"ဘေလာ့လုပ္ၿပီး စာေတြ ေရးစမ္းပါဗ်ာလို႔" တိုက္တြန္းသူေတြက တိုက္တြန္း ခဲ့ၾကတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တိုက္တြန္းၾကတဲ့ အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြမ်ားထဲက တစ္ဦးကေတာ့ အေမရိကန္မွာေရာက္ေနတဲ့ ေဒါက္တာေသာင္းတင္ (စာေရးဆရာ လူမ်ိဳးေနာ္)ပါ။ ဇနီးျဖစ္သူက အနီးကပ္ အားေပးတိုက္တြန္းခဲ့ သလို သမီးျဖစ္သူကေတာ့ ယခုဘေလာ့ကို အစမွအဆံုး လုပ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ တယ္။ ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ အခုမွပဲ ေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ကမာၻမွာ အရည္ အေသြး အေကာင္းဆံုးကၽြန္းထြက္ရွိတဲ့ အမိျမန္မာျပည္နဲ႔ ကၽြန္းပင္ေတြ ၀န္း ရံထားေလ့ရွိခဲ့တဲ့ ေမြးဇာတိ ကန္႔ဘလူၿမိဳ႔ကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳ႔လ်က္ ဒီဘေလာ့၏အမည္ကို 'ကၽြန္းသာယာ'လို႔ ေပးလိုက္ပါသည္။

Monday, April 2, 2012

ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာစကားေယာဆရာႀကီး

မေန႔က The New Light of Myanmar သတင္းစာထဲမွာ "Boy, 14, speaks seven languages" ဆိုတဲ့ေခါင္း စီးနဲ႔ ဘာသာစကား ၇ မ်ိဳးကို ေကာင္းစြာေျပာနိုင္ဖတ္နိုင္တဲ့ ယူေက (UK) နိုင္ငံမွလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းဖတ္ရတယ္။ လူငယ္ေလးရဲ ႔နာမည္က‘ဘရူ ႔(စ)’ ပါတဲ့။ ဘရူ ႔(စ)က ရုရွား၊ မန္ဒရင္း(တရုတ္)၊ အာရပ္၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမန္၊ စပိန္နဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားမ်ားကို တတ္ပါတယ္။ သူ႔အသက္ ၇ ႏွစ္အရြယ္ က ျပင္သစ္ဘာသာကို စ,ၿပီးသင္ခဲ့တယ္ဆိုပါတယ္။   

မေန႔ကမွာပဲ စင္ကာပူကထုတ္ေ၀တဲ့ The Straits Times သတင္းစာမွာ Multilinguist extraordinai- re: 1 man, 50 languages(တစ္ေယာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဘာသာစကားေပါင္း ၅၀ တတ္ တယ္) ဆိုတဲ့ သတင္းေခါင္းစီးနဲ႔ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေသာ ေနာက္ထပ္အလားတူသတင္းတစ္ပုဒ္ကို တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဖတ္ရျပန္ပါတယ္။ ဘာသာစကား ၅၀တို႔ကိုေလ့လာဖို႔ရာ နာရီေပါင္း ၃၀,၀၀၀ ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့တယ္လို႔ ယခုအခါမွာ အသက္ ၄၇ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္နိုင္ငံသား ေဒါက္တာအလက္ဇန္း ဒါးက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

စာေရးသူသည္ ဘာသာစကားမ်ားစြာတတ္သူမ်ားအေၾကာင္းကို ၁၉၇၀ ခုႏွစ္အေက်ာ္ ေစာ ေစာကာလ ပိုင္း မ်ားေလာက္က ရန္ကုန္မွာအလုပ္လုပ္ရင္း ဖတ္ရႈသိရွိခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ ဆိုဗီယက္ရုရွားနိုင္ငံက သ တင္း႒ာနႀကီးျဖစ္တဲ့ ႏိူဗိုစတီ (Novosti)မွ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ထုတ္ေ၀တဲ့ စပြတ္နစ္မဂၢဇင္း(Sputnik) မွာ ေပၚလီဂေလာ့ (Polyglot) ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စၿပီးဖတ္ခဲ့ဖူးတာပါ။  

အဲဒီအခ်ိန္က စပြတ္နစ္မဂၢဇင္းသည္ အစိုးရစာအုပ္ဆိုင္ႀကီးေတြမွာ မွတ္မိသ၍ တစ္အုပ္ကို တစ္က်ပ္ခြဲ ေလာက္ ေပးရပါတယ္။ စာရြက္က ေၾကြစကၠဴ၊ ေရာင္စံုဓါတ္ပံုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔။ အရြယ္အစားနဲ႔ အ ထူအပါးကလည္း ရီးဒါးဒိုင္ဂ်က္မဂၢဇင္း(Reader’s Digest)နဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ်နီးပါး တူပါတယ္။ သိသိသာ သာႀကီးကြာျခားတာကေတာ့ ေစ်းႏႈန္းပဲျဖစ္တယ္။ ရီးဒါးဒိုင္ဂ်က္ကို စာေရးသူတို႔ အနားမကပ္နိုင္ပါဘူး။ သံုး ေလး ငါးလၾကာလို႔ အေဟာင္းေစ်းနဲ႔ျပန္ခ်ေတာ့မွ တစ္အုပ္ကို ျပား ၅၀၊ ၇၅ ျပားနဲ႔ ၀ယ္ဖတ္ၾကရ တာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေစ်းနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုး၊ မဂိုလမ္း(ယခု ေရႊဘံုသာလမ္း) ရဲရိပ္သာေဘး လမ္း ၾကားထဲက ကုလားႀကီးဆိုင္မွာ စာေရးသူက သြား၀ယ္ေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေရးထား တဲ့ ေဆးက်မ္းစာအုပ္အေဟာင္းေတြ(ဥပမာ anatomy, physiology) ရတတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး စီဘား (CIBA Phamaceutical Company)ကထုတ္ၿပီး ဆရာ၀န္ေတြကို ေဆးကုမၸဏီေတြက အလကားေပးတဲ့ စာေစာင္ေလးေတြလည္း ရတတ္တယ္။ တစ္အုပ္ကိုမွ ငါးမူး တစ္က်ပ္ေလာက္ပဲ ေပးရတာပါ။ မဂၢဇင္း ေတြမွာ ေဆးပညာေပးေဆာင္းပါးေတြေရးေနတဲ့ စာေရးသူအဖို႔ စာနဲ႔ရုပ္ပံုေတြအတြက္ တကယ့္ကုန္ ၾကမ္းေကာင္းေကာင္းေတြရယ္ပါ။    

ဆက္ၿပီးေရးပါဦးမယ္။  

No comments:

Post a Comment