ဇစ္ .. ဇစ္..ပါကြယ္

တစ္ေန႔မနက္က အလုပ္ကိုေရာက္တာနဲ႔ စာေရးသူရဲ့အထက္လူႀကီးက ယေန႔နိုင္ငံျခားမွဧည့္သည္မ်ား 

လာၾကမယ့္အေၾကာင္း၊ ၀န္ႀကီး႒ာနကို သူ အစည္းအေ၀းတက္စရာရွိတာေၾကာင့္ မိမိမွတာ၀န္ယူဧည့္ 

ခံျပသေပးရန္ မွာၾကားခဲ့ပါတယ္။ နံနက္ ၉ နာရီခြဲေလာက္မွာ ဧည့္သည္မ်ားေရာက္လာမယ္ျဖစ္လို႔ မိမိ 

အေနနဲ႔ လိုအပ္တာေတြကို ျပင္ဆင္ထားရပါတယ္။

ခဏၾကာေတာ့ အေပါ့သြားဖို႔ အိမ္သာ၀င္ခဲ့တယ္။
ဒီမွာတင္ ျပသနာစ,ေတာ့တာပါပဲ။ ေအာက္ကိုဆြဲခ်ထားတဲ့ေဘာင္ဘီဇစ္ကို ကိစၥၿပီးလို႔ ျပန္ဆြဲတင္

လိုက္တာ ဇစ္က အခါတိုင္းလို ခပ္တင္းတင္းေလးတက္မလာပဲ ေခ်ာင္ေခ်ာင္သြက္သြက္ႀကီးတက္

လာခဲ့တယ္။

ဟာ .. ဒုကၡပဲ။ သိလိုက္ပါၿပီ။ ဇစ္ ပ်က္သြားၿပီလို႔ေပါ့။ 

ဇစ္နဖားတစ္ဖက္က သံကုပ္ကေနျပဳတ္ထြက္သြားတာ။

ဒါနဲ႔ ေဘာင္းဘီကိုခၽြတ္ၿပီး ဇစ္နဖားဆြဲစိေပးတဲ့သံကုပ္ကို ကလန္ၿပီးဟ,လိုက္တယ္။ လြတ္ထြက္သြားတဲ့ 

ဇစ္နဖားကို ျပန္သြင္းၿပီး ျပန္စိမလို႔ပါ။ 

အခုတစ္ခါမယ္ေတာ့ လံုး၀ႀကီးကို ကိစၥျပတ္သြားပါၿပီ။ သံကုပ္ကက်ိဳးၿပီး ပဲ့ထြက္သြားခဲ့တယ္။ 

ေတာက္.. 

အညံ့စားသံကၽြတ္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ဟာပဲ။ ေဇာေခၽြးေတြ တမဟုတ္ခ်င္းျပန္လာတယ္။ ေရွ့ဆက္ ဘာလုပ္

လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း ယုတ္တရက္မေတြးတတ္ေအာင္ပဲ။ ျပင္ဖို႔ကိစၥ ေမ့လိုက္ရၿပီမို႔ အနီးအနားကဆိုင္ေတြ

မွာေဘာင္းဘီသြားထြက္၀ယ္မလား။ ဒါမွမဟုတ္ အေပၚကရွပ္အကႌ်ကို အျပင္ထုတ္၀တ္ရေကာင္းမလား။ 

အေပၚကရွပ္အကႌ်ကိုထုတ္ၿပီး ၀တ္ၾကည့္ေသးတယ္။ မနိပ္လွပါဘူး။ ၀တ္ေလ့၀တ္ထမရွိတာမို႔ လုပ္ေဖာ္

ကိုင္ဖက္ေတြက ပိုလို႔ေတာင္သတိျပဳၿပီးၾကည့္ၾကဦးမွာ။

အခ်ိန္ကလဲမရွိေတာ့တာျဖစ္လို႔ အိမ္ကဇနီးကိုလွမ္းၿပီး အကူအညီေတာင္းရတယ္။
ေဘာင္းဘီရွည္တစ္ထည္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ အျမန္ဆံုးလာပို႔ေပးဖို႔ေပါ့။ အိမ္ဖုန္းကိုေခၚမရလို႔ သူ႔မိုဘိုင္းဖုန္း

ကိုေခၚရျပန္တယ္။ 

အေရးထဲ အိမ္မွာအၿမဲရွိတတ္တဲ့ဇနီးက သူ႔သမီးနဲ႔ေစ်း၀ယ္ထြက္ေနေခ်ရဲ့။ 

အိမ္နဲ႔ေ၀းတဲ့အရပ္မွာ။ ဗီဗိုစစ္တီး(Vivi City)ကို ေရာက္ေနၾကသတဲ့။ ေကာင္းေရာ။ 

ဒါနဲ႔ ဇနီးက အိမ္မွာရွိတဲ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သားကို ဖုန္းဆက္ၿပီးလွမ္းေျပာ။ သားက သူ႔အေမရဲ့ညႊန္ၾကား

ခ်က္အတိုင္း တကၠစီနဲ႔စာေရးသူထံ အျမန္ဆံုး ေဘာင္းဘီလာၿပီးေပးႏိူင္ခဲ့လို႔သာ စာေရးသူမွာ နိုင္ငံျခား

ကလာတဲ့ဧည့္သည္မ်ားကို အိေျႏၵမပ်က္ ဧည့္ခံႏိူင္ခဲ့ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။