အစိုးရမရွိေသာ တိုင္းျပည္သို႔တစ္ေခါက္ (၂)

အန္႔တ္၀(ပ္)ၿမိဳ ႔ (Antwerp)

ၿပီးခဲ့ေသာ ဇန္န၀ါရီလ ၂၃ ရက္က “အစိုးရမရွိေသာ တိုင္းျပည္သို႔တစ္ေခါက္”ဟူသည့္ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဤ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာတြင္ေရးခဲ့ရာ၌ ေအာက္ပါအတိုင္း အဆံုးသတ္ထားပါ၏။

သို႔ျဖင့္ ေန႔ ၁၂ နာရီေက်ာ္တြင္ ဘယ္လဂ်ီယံနိုင္ငံ၏ဒုတိယအႀကီးဆံုးၿမိဳ ႔ႀကီးျဖစ္သည့္ အန္႔တ္ ၀(ပ္)ၿမိဳ ႔ (Antwerp)သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ဤၿမိဳ ႔မွာ ကမၻာ့စိန္ၿမိဳ ႔ေတာ္(the diamond capi- tal of the world) အျဖစ္ ထင္ရွားသည္ဆို၏။ 

တရား၀င္ဖြဲ႔ထားသည့္အစိုးရမရွိေသာနိုင္ငံသို႔ မိမိအေနျဖင့္ ပထမဦးဆုးံအႀကိမ္ ေရာက္ဖူးခဲ့ရ ျခင္းျဖစ္ပါလ၏။ 

အန္႔တ္၀(ပ္)ၿမိဳ ႔ (Antwerp)သို႔ ေရာက္ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဧည့္ႀကိဳအမ်ိဳးသမီးႀကီးကေျပာေတာ့မွ မိမိခရီးစ, ထြက္လာခဲ့သည့္နယ္သာလန္နိုင္ငံ၏နယ္စပ္အားျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး ဘယ္လဂ်ီယံနိုင္ငံထဲသို႔ ၀င္လာၿပီးျဖစ္ ေၾကာင္း သတိျပဳမိ၏။ အန္႔တ္၀(ပ္)ၿမိဳ ႔သည္ ဘယ္လဂ်ီယံနိုင္ငံ၏ဒုတိယအႀကီးဆံုးၿမိဳ ႔ႀကီးျဖစ္ၿပီး အန္႔တ္ ၀(ပ္)ျပည္နယ္(Antwerp Province)၏ၿမိဳ ႔ေတာ္လည္း ျဖစ္ေလသည္။ 

 

အမ္စတာဒမ္မွစီးလာေသာဘတ္စ္ကားႏွင့္ မိမိ၏ခရီးသြားေဖာ္တစ္ခ်ိဳ ႔။ (ဓါတ္ပံု - ဖိုးတာ)

 

 

ၿမိဳ ႔လယ္ရင္ျပင္ရွိ ဘရာဘိုရုပ္တုေရွ ႔တြင္ အမွတ္တရ။ (ဓါတ္ပံု - ဖိုးတာ)

 

အန္႔တ္၀(ပ္)ၿမိဳ ႔ထဲသို႔ မိနစ္အနည္းငယ္မွ် ေမာင္းလာၿပီးေနာက္ စာေရးသူတို႔စီးလာေသာဘတ္စ္ကား က ၿမိဳ ႔လယ္ရင္ျပင္(Town Square) အနီးတြင္ရပ္လိုက္ပါသည္။ ခရီးသည္အားလံုး ကားထဲမွဆင္းလိုက္ ၾက၏။ ေခတၲအနား ယူရင္း ေနလည္စာစားရန္၊ ဘရာဘိုရုပ္တု(Brabo monument)ႏွင့္ၿမိဳ ႔ေတာ္ခန္းမ စသည္တို႔အား ၾကည့္ရႈ ရန္ဟု ဧည့္ႀကိဳကေျပာသည္။ လမ္းကိုျဖတ္ကူးၿပီး ေျခလွမ္း ေလး ငါးဆယ္ခန္႔ ေလ်ာက္သြားေသာအခါ နို႔စိမ္းေရာင္သုတ္ထားသည့္ ဘရာဘိုရုပ္တုႀကီးကို လက္၀ဲဖက္တြင္ေတြ႔ရသည္။ ယင္းရုပ္တုႀကီး၏အေနာက္ဖက္တြင္ ၿမိဳ ႔ေတာ္ခန္းမ(Town Hall)ရွိၿပီး အနီး၀န္းက်င္၌ ခရီးသြားအဖြဲ႔မ်ား ဥဒဟိုသြားလာၾကရင္း အမွတ္တရဓါတ္ပံုမ်ား ရိုက္ေနၾကသည္။ 

မိမိလည္း အားက်မခံ ရိုက္ခဲ့ပါေသးသည္။

 

အန္႔တ္၀(ပ္)ၿမိဳ ႔လယ္ေကာင္မွာ ႏြားတစ္ေကာင္နဲ႔ ...။ (ဓါတ္ပံု - ဖိုးတာ)

ဘရာဘိုရုပ္တုႀကီးႏွင့္ပတ္သက္၍သိရသည္မွာ ‘စရွဲ ႔ဒ’ျမစ္အနီးတြင္ေနထိုင္လ်က္ရွိသည့္ ဘီလူးႀကီး၏ လက္တစ္ဖက္ကိုျဖတ္ၿပီး ထိုျမစ္အတြင္းသို႔လႊင့္ပစ္ခဲ့ေသာ ’ဘရာဘို’အမည္ရွိ လူငယ္သူရဲေကာင္းေလး ၏ အမွတ္တရရုပ္တုဟု ဧည့္ႀကိဳကေျပာပါသည္။ ဤၿမိဳ ႔မွာ ဗိသုကာလက္ရာေျမာက္လွသည့္ေရွးေခတ္ အေဆာက္အဦမ်ားျဖင့္လည္း ထင္ရွားေလသည္။ 

စာေရးသူတို႔ခရီးသြားမ်ားသည္ ဧည့္ႀကိဳဦးေဆာင္ေခၚေဆာင္ရာသို႔လိုက္ရင္း သူကျပေပးသည္ မ်ားႏွင့္ ရွင္းလင္းေျပာျပသည္တို႔အား နားေထာင္ရသည္။ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ဓါတ္ပံုရိုက္စရာေတြ႔က အုပ္စုမွေခတၲ ခြာကာ ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္း ေနာက္က်က်န္ရစ္တတ္သည္။ ဓါတ္ပံုရိုက္စရာရွိသည္တို႔ကို ကတိုက္ကရိုက္ရိုက္ ၿပီးမွ ေရွ ႔ကိုေရာက္သြားသည့္အုပ္စုေနာက္သို႔ အျမန္မီေအာင္လိုက္ရ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိ၏အုပ္စုအား မ်က္ျခည္ျပတ္သြားကာ ျပန္ေတြ႔ေအာင္ အေတာ္ေလးရွာယူရတတ္၏။ ဧည့္ႀကိဳက ထီးအရြက္မ်ားေခါက္ ကာ ျမင္သာေအာင္ခပ္ျမင့္ျမင့္ေလးကိုင္ထားေသာ အ၀ါေရာင္ထီးကို ရွာရသည္။ အျခားေသာခရီးသြား အုပ္စုမွဧည့္ႀကိဳမ်ားကလည္း အစိမ္းေရာင္ အျပာေရာင္ အနီေရာင္ အနက္ေရာင္စသည္ျဖင့္ အေရာင္ကြဲ ထီးမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ၾကလ်က္ အမွတ္အသားျပဳၾကေလသည္။ 

 

ဧည့္ႀကိဳ(ယာဖက္ထိပ္)က ထီးအ၀ါကိုကိုင္လ်က္ ခရီးသြားမ်ား၏ ေရွ ႔မွဦးေဆာင္သြားေနပံု။ (ဓါတ္ပံု - ဖိုးတာ)

 

ဧည့္ႀကိဳက ျပစရာရွိသည္မ်ားကိုျပသရွင္းလင္းေျပာျပၿပီးေသာအခါ မိမိတို႔ ခရီးသြားမ်ားအေနျဖင့္ အနီး တစ္၀ိုက္တြင္ မိမိတို႔ဖာသာ ဆက္လက္ၾကည့္ရႈၾကရန္ အခ်ိန္ေပးပါသည္။ ေနာက္ၿပီး ေစာေစာကဘတ္စ္ ကားရပ္ထားသည့္ေနရာ၌ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ အားလံုးျပန္ဆုံၾကမည္ဟုမွာၾကားခဲ့ေလသည္။ စာေရးသူ သည္ မိမိတို႔၏ခရီးသြားအုပ္စုမွခြဲထြက္ၿပီး ဗိသုကာလက္ရာေျမာက္လွသည့္ေရွးေခတ္အေဆာက္အဦမ်ား ကို လွည့္လည္ၾကည့္ရႈရင္း ဓါတ္ပံုမ်ားကိုစိတ္တိုင္းက်ရိုက္ပါသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ေမာင္ထမင္းႀကိဳက္ (Mr rice eater)ပီပီ ထမင္းစားလို႔ရမည့္စားေသာက္ဆိုင္ကိုရွာရေသး၏။ သို႔ေသာ္မေတြ႔သျဖင့္ အာရပ္လူ မ်ိဳးမ်ားဖြင့္ထားေသာဆိုင္၌ ေပါင္မုန္႔ၾကက္ဥေၾကာ္စားရင္း ခဏတျဖဳတ္နားရသည္။

 

 

ဆက္ၿပီးေရးပါဦးမယ္။