"ဘေလာ့လုပ္ၿပီး စာေတြ ေရးစမ္းပါဗ်ာလို႔" တိုက္တြန္းသူေတြက တိုက္တြန္း ခဲ့ၾကတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တိုက္တြန္းၾကတဲ့ အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြမ်ားထဲက တစ္ဦးကေတာ့ အေမရိကန္မွာေရာက္ေနတဲ့ ေဒါက္တာေသာင္းတင္ (စာေရးဆရာ လူမ်ိဳးေနာ္)ပါ။ ဇနီးျဖစ္သူက အနီးကပ္ အားေပးတိုက္တြန္းခဲ့ သလို သမီးျဖစ္သူကေတာ့ ယခုဘေလာ့ကို အစမွအဆံုး လုပ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ တယ္။ ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ အခုမွပဲ ေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ကမာၻမွာ အရည္ အေသြး အေကာင္းဆံုးကၽြန္းထြက္ရွိတဲ့ အမိျမန္မာျပည္နဲ႔ ကၽြန္းပင္ေတြ ၀န္း ရံထားေလ့ရွိခဲ့တဲ့ ေမြးဇာတိ ကန္႔ဘလူၿမိဳ႔ကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳ႔လ်က္ ဒီဘေလာ့၏အမည္ကို 'ကၽြန္းသာယာ'လို႔ ေပးလိုက္ပါသည္။

Tuesday, August 30, 2011

အေမဆိုတဲ့ သူရဲေကာင္း

ဩဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔က "ဥာဏ္ရည္နိမ့္မသန္စြမ္းကေလးေျခာက္ေယာက္ရဲ့မိခင္ဘ၀ ၾကမ္းတမ္းလြန္း လွ"(Hard life for 52-year old mum with six mentally-ill children) ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပါ သတင္းတစ္ ပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ရတယ္။ အေမျဖစ္သူရဲ့အသက္က ၅၂ႏွစ္ပဲရွိေသးတာ။ ေနာက္ၿပီး ကေလးေတြရဲ့ဖခင္က လည္းဆံုးသြားတာ သံုးႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီတဲ့။ စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ကေလးေတြျပဳစုထိန္းေက်ာင္းမႈေတြကို မိခင္ တစ္ေယာက္တည္းဘ၀ျဖင့္ ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ႏိူင္ပါလိမ့္ဆိုတာ မေတြးတတ္ေအာင္ပါပဲ။

PHOTO: The STAR/ASIA NEWS NETWORK

ေမြးထားတာက ရိုးရိုးကေလးေျခာက္ေယာက္မဟုတ္ဘူး။  ဥာဏ္ရည္နိမ့္မသန္စြမ္းမႈ(intellectually disability or mental retardation)ျဖစ္ေနတဲ့ ကေလးေျခာက္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဓါတ္ပံုထဲမွာေတြ႔ ရတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ဒီကေလးမ်ားရဲ့ ဥာဏ္ရည္နိမ့္မသန္စြမ္းမႈအေျခအေနဟာ အလည္အလတ္အဆင့္ (moderate)ကေန အေတာ္အတန္ဆိုး၀ါးတဲ့အဆင့္(severe)ထိရွိလိမ့္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းၾကည့္မိပါတယ္။

စာေရးသူဟာ အလုပ္သေဘာအရ ဥာဏ္ရည္နိမ့္မသန္စြမ္းမႈျဖစ္ေနတဲ့ကေလးမ်ားနဲ႔အလုပ္လုပ္ေနရ တာျဖစ္တယ္။ သူတို႔တေတြရဲ့ သြားလာလႈပ္ရွားမႈဆိုင္ရာ၊ ကိုယ္ေနကိုယ္ထားဆိုင္ရာနဲ႔အေၾကာအဆစ္ ဆိုင္ရာအခက္အခဲမ်ားကို ေလ့က်င့္ကုသေပးေနရတာျဖစ္တယ္။ ကေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔ရဲ့ မိဖမ်ားနဲ႔ဆရာဆရာမမ်ားကိုပါ ေတြ႔ဆံုလ်က္ ရွင္းျပရတာတို႔၊ သင္ၾကားျပသေပးရတာတို႔လုပ္ရပါေသး တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဥာဏ္ရည္နိမ့္မသန္စြမ္းမႈျဖစ္ေနတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္တည္းကိုပင္ မိစံုဖစံုနဲ႔ ဖ၀ါး လက္ႏွစ္လံုး ပခံုးလက္ႏွစ္သစ္ လူျဖစ္ေအာင္ေကၽြးေမြးျပဳစုရတယ္ဆိုတာ အေတာ္ႀကီးကိုမလြယ္ကူလွ ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရပါတယ္။

အခုဟာက အငယ္ဆံုးအသက္ကိုးႏွစ္ကေန အႀကီးဆံုး၂၇ ႏွစ္ထိရွိေနၾကတာ။  

ဒီကေလးမ်ားနဲ႔ ေနာင္ကိုအရြယ္ေရာက္လာလို႔ လူႀကီးျဖစ္လာတဲ့တိုင္ေအာင္ ဥာဏ္ရည္နိမ့္တာေၾကာင့္ မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းတတ္ပါဘူး။ သင္ယူလို႔လည္း မ်ားမ်ားစားစား တတ္ေျမာက္ေလ့မရွိၾကပါဘူး။ စဥ္း စားျဖတ္ထိုးဥာဏ္လည္း အလြန္အားနည္းလွတာျဖစ္တယ္။ လူမႈဆက္ဆံေရးအရလည္း အံမ၀င္ဂြင္မ က်တာေလးေတြရွိတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားမႈဆိုင္ရာ(emotional)နဲ႔အျပဳအမူဆိုင္ရာ (behavioral)ေတြမွာ ထိန္းေက်ာင္းႏိူင္မႈနည္းတတ္ၾကပါတယ္။ စကားေျပာဆိုဆက္ဆံမႈမွာလည္း လံုး၀ မေျပာႏိူင္တာကေန သူတစ္ပါးနားလည္ေအာင္ ပီပီသသမေျပာႏိူင္တာ မေျပာတတ္တာအထိရွိႏိူင္ၾက တယ္။ အခုေျပာတာေတြက တကယ္က အၾကမ္းဖ်င္းေယဘံုယ်ေလာက္ပဲရွိေသးတာပါ။

မိဖျဖစ္လို႔၊ အထူးသျဖင့္က မိခင္မ်ားမို႔သာ ဒီကေလးေတြရဲ့ အႏြံအနာကို ေန႔ေန႔ညညခါးစည္းလို႔ ခံႏိူင္ တာပါ။ ဖခင္ေတြဆိုရင္....၊ စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။   

ဒါေၾကာင့္ စာေရးသူကေျပာခ်င္တာ။

အေမဆိုတာ လက္ရံုးရည္ေကာ ႏွလံုးရည္ေကာပါ ျပည့္စံုတဲ့ တကယ့္သူရဲေကာင္းပါလို႔။


No comments:

Post a Comment