စကားေျပာတဲ့အလုပ္သမားတခ်ိဳ ႔ကို မထင္မွတ္ထားပဲ ေတြ႔ခဲ့ရတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဆံုလည္ရဲ ႔တဖက္မွာရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္က အျခားတဖက္မွာရွိေနတဲ့အလုပ္သမားကို "ေဟ့ ေဟ့
အဲဒီအိတ္အနက္ႀကီးကို ဆြဲခ်ထားလိုက္" လို႔ ျမန္မာသံခပ္၀ဲ၀ဲေလးနဲ႔ လွမ္းၿပီးေအာ္ေျပာတာကိုၾကား
လိုက္မိလို႔ရယ္ပါ။
ေလဆိပ္အလုပ္သမားေတြအထဲမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳး ၂ ေယာက္မက ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။
မိမိ ကေနဒါနိုင္ငံကိုသြားတဲ့လက ဇြန္လျဖစ္လို႔ အပူခ်ိန္က ၁၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ကေန ၁၉ ဒီဂရီ
စင္တီဂရိတ္ (၆၆ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္) သာရွိရာ အေတာ္ေလးေအးပါတယ္။
ဒီဇင္ဘာလလို ဆီးႏွင္းေတြမက်ပါဘူး။ အပူခ်ိန္ကလဲ သုညဒီဂရီအနားေရာက္ဖို႔ဆို ေ၀လာေ၀း
ပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကေနဒါရဲ ႔ေဆာင္းရာသီကေတာ့ အလြန္ေအးတာ နာမည္ႀကီးပါတယ္။
ဇြန္လကေတာ့ ကေနဒါမွာေႏြရာသီပါ။
ဒါေပမယ့္ အေအးဓာတ္ေတာ့ သိသိသာသာေလးရွိပါတယ္။
မိမိတို႔လို အပူပိုင္းေဒသကလာၾကသူေတြအဖို႔ အေႏြးထည္ေလး၀တ္ၿပီးသြားလာလို႔ေကာင္းတဲ့ရာ
သီဥတုမ်ိဳး။
ဒါေၾကာင့္ ျပပြဲ၊ အဆိုအကပြဲ၊ ပြဲေတာ္မ်ားႏွင့္ အထင္ကရ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာညီလာခံနဲ႔အစည္းအ
ေ၀းေတြကို ဒီဇြန္လထဲမွာပဲ အမ်ားဆံုးက်င္းပျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။
အခုလ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔ထုတ္ စင္ကာပူနိုင္ငံက The Straits Times သတင္းစာမွာ ကေနဒါ၊
အေမရိကန္နဲ႔ ဂ်ပန္ အစရွိတဲ့ ကမ ၻာ့ေျမာက္ဖက္ျခမ္းေဒသေတြမွာ ဆိုးရြားလွသည့္ေဆာင္းရာသီ
ကို ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ေနရေၾကာင္း ေရးထားတာဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
(Photo - Traveltriangle.com)
ေလဆိပ္ကေန တကၠစီငွားၿပီးထြက္လာေတာ့ ေနေရာင္လင္းလင္းက်င္းက်င္းရွိေနၿပီး ျပာလဲ့လဲ့မိုး
ေကာင္းကင္နဲ႔ျဖဴလႊလႊတိမ္ဆိုင္ေတြရဲ ႔ေအာက္က ေတာင္ထိပ္နဲ႔ေတာင္ၾကားေနရာအခ်ိဳ ႔မွာ ေရခဲ
ေတြ တျဖတ္ျဖတ္ေတာက္ေနတာကို လွပစြာေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ေတာင္ထိပ္နဲ႔ေတာင္ၾကားေတြမွာ ခဲၿပီးက်န္ခဲ့တဲ့ ဒီေရခဲေတြက ေႏြကာလမွာရာ ေဆာင္းကာလ
ေတြမွာပါ တႏွစ္လံုးျမင္ေတြ႔ေနရတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္က အေၾကာအဆစ္ကုပညာရပ္ဆိုင္ရာကမ ၻာ့ညီလာခံ (World Confederation for
Physical Therapy Congress - WCPT) ကိုတက္ရန္ မိမိ ကေနဒါနိုင္ငံ ဗန္ကူးဗားၿမိဳ ႔ကိုသြားခဲ့
တာျဖစ္ပါတယ္။
လန္ဒန္မွာရွိတဲ့ WCPTရံုုးခ်ဳပ္နဲ႔ ဖင္လန္နိုင္ငံမွာရွိတဲ့ HURကုမၸဏီႀကီးတိုု႔ကပူးတြဲေပးအပ္တဲ့ပညာ
ေတာ္သင္ဆုုက ေလယာဥ္အသြားအျပန္စရိတ္၊ ဟိုုတယ္ခ၊ ညီလာခံေၾကးႏွင့္ေန႔စဥ္အသံုုးစရိတ္
မ်ားအားလံုးကို က်ခံေပးပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မိမိက ပညာသင္ဆုကသတ္မွတ္ေထာက္ပံ့ထားတဲ့ ၅ ရက္ထက္ ၁ ရက္ႀကိဳၿပီးလာခဲ့တာ
ျဖစ္လို႔ ေရာက္တဲ့ေန႔က သူတို႔စီစဥ္ေပးထားတဲ့ဟိုတယ္မွာ မတည္းနိုင္ေသးတာေၾကာင့္ မိမိဖာသာ
ပဲ University of British Columbia ဆိုတဲ့တကၠသိုလ္မွာ တစ္ညတာတည္းခိုုလိုက္ပါတယ္။
ဒါကိုလဲ ညီလာခံကိုုယ္စားလွယ္မ်ားအတြက္ ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳသာစြာနဲ႔စီစဥ္ေပးထားတာျဖစ္လို႔ စင္ကာပူ
ကမထြက္လာခင္ကထဲက အီးေမးကေန မိမိႀကိဳတင္ဆက္သြယ္ၿပီး အခန္းယူထားခဲ့တာျဖစ္တယ္။
အေ၀းမွလာတဲ့ မိမိက တကၠသိုလ္ထဲကအေဆာင္မွာ တစ္ညပဲတည္းျဖစ္ေပမယ့္ ကေနဒါနိုုင္ငံရဲ ႔
တျခားေသာၿမိဳ ႔႔မ်ား (ဥပမာ ေအာ့တား၀ါးၿမိဳ ႔) မွ ညီလာခံလာတက္ၾကသူ အေၾကာအဆစ္ကုပညာ
ရွင္အခ်ိဳ ႔ကေတာ့ ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးမွာ ၅ ရက္လံုုး တည္းသြားခဲ့ၾကတာပါ။
မိမိအေနျဖင့္ အခုေလာက္ႀကီးက်ယ္ခန္းနားေသာညီလာခံႀကီးကိုု တစ္ေယာက္တည္းမေယာင္မ
လည္ျဖင့္ေရာက္လာခဲ့တာျဖစ္လို႔ စိတ္၀င္စားစရာ စိတ္လႈပ္ရွားစရာမ်ားစြာျဖင့္ ၾကည္ႏူးရင္ခုုန္ရ
လိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။
ဒီညီလာခံက မိမိရဲ ႔ပညာရပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပထမဦးဆံုးတက္ခဲ့ဖူးတာရယ္ပါ။
ဆက္ၿပီးေရးပါဦးမယ္။
