ျမန္မာျပည္မွ သတင္းမ်ား (နိုု၀င္ဘာ - ၂)

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လဆန္း ၃ ရက္၊ 

•  သက္ႀကီးစာေပပညာရွင္မ်ား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲ

ဓာတ္ပံုုမ်ား (ေၾကးမံုုသတင္းစာ၊ ၂၄ ရက္ နိုု၀င္ဘာ၊ ၂၀၁၄)

သက္ႀကီးစာေပပညာရွင္မ်ား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပြဲကိုု ၁၉၈၀ ခုုႏွစ္ကတည္းက ျပဳလုုပ္လာခဲ့သည္။ 

ယခုုႏွစ္တြင္ နိုု၀င္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔က ၄၄ ႀကိမ္ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ေပၿပီ။

• ဘန္ကီမြန္းကို ရခုိင္ျပည္နယ္ ၿမိဳ႕ ၅ ၿမိဳ႕မွာ တစ္ၿပိဳင္တည္းဆႏၵျပၾကၿပီ

မစၥတာဘန္ကီမြန္း (ဓာတ္ပံုု - အင္တာနက္)

ယခုုႏွစ္ နိုုဝင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔က ေနျပည္ေတာ္တြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတစ္ခုတြင္ ကုုလ သမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက ရခုိင္ျပည္နယ္ရွိ ဘဂၤါလီမ်ားကုိ ‘ရုိဟင္ဂ်ာ’ ဟု ေျပာဆုိ သံုးစြဲခဲ့ျခင္း အေပၚ မေက်နပ္သျဖင့္ စစ္ေတြ၊ ေက်ာက္ေတာ္၊ ေပါက္ေတာ၊ မင္းျပားႏွင့္ေမာင္းေတာၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ယခုကဲ့သို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကန္႔ကြက္ရႈတ္ခ် ဆႏၵျပရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရုိဟင္ဂ်ာအမည္လိမ္ကုိ ကုလသမဂၢ ၏ တရားဝင္ ရုံးသံုးအျဖစ္မွ ပယ္ဖ်က္ေပးရန္၊ ARU ႏွင့္ ARNO စေသာ မ်က္္ႏွာဖံုးစြပ္ထားသည့္ RSO အၾကမ္းဖက္သမား မ်ားကုိ ကုလသမဂၢလူ႔အခြင့္အေရးညီလာခံမ်ား သို႔တက္ေရာက္ခြင့္မျပဳရန္၊ တစ္ဖက္ႏိုင္္ငံတြင္ လူဦးေရသန္း ၁၆ဝ ခန္႔ရွိေနသျဖင့္ က်ဴးေက်ာ္ဘဂၤါလီမ်ားကုိ လူနည္းစုဟူ၍ သတ္မွတ္ျခင္းမျပဳရန္ႏွင့္ က်ဴးေက်ာ္ဘဂၤါလီမ်ား ကုိ ဒုကၡသည္အျဖစ္ တစ္ဖက္သတ္ သတ္မွတ္ကူညီေထာက္ပံ့ေနသကဲ့ သို႔ ဆင္းရဲေသာေဒသခံ ရခုိင္တုိင္းရင္း သားမ်ားကုိလည္း လံုုး၀ခဲြျခားမႈမျပဳဘဲ မွ်တစြာ ကူညီေထာက္ပံ့ေပး ရန္ စသည့္အခ်က္မ်ားကုိေတာင္းဆုိထား သည့္ အိတ္ဖြင့္ေပးစာတစ္ေစာင္ကုိလည္း စစ္ေတြလူထုက မစၥတာဘန္ကီမြန္းထံ ယေန႔ေပးပုိ႔ိလိုက္ေၾကာင္း လည္း သိရသည္။

•  အလွဴေရစက္ လက္ႏွင့္မကြာ ဒိုု႔တိုုင္းျမန္မာ

 (ေၾကးမံုုသတင္းစာ၊ ၂၃ ရက္ နိုု၀င္ဘာ၊ ၂၀၁၄)

•  ယေန႔ ကုုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ား 

 (ေၾကးမံုုသတင္းစာ၊ ၂၂ ရက္ နိုု၀င္ဘာ၊ ၂၀၁၄)

စာဆိုုေတာ္ေန႔

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁ ရက္ ၊ 



ဒီကေန႔ထုုတ္ ျမန္မာသတင္းစာ ၂ ေစာင္မွ စာဆိုုေတာ္ေန႔ႏွင့္သက္ဆိုုင္ေသာ ဖတ္စရာ မွတ္စရာေဆာင္းပါး ၂ ပုုဒ္ကိုု ကူးယူေဖာ္ျပေပးလိုုက္ပါသည္။

ေၾကးမံုုသတင္းစာ (၂၂ ရက္ နိုု၀င္ဘာလ၊ ၂၀၁၄)

ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ (၂၂ ရက္ နိုု၀င္ဘာလ၊ ၂၀၁၄)

အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္၊

ယေန႔ ၁၃၇၆ ခု တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္ (၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၆ ရက္) သည္ မိမိတိုု႔ ထာ၀ရအမွတ္တရရွိေနမည့္ ျမန္မာနိုုင္ငံ၏ (၉၄)ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။

 ေရႊတိဂံုဘုုရားရင္ျပင္ေတာ္ စေနေထာင့္အနီးရွိ ၁၉၂၀ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ႀကီး စတင္ေမြး ဖြားခဲ့ရာ ေက်ာက္တိုင္။
(ဓာတ္ပံုု - အင္တာနက္)

ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ  (နိုုဝင္ဘာလ ၁၆ ရက္၊ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္)

ျမန္မာစာသည္ ဒိုု႔စာ၊ ျမန္မာစကားသည္ ဒိုု႔စကား (၁၀)

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္၊

မ်ိဳးျပစကားမ်ား - ၂  

သတင္းစာတြင္ပါရွိေသာ ဆရာေမာင္ခင္မင္၏ မ်ိဳးျပစကားမ်ား - ၁ ကိုု ၿပီးခဲ့ေသာအပတ္က ယခုုဘေလာ့ မွာ ကူးယူေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။ 

ယေန႔ထုုတ္သတင္းစာတြင္ပါရွိေသာ ဆရာ၏မ်ိဳးျပစကားမ်ား - ၂ ကိုု ဒီကေန႔ ဆက္လက္ေဖာ္ျပလိုုက္ပါ၏။

အမွတ္ ၁ တြင္ေရးသားခဲ့သည့္ မ်ိဳးျပစကားမ်ားသည္ သက္ရွိသက္မဲ့မ်ား၏အေကာင္အထည္မရွိေသာ ဂုုဏ္ အရည္အေသြးမ်ားကိုု ျပခဲ့ၿပီး၊ ယခုုအမွတ္ ၂ တြင္မူ သက္ရွိသက္မဲ့မ်ား၏ အေလးခ်ိန္မ်ား၊ အတိုုအရွည္မ်ား၊ အရြယ္ပမာဏမ်ားႏွင့္ အစိတ္အပိုုင္းတိုု႔ကိုု ေဖာ္ျပထားသည္မွာ စိတ္၀င္စား မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွေပ သည္။  

တိုုက္ပံုုအက်ႌ လံုုခ်ည္ႏွင့္ ရွဴးဖိနပ္

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္

(အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ ကူးယူဖာ္ျပပါသည္။)

အေမရိကန္သမၼတ အိုုဘားမားကိုု ေဒါက္တာသန္႔ျမင့္ဦးက ရန္ကုုန္ၿမိဳ ႔ရွိ အတြင္း၀န္ရံုုးေဟာင္းလိုုက္ျပေပးစဥ္ မွာ သူက တိုုက္ပံုုအက်ႌႏွင့္လံုုခ်ည္ကိုု ၀တ္ထားသည္။ ၿပီး ရွဴးဖိနပ္စီးထားခဲ့သည္။

ယင္း၀တ္စားဆင္ယင္မႈႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မေန႔က ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ လူငယ္အခ်ိဳ ႔က ေဒါက္တာသန္႔ျမင့္ဦးအား  ဆဲထားၾကေၾကာင္း သိရွိရသည္။

မျဖစ္သင့္ မလုုပ္သင့္ေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။ 

ျမန္မာ့ကိုုလိုုနီေခတ္သမိုုင္းေၾကာင္းအေျခအေနမွန္ကိုု မသိၾကသျဖင့္ အထင္အျမင္မွားျခင္းဟုု ယူဆနားလည္ မိပါသည္။ 

(အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ ကူးယူဖာ္ျပပါသည္။)

ဟိုုတစ္ခ်ိန္က ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ ႔ ယင္းသိုု႔၀တ္စားဆင္ယင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရွိရသည္။ ထင္ရွား ေသာသာဓကအျဖစ္ ၁၉၃၅ ခုုႏွစ္က ထုုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ”ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား” ဝတၴဳစာအုုပ္မ်က္ႏွာဖံုုးကိုု ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သိရွိနိုုင္ေလသည္။ 

မ်က္ႏွာဖံုုးပံုုထဲမွ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ၂ ဦးလံုုး လံုုခ်ည္၀တ္လ်က္ ရွဴးဖိနပ္ကိုုယ္စီ စီးထားၾကေလသည္။ 

(အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ ကူးယူဖာ္ျပပါသည္။)

အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပင္လ်င္ ကာလေဒသကိုုလိုုက္ၿပီး ယင္းသိုု႔၀တ္ခဲ့ဖူးသည္။ 

မိမိငယ္စဥ္က ေလ့က်င့္ခန္းစာအုုပ္(Exercise Book) ေရွ ႔အဖံုုးမွာ ဘိုုေကကိုု ေက်ာ့ေနေအာင္ဖီးထားလ်က္ တိုုက္ပံုုအက်ႌႏွင့္ဘန္ေကာက္လံုုခ်ည္တိုု႔ကိုု ၀တ္ထားၿပီး ရွဴးဖိနပ္စီးထားသည့္ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားပံုုအား မ်က္စိထဲ ယေန႔တိုုင္မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနပါေသးသည္။ 

ပံုု၏ေအာက္မွာ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဟုုပင္ ေရးထား၏။

ေဒါက္တာသန္႔ျမင့္ဦးကိုုဆဲခဲ့ၾကေသာလူငယ္အခ်ိဳ ႔သည္ ေဒါက္တာသန္႔ျမင့္ဦး မည္သူျဖစ္သည္ကိုု ေသေသ ခ်ာခ်ာမသိၾကေသာေၾကာင့္သာ ယင္းသိုု႔ျပဳမူမိသည္ဟုု ယူဆရပါသည္။

သူတိုု႔အေနျဖင့္ အလြန္ဆံုုးသိနိုုင္သည္မွာ ေဒါက္တာသန္႔ျမင့္ဦးသည္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္  (၁၉၆၁ မွ ၁၉၇၁ အထိ)ေဟာင္း ျမန္မာနိုုင္ငံသား ဦးသန္႔၏ေျမးဟူ၍။ 

(အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ ကူးယူဖာ္ျပပါသည္။)

သည့္ထက္ပိုုၿပီး ေဒါက္တာသန္႔ျမင့္ဦးသည္ ၂၀၁၄ ခုုႏွစ္အတြက္ အေရြးျခယ္ခံကမ ၻာ့ထိပ္တန္းေတြးေခၚပ ညာရွင္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ထင္ရွားေသာ သမိုုင္းပညာရွင္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာနိုုင္ငံ(အထူးသျဖင့္ ရန္ကုုန္ၿမိဳ ႔ရွိ) ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္အေဆာက္အဦမ်ား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔ဥကၠဌ အစရွိ သည္တိုု႔အား သိရွိထားၾကဟန္မတူေပ။

ၾကီးမားေသာျမန္မာခ်စ္စိတ္အျပည့္အ၀ျဖင့္ ျမန္မာ့အေရးအရာမ်ားအား ကိုုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းရွိသ၍ ကိုုယ္ က်ိဳးမဖက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူတစ္ဦးအျဖစ္ ထိုုက္သင့္စြာေလးစားေသာအားျဖင့္ ၀ဇီကံက်ဴးလြန္မိခဲ့ၾကေသာ လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ မိမိတိုု႔၏အမွားကိုု သတၱိရွိရွိ ၀န္ခံေတာင္းပန္သင့္ၾကပါသည္။   

မသန္စြမ္းသူမ်ားအတြက္ အထူးပညာေရးညီလာခံ

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၆ ရက္၊

ညီလာခံက်င္းပသည့္ စင္တိုုစာကၽြန္းေပၚရွိ Resorts World Convention Centre ၏ ခန္းမႀကီး။

မသန္စြမ္းသူမ်ားအား ပညာသင္ၾကားေပးသည့္ေက်ာင္းကိုု အထူးပညာေရးေက်ာင္း (Special Education School) ဟုုေခၚပါသည္။ ထိုုေက်ာင္းမ်ား၏ဖြဲ႔စည္းပံုုမွာ ေယဘုုယ်အားျဖင့္ ပံုုမွန္ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္တူေသာ္လည္း မတူညီသည့္အခ်က္မ်ားစြာရွိေလသည္။ 

ဥပမာ သင္ရိုုးညႊန္းတမ္းကိုု ရုုပ္ပိုုင္းစိတ္ပိုုင္းမသန္စြမ္းမႈအေျခအေနမ်ားႏွင့္ကိုုက္ညီေအာင္ ျပဳျပင္ေရးဆြဲရ သည္။ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦကိုုလည္း မသန္စြမ္းသူမ်ား သြားလာအသံုုးခ်မႈလြယ္ကူေစရန္ စီမံေဆာက္ လုုပ္ရသည္။ ဆရာဆရာမမ်ားအျပင္ စိတ္ပညာရွင္(Psychologist)၊ လူမႈေရးပညာရွင္(Social Worker)၊ အေၾကာအဆစ္ကုုပညာရွင္ (Physiotherapist)၊ အလုုပ္ေပးကုုထံုုးပညာရွင္ (Occupational Therapist)၊ စကားေျပာကုုထံုုးပညာရွင္ (Speech Therapist) မ်ားပါ ရွိဖိုု႔လိုုေလသည္။  

စင္ကာပူအစိုုးရသည္ မသန္စြမ္းသူမ်ားႏွင့္သူတိုု႔၏မိဖမ်ားအား တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုုမိုုေထာက္ပံ့မႈမ်ား ေပးလ်က္ရွိသည္။ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့သည္။ လိုုအပ္ေသာပညာေရးအေထာက္အကူျပဳပစၥည္းမ်ား ေထာက္ ပံ့သည္။ မသန္စြမ္းသူမ်ားကိုု ေလ့က်င့္သင္တန္းေပးေနသည့္ အစိုုးရမဟုုတ္ေသာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအားလည္း ေထာက္ပံ့ကူညီမႈမ်ား ပိုုမိုုေပးလ်က္ရွိသည္။ ထိုုအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ၀န္ထမ္းမ်ား၏ပညာအရည္အခ်င္းႏွင့္လုုပ္ ရည္ကိုုင္ရည္မ်ား တိုုးတက္ေစရန္ သင္တန္းေပးျခင္း ျပည္ပနိုုင္ငံမ်ားသိုု႔ေလ့လာေရးခရီးေစလႊတ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုုပ္ေပးသည္။ 

ယေန႔က်င္းပၿပီးစီးသြားသည့္ အထူးပညာေရးညီလာခံ (Special Education Conference 2014) မွာ အထင္ရွားဆံုုးသာဓကျဖစ္သည္။ အထူးပညာေရးေက်ာင္း ၂၀ တိုု႔မွ ေက်ာင္းအုုပ္ႀကီးမ်ား၊ဆရာဆရာမမ်ား ႏွင့္အတူ စိတ္ပညာရွင္မ်ား၊ လူမႈေရးပညာရွင္မ်ား၊ အေၾကာအဆစ္ကုုပညာရွင္မ်ား၊ အလုုပ္ေပးကုုထံုုးပညာ ရွင္မ်ားႏွင့္စကားေျပာကုုထံုုးပညာရွင္မ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။

မိမိသည္ ၂ ႏွစ္တစ္ႀကိမ္က်င္းပေလ့ရွိေသာ ဤညီလာခံကိုု တက္ျဖစ္ခဲ့သည္မွာၾကာၿပီျဖစ္၏။ ညီလာခံတြင္ အထူးပညာေရးဆိုုင္ရာ အသိပညာအတတ္ပညာအသစ္အဆန္းမ်ားႏွင့္ သင္ၾကားနည္းစနစ္မ်ားအေၾကာင္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေဆြးေႏြးၾက၏။ အေတြ႔အႀကံဳခ်င္း ဖလွယ္ၾက၏။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ေရတိုုေရရွည္ေရွ ႔ လုုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုု ခ်မွတ္ၾကသည္။ သည့္အျပင္ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ ပညာရွင္ႀကီးမ်ားက ေဟာေျပာပိုု႔ခ်ျခင္း မ်ား ျပဳလုုပ္ပါေသးသည္။

တည္ထြင္ႀကံဆသင္ၾကားေပးရာတြင္ ထူးခၽြန္သည့္ဆရာဆရာမ ၃ ဦးအား ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္အမ်ိဳး သားလူမႈေရးေကာင္စီတိုု႔က Innovation Award ကိုု ဂုုဏ္ျပဳခ်ီးျမင့္ပါသည္။   

ထီးထမ္းလမ္းေလ်ာက္ စင္ကာပူ (၄)

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၅ ရက္၊

{{ “ထီးထမ္းလမ္းေလွ်ာက္ စင္ကာပူ"တြင္ မိမိသည္ အလုပ္တစ္ခု မည္မည္ရရမရွိပါပဲ စင္ကာပူမွာ ဟိုသြား ဒီသြားလုပ္ရင္း ဟိုေနရာေရာက္ ဒီေနရာေရာက္ကာ ဟိုေတြ႔ဒီေတြ႔  အေၾကာင္းအရာကေလးမ်ားအေပၚ မိမိ ေတြးမိ ရင္တြင္းခံစားမိသည္တို႔ကို ေျပာပါမည္။ }}

မိမိ ယခုုလုုပ္ေနသည့္အလုုပ္ႏွင့္သက္ဆိုုင္ၿပီး အႏွစ္ ၂၀ အၾကာမွာ သံသရာတစ္ပတ္ျပန္ၿပီးလည္သည္ဟုု ဆိုုရေပမည္။

၁၉၉၀ ခုုႏွစ္ စင္ကာပူမွာ အလုုပ္စၿပီးလုုပ္စက အလုုပ္လုုပ္ရက္ ၅ ရက္မွာ တစ္ေန႔ကိုု တစ္ေနရာစီ သြားၿပီး အလုုပ္လုုပ္ခဲ့ရသည္။ အေၾကာအဆစ္ကုုပညာရွင္ (Physiotherapist) တစ္ဦးတည္းသာရွိသျဖင့္ စင္ကာပူ ေနရာအႏွံ႔မွာရွိေသာ ဥာဏ္ရည္နိမ့္မသန္စြမ္းမႈဆိုုင္ရာပညာေရးေက်ာင္း (Special Education School) ၄ ေက်ာင္းကိုု တစ္ေန႔တစ္ေက်ာင္းစီသြားလ်က္ အေၾကာအဆစ္ကုုသမႈမ်ားကိုု ျပဳလုုပ္ေပးခဲ့ရသည္။ ငါးရက္ ေျမာက္ျဖစ္သည့္ ေသာၾကာေန႔တြင္ အဖြဲ႔အစည္းရံုုးခ်ဳပ္ရွိရာသိုု႔သြားၿပီး မိမိ၏ရံုုးလုုပ္ငန္းမ်ားကိုု လုုပ္ခဲ့ရ၏။ 

သိုု႔ေသာ္ ၁၉၉၃ တြင္ မိမိ၏တိုုက္တြန္းခ်က္အရ ေနာက္ထပ္အေၾကာအဆစ္ကုုပညာရွင္ ၃ ဦးကိုု ထပ္မံခန္႔ ထားလိုုက္သျဖင့္ မိမိမွာ တစ္ေနရာတည္းမွာသာ အတည္တက် ေျခၿငိမ္စြာလုုပ္နိုုင္ခဲ့ရေတာ့သည္။ 

ယခုုတစ္ခါ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ခန္႔မွစၿပီး စင္ကာပူနိုုင္ငံတြင္ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ေဆး ဘက္ဆိုုင္ရာပညာရပ္မ်ားေကာင္စီ (Allied Health Professions Council- AHPC) ဖြဲ႔စည္းၿပီးေနာက္ မွတ္ ပံုုတင္လက္မွတ္မရရွိေသးသည့္ အေၾကာအဆစ္ကုုပညာရွင္မ်ားကိုု ႀကီးၾကပ္သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးျခင္း (Clinical Supervision) မ်ားလုုပ္ၾကရသျဖင့္ မိမိမွာ ေနရာအႏွံ႔သိုု႔ သြြားခဲ့ရျပန္ပါသည္။  

ဤသိုု႔ျဖင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ေသာၾကာေန႔က မိမိ၏အလုုပ္ရွိရာ Admiralty ဘူတာမွ ရထားစီးလ်က္ Ang Mo Kio ဘူတာသိုု႔ေရာက္ခဲ့၏။ ဘူတာမွထြက္ၿပီး ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုုင္သိုု႔ ေလ ွ်ာက္လာရင္း ဒီေနရာတစ္၀ိုုက္မွ အေျပာင္းအလဲမ်ားကိုု သတိျပဳမိ၏။ 

 AMK Hub (အင္တာနက္မွပံုု)

ဘူတာႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုုင္ေနရာတြင္ ဟိုုအခါတုုန္္းက AMK Hub ေခၚ ကုုန္တိုုက္ႀကီး မရွိေသး။ ေျမေပၚက ဘတ္စ္ကားဂိတ္ဆံုုးေလးသာ ရွိ၏။ ယခုုလိုု ေလေအးစက္တတ္ထားေသာ မွန္လံုုဘတ္စ္ကားဂိတ္ဆံုုးႀကီး မရွိေသး။ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ဆံုုးႏွင့္ဘူတာကိုုဆက္သြယ္ေပးထားသည့္ ေျမေအာက္ဥမင္လမ္းလည္းမရွိေသး။

၁၉၉၀ - ၉၁ခုုႏွစ္မ်ားက မိမိသည္ ဒီဘူတာသိုု႔ စေနေန႔တိုုင္းေရာက္ခဲ့ၿပီး သက္ႀကီးရြယ္အိုုျပဳစုုေစာင့္ေရွာက္ ေရးဌာန (Ling Kwang Home For Senior Citizens) သိုု႔သြားကာ ကုုသိုုလ္ျဖစ္အေၾကာအဆစ္ကုုသမႈမ်ား ျပဳလုုပ္ေပးခဲ့ပါသည္။

Ling Kwang Home For Senior Citizens (အင္တာနက္မွပံုု)

ျမန္မာျပည္တြင္ရွိေနေသာ မိမိ၏မိဖမ်ားႏွင့္ကြဲကြာေနရသျဖင့္ မိဖမ်ား၏ကိုုယ္စား ဤဌာနရွိေလျဖတ္လူနာ ဒူးနာလူနာ စသည့္သက္ႀကီးရြယ္အိုုမ်ားအား တစ္ပတ္လ ွ်င္တစ္ႀကိမ္  တစ္ႏွစ္ခြဲခန္႔ လာေရာက္ကုုသေပး ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

သိုု႔ျဖစ္ရာ ဒီေနရာတစ္၀ိုုက္ကိုု ေကာင္းစြာရင္းႏွီးမွတ္မိေနပါသည္။

ဘူတာမွဘတ္စ္ကားစီးၿပီး မိမိ ႀကီးၾကပ္သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးရမည့္ေနရာသိုု႔သြားသည့္ခရီးလမ္းမွာ အျခား ေသာသက္ႀကီးရြယ္အိုုျပဳစုုေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာနတစ္ခုုျဖစ္သည့္ Singapore Cheshire Home ကိုု အေ၀းမွ မွန္းေမ ွ်ာ္ၾကည့္မိသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ၃ႏွစ္ခန္႔က စင္ကာပူနိုုင္ငံတြင္ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေသာ မိမိ၏ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးသာထြန္းသည္ သူ မကြယ္လြန္မီအထိ ဤ Cheshire Home မွာ အလုုပ္လုုပ္သြားခဲ့ပါသည္။ မိမိသည္ Ling Kwang Home ကိုုသြားရင္း တစ္ခါတစ္ရံ သူ႔ထံသိုု႔ သြားလည္ၿပီး စကားစျမည္ ေျပာေလ့ရွိပါသည္။

ျမန္မာစာသည္ ဒိုု႔စာ၊ ျမန္မာစကားသည္ ဒိုု႔စကား (၉ )

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၃ ရက္၊

ဆရာေမာင္ခင္မင္(ဓနုုျဖဴ)၏ ျမန္မာသတင္းစာပါ “မ်ိဳးျပစကားမ်ား ၁” အမည္ရွိ ေအာက္ပါေဆာင္းပါးသည္ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားမ်ား၏ ေ၀ါဟာရ အသံုုးအႏႈန္းၾကြယ္၀မႈမ်ားႏွင့္သိမ္ေမြ႔နက္နဲမႈအား ထင္ထင္ရွားရွား ျပဆိုုထားေပသည္။ 

အေရအတြက္ ၁ ဆိုုသည္ကိုု အဘယ့္ေၾကာင့္ တစ္ဆူ၊ တစ္ပါး၊ တစ္ခုု၊ တစ္ေကာင္၊ တစ္ေယာက္ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာရ ေရးရသည္၊ ေနာက္ကြယ္တြင္ မည္သိုု႔ေသာအဓိပၸာယ္မ်ား ရွိေနၾကသည္တိုု႔မွာ စိတ္၀င္စား ဖြယ္လည္း ေကာင္းလွ၏။

ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားတတ္သူတစ္ဦးအေနျဖင့္ ဂုုဏ္ယူစရာေကာင္းပါသည္။

ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦးစိုု႔။

နဂိုုေခ်ာေလးရယ္ပါ

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၄ ရက္၊ 

ဒီကေန႔အခါမွာ လူတိုုင္းလိုုလိုု၏လက္ထဲမွာ လက္ကိုုင္ဖံုုးေလးေတြရွိေနၾကတာမိုု႔ တစ္ဦးဦးကမ်ား ဓာတ္ပံုု ဒါမွမဟုုတ္ ဗြီဒီယိုုရိုုက္ခ်င္ရင္ လြယ္လိုုက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း။ 

မသိေစရဘူး။ 

ခြင့္မေတာင္းဘူး။ 

ေကာင္းတာေရာ ဆိုုးတာေရာ ‘ခ်က္’ကနဲဆိုု ၿပီးသြားၿပီ။ ပါသြားၿပီ။  

မယံုုမရွိၾကပါနဲ႔။

ဒီကေန႔မနက္ကပဲ စင္ကာပူက အမ္အာတီ (MRT) ရထားထဲမွာ မိမိကိုု မိတ္ေဆြတစ္ဦးက မိမိမသိေစပဲ ဓာတ္ပံုုရိုုက္လိုုက္ၿပီး WhatsApp နဲ႔ မိမိထံ ခ်က္ခ်င္းႀကီးကိုု ပိုု႔ေပးခဲ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က မိမိသည္ လက္ကိုုင္ဖုုန္းမွာ ျမန္မာသတင္းစာဖတ္ေနတာ။ 

‘တိန္’ကနဲ ဖုုန္းျမည္သံေၾကာင့္ ဖတ္လက္စသတင္းစာကိုုရပ္ၿပီး ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ WhatsApp မွာ သတင္း ေရာက္ေနေလရဲ ႔။ ေနာက္ၿပီး ဓာတ္ပံုုေလးတစ္ပံုုပါ ပါလာေသးတယ္။ 

ဓာတ္ပံုုဆိုုလိုု႔ ဘယ္သူမ်ား မွတ္လိုု႔တုုန္း။ 

မိမိရဲ ႔ပံုုမွမိမိ အစစ္။ ရထားထဲမွာ ထိုုင္ေနတာ။ လက္ကိုုင္ဖုုန္းနဲ႔ တစ္ခုုခုုလုုပ္ေနတာ။ အေသအခ်ာၾကည့္ လိုုက္ေတာ့ ဒီကေန႔အ၀တ္အစားနဲ႔ အခုုပံုုပါပဲလားဗ်။

ေအာက္ကေရးထားတဲ့စာေလးကိုု ဖတ္လိုုက္မွ အေျဖက ရွင္းသြားေတာ့တယ္။

“ခင္ဗ်ားက လက္ကိုုင္ဖုုန္းကိုု တစ္လမ္းလံုုး သံုုးလာတာပါလား။ ဒါ႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားကိုု အေ၀းကေန ေတြ႔ေနရေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက က်ေနာ့္ကိုု ျမင္မွမျမင္တာ။ ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ။ မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ။” လိုု႔ မိတ္ေဆြကိုုလွဖုုန္းေမာင္က အဂၤလိပ္လိုု ေရးထားတာ။ 

ဒါနဲ႔ မိမိဆင္းမယ့္ဘူတာကိုုေရာက္ၿပီမိုု႔ မတ္တတ္ရပ္ရင္း သူ႔ကိုုရွာၾကည့္လိုုက္တဲ့အခါ မိမိနဲ႔မ်က္ေစာင္းထိုုး မွာထိုုင္ေနတဲ့ ကိုုလွဖုုန္းေမာင္ကိုုေတြ႔ရတာနဲ႔ “ေနေကာင္းတယ္ မဟုုတ္လား။ ေနာက္မွ ေတြ႔ၾကရေအာင္ဗ်ာ” လိုု႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ရထားထဲက ထြက္ခဲ့တယ္။

အလုုပ္ကိုုေရာက္ေတာ့မွ “မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ ကိုုလွဖုုန္းေမာင္၊ ဓာတ္ပံုုေလးက ေကာင္းလိုု႔ပဲ။ ပိုု႔ေပးတာ ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာတစ္ခုုကေတာ့ ဓာတ္ပံုုထဲက က်ေနာ့္အနားမွာ အမ်ိဳးသမီးငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလး ထိုုင္မေနတာပဲဗ်။” လိုု႔ ရယ္စရာေလး ျပန္ၿပီးေရးပိုု႔လိုုက္တယ္။

ဒီအခါမွာ သူက “ဟား ဟား ဟား၊ ခင္ဗ်ားအနားမွာ ကုုလားႀကီး ထုုိင္ေနတာေလဗ်ာ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားက ခန္႔ေခ်ာႀကီးဆိုုတာ ပိုုၿပီးေပၚလြင္သြားတာေပါ့။” လိုု႔ ျပန္ေရးလာပါတယ္။ 

ဘာရမလဲ။ ျပန္ေျပာလိုုက္တာေပါ႔။

“ကုုလားႀကီးနဲ႔ယွဥ္ထိုုင္ေနလိုု႔ ေခ်ာတာ မဟုုတ္ရပါဘူးဗ်။ နဂိုုကတည္းက ေခ်ာေနၿပီးသားပါ” လိုု႔။

ငယ္စဥ္မွာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု မညွာမတာခိုုင္းၾကပါမွ …

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၃ ရက္

မၾကာေသးမီက ကြယ္လြန္သြားေသာ စာေရးဆရာႀကီး ေအာင္သင္း၏ ေအာက္ပါစကားအား သူ အသက္ရွိ စဥ္က မိမိ မၾကားခဲ့ဖူးပါေခ်။ 

ဆရာႀကီးကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ဖတ္ခဲ့ရ၏။

ငယ္ငယ္မွာ

ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ခိုုင္းရတယ္ေနာ္။

ငယ္ငယ္မွာ

ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု မခိုုင္းရင္၊

ႀကီးလာရင္

သူမ်ားခိုုင္းတာ 

ခံရတတ္တယ္။ 

ဆရာႀကီး၏ ဆံုုးမစကားေလးမွာ ရိုုးစင္းလွ၏၊ နားလည္လြယ္၏၊ အပိုုအဆာမပါပဲ လိုုရင္းကိုု ဒိုုးဒိုုးေဒါက္ေဒါက္ သိျမင္နိုုင္ေစ၏။ 

ဖတ္ရ ၾကားရသူတိုု႔၏ရင္မွာ စြဲညိလြယ္ၿပီး အသိတရားကိုု ရေစနိုုင္၏။

ဆံုုမစကားေလးမွာ တိုုတိုုရွင္းရွင္းရွိေသာ္လည္း က်င့္ႀကံသူမ်ား ရရွိနိုုင္မည့္တန္ဖိုုးကား ႀကီးမားလွ၏။ 

တစ္သက္စာ ဖူလံုုသည္ဟုုပင္ ဆိုုနိုုင္၏။ 

သိုု႔ျဖစ္ရာ 

လူငယ္မ်ားသာမဟုုတ္မူပဲ လူရြယ္လူလတ္မ်ားပင္ အခ်ိန္ရွိခိုုက္မွာ အသိတရားႏွင့္သတိတရားတိုု႔အား လက္၀ယ္ျပဳလ်က္ စိုုက္လိုုက္မတ္တတ္ လိုုက္နာက်င့္သံုုးျခင္း ျပဳသင့္ၾကပါသည္။

၂၀၁၃ ခုုႏွစ္အတြက္ အမ်ိဳးသားစာေပဆုုမ်ားႏွင့္ စာေပဗိိမာန္စာမူဆုုမ်ား

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၁ ရက္၊


၂၀၁၃ ခုုႏွစ္အတြက္ အမ်ိဳးသားစာေပတစ္သက္တာဆုုမ်ား၊ စာေပဆုုမ်ားႏွင့္ စာေပဗိိမာန္စာမူဆုုမ်ား ကိုု ေအာက္တိုုဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔ က ေအာက္ပါအတိုုင္း ထုုတ္ျပန္ေၾကညာသြားခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ိဳးသားစာေပတစ္သက္တာဆုုကိုု ယခင္အခါမ်ားက တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ဦးက်သာခ်ီးျမွင့္ခဲ့ရာက ၂၀၁၂ ခုုႏွစ္ကစလိုု႔ တစ္ႏွစ္မွာ စာေရးဆရာ ၃ ဦးက်စီ ေျပာင္းလဲခ်ီးျမွင့္ခဲ့ပါတယ္။ အေတာ္ေလး ၀မ္းသာအားရ စရာေကာင္းပါတယ္။

ယခုုႏွစ္ ဆုုရရွိသူမ်ားအထဲမွာ ဆရာႀကီး စည္သူဦးတင္လိႈင္ (လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္) ကလြဲလိုု႔ က်န္တဲ့ ဆရာႀကီးႏွစ္ဦးကိုု ကေလာင္အမည္ႏွင့္သူတိုု႔၏စာမ်ားကိုု သိဖူး ဖတ္ဖူးသည္ကလြဲၿပီး လူခ်င္းမေတြ႔ဘူးပါ။

ဆရာႀကီး ေဒါက္တာဦးခင္ေအး (ေမာင္ခင္မင္ - ဓနုုျဖဴ) ၏ ျမန္မာစာေရးဖြဲ႔သံုုးႏႈန္းပံုုနဲ႔သက္ဆိုုင္ေေသာ သတင္းစာပါေဆာင္းပါးမ်ားကိုုမူ ကၽြန္းသာယာဘေလာ့မွာ မၾကာမၾကာ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးေနခဲ့ ပါတယ္။

ဆရာလယ္တြင္းသားေစာခ်စ္ကိုု စင္ကာပူက စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ခန္႔ကမွ ပထမဆံုုး စၿပီး ေတြ႔ဖူးခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုုန္းက ဆရာက "က်ေနာ္ ရထားနဲ႔ခရီးသြားလိုု႔ ဆရာတိုု႔ကန္႔ဘလူဘူတာကိုု ျဖတ္သြား တိုုင္း ခင္ဗ်ားကိုု သတိရမိတယ္" ဟုု မိမိအားေျပာခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွ သတင္းမ်ား (ႏိုု၀င္ဘာ)

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၀ ရက္၊

• နိုုင္ငံ႔ေရးရာေဆြးေႏြးပြဲႀကီး

နိုုင္ငံ႔ေရးရာေဆြးေႏြးပြဲႀကီးကိုု တက္ေရာက္လာၾကသူမ်ား။ (The Global New Light of Myanmar, 1 Nov. 2014)

နိုုင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္အမ်ိဳးသားဒီမိုုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဥကၠဌေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္။

ေအာက္တိုုဘာလ ၃၁ ရက္ေန႔က ျမန္မာနိုုင္ငံရွိ အမ်ိဳးသားနိုုင္ငံေရးအင္အားစုု ၅ ဖြဲ႔တိုု႔မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ပထမဦးဆံုုးအႀကိမ္ နိုုင္ငံ႔ေရးရာေဆြးေႏြးပြဲႀကီးကိုု ေနျပည္ေတာ္ရွိ နိုုင္ငံေတာ္သမၼတအိမ္ေတာ္၌ က်င္းပခဲ့ သည္။ 

ယင္းေဆြးေႏြးပြဲသိုု႔ တက္ေရာက္လာၾကသည့္ နိုုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနျဖင့္ ေအာက္ပါက႑ႀကီး(၃) ခုုအား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးၾကပါရန္ နိုုင္ငံေတာ္သမၼတက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

(၁) ပထမက႑

လက္ရွိျဖစ္ထြန္းေနသည့္ဒီမိုုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုုပ္ခန္းစဥ္မ်ားႏွင့္နိုုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ကိုုအဆင့္ဆင့္ဆက္လက္ရွင္သန္ျဖစ္ထြးေနေစရန္ႏွင့္ယင္းျဖစ္ထြန္းမႈမ်ားမွဒီမိုုကေရစီစနစ္အျမစ္တြယ္ခုုိင္မာေရးႏွင့္ပြင့္လင္းလြတ္လပ္သည့္ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေပၚေပါက္ေရး။

(၂) ဒုုတိယက႑

နိုုင္ငံအတြက္ အထူးလိုုအပ္ေနေသာ အမ်ိဳးသားစည္းလံုုးညီညြတ္ေရးႀကီး ျပန္လည္ရရွိေရးအတြက္ လက္ရွိ ရရွိထားသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္အဆင့္ဆင့္မ်ားကိုုအေျခခံၿပီး ခိုုင္မာေသာတည္ေဆာက္မႈမ်ားျပဳလုုပ္သြား ေရး။

(၃) တတိယက႑

ဒီမိုုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရး၏ အဓိကအဆင့္တစ္ဆင့္အေနျဖင့္ျဖတ္သန္းရမည့္ ၂၀၁၅ ခုုႏွစ္ အေထြ ေထြေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကိုု ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပျပဳလုုပ္နိုုင္ေရး။

• ရန္ကုုန္က ဆူးေလကၽြန္း

ေဖ့စ္ဘြတ္က Thanshwe Naing's Photo ပါ။

ယခင့္ယခင္တုုန္းကေတာ့ ရန္ကုုန္ၿမိဳ ႔လယ္ေခါင္မွာရွိၾကတဲ့ ဆူးေလဘုုရားတိုု႔ ၿမိဳ ႔ေတာ္ခန္းမတိုု႔ကိုု သြားခ်င္ရင္ လမ္းေလ်ာက္ၿပီးသြားခ်င္သြား ဒါမွမဟုုတ္ ေ၀းတဲ့သူေတြက ဘတ္စ္ကား ကိုုယ္ပိုုင္ကားေတြနဲ႔ လာၾကရတာ။ 

အခုုေတာ့ ျမင္ၾကရတဲ့အတိုုင္း ေရပတ္လည္၀ိုုင္းရံထားေနလိုု႔ ေလွနဲ႔သြားမွပဲ ေရာက္နိုုင္ေတာ့ေပအံ့။

• ေတာင္သမန္အင္းႏွင့္ဦးပိန္တံတားထိန္းသိမ္းရန္ ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္မည္

ေတာင္သမန္အင္းႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္း(၁၆၅)ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည့္ ဦးပိန္တံတားတိုု႔အား ေရရွည္တည္တံ့ေစေရး အတြက္ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ား၊ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္၊ ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာနႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားပါဝင္သည့္အဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႔ ဖြဲ႕စည္းကာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သြားမည္ဟုု သိရွိရသည္။

ယခုုအခါ ေတာင္သမန္အင္းႏွင့္ ဦးပိန္တံတားကို မႏၲေလးၿမိဳ႕ေရွးေဟာင္းသုေတသန၊ အမ်ိဳးသားျပတိုက္ႏွင့္ စာၾကည့္တိုက္ဦးစီးဌာနခြဲမွ အဓိကတာဝန္ယူထိန္းသိမ္းေပးေနၿပီး ေဒသခံမ်ားပါဝင္သည့္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ တံတားအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕လည္းရွိေနေၾကာင္းၾကားသိရသည္။ 

•  လိႈင္ျမစ္ကူး ဘုုရင့္ေနာင္တံတားအမွတ္ (၂) ေမာ္ေတာ္ယာဥ္စမ္းေမာင္း

ေၾကးမံုုသတင္းစာ (၄ ရက္ ႏိုု၀င္ဘာ၊ ၂၀၁၄)

မရမ္းကုုန္းၿမိဳ ႔နယ္ႏွင့္လိႈင္ယာယာၿမိဳ ႔နယ္သိုု႔ ဆက္သြယ္တည္ေဆာက္ထားေသာ လိႈင္ျမစ္ကူး ဘုုရင့္ေနာင္ တံတားအမွတ္ (၂) သည္ ယခုုအခါ ရာႏႈန္းျပည့္ၿပီးစီးခဲ့သည့္အတြက္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ား စတင္စမ္းသပ္ ျဖတ္သန္းေနၾကသည္ကိုု နိုု၀င္ဘာ ၃ ရက္ေန႔က ေတြ႔ရစဥ္။

•  ရန္ကုုန္လမ္းမ်ားေပၚမွာ ယာဥ္စည္းကမ္း လမ္းစည္းကမ္း ေဖာက္ဖ်က္ေနၾကပံုု

ေၾကးမံုုသတင္းစာ (၄ ရက္ ႏိုု၀င္ဘာ၊ ၂၀၁၄)

•  ႏိူ၀င္ဘာလ ကုုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ား

ယခင္ကလိုု ပံုုမွန္ကေလးျပန္ေရးဖိုု႔

၁၃၇၆ ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၀ ရက္

ဘာလိုုလိုုနဲ႔ မိမိ၏ကၽြန္းသာယာဘေလာ့မွာ စာေရးႀကဲသြားလိုုက္တာမ်ား ၾသဂုုတ္လတစ္လလံုုး ၁ ပုုဒ္ထဲပဲ ေရးျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ စက္တင္ဘာလ တစ္လလံုုးမွာဆိုုရင္ တစ္ပုုဒ္မွ မေရးျဖစ္တဲ့အထိေတာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ 

အခုုေအာက္တိုုဘာလကုုန္မွာ ၂ ပုုဒ္ တင္ျဖစ္လိုု႔ ေတာ္ပါေသးရဲ ႔။

ဒါေတာင္ ကိုုယ္ေရးတာ မဟုုတ္ေသးဘူး။

တစ္ဆင့္ကူးၿပီး တင္ေပးခဲ့တာ။

အိမ္ကဇနီးက “အေဖႀကီး ဘေလာ့မွာ မေရးေတာ့ဘူးလားလိုု႔ အေဖ့သမီးကေမးေနတယ္” လိုု႔ ေမးလာရ တဲ့အထိပဲေလ။

ျဖစ္ရပံုုကမ်ား ဒီလိုု။

ဘေလာ့ေရးေနရာကေန လက္ကၽြံၿပီး မေယာင္မလည္ႀကီးနဲ႔ ေဖ့စ္ဘြတ္ဖက္ကိုု ေရာက္သြားခဲ့တာ။ 

ဟိုုကိုုေရာက္ေတာ့လည္း မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းအခ်ိဳ ႔ရယ္ မ်ိဳးဆက္သစ္အေၾကာအဆစ္ကုုပညာရွင္ ေလးေတြ(Physiotherapists)ရယ္နဲ႔ေတြ႔ၿပီး ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ ေရးမိေျပာမိျပန္ပါေကာ။ 

ေပ်ာ္ရြင္စရာအေတြ႔အႀကံဳေလးတစ္မ်ိဳးပါပဲ။

ေဖ့စ္ဘြတ္ေရးတာ တင္တာမွာက ဘေလာ့ေရးတာနဲ႔ မတူတာေလးေတြရွိတယ္။ မိမိအဖိုု႔ေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ ေရးတာ တင္တာနဲ႔ အဲဒါေတြကိုု တုုန္႔ျပန္တာ ဆင့္ပြားတာ စ,တာေတြက ျမန္လြန္းတယ္။ အၿမဲႏိူးၾကားေနဖိုု႔လိုုတယ္။ 

ေနာက္ၿပီး သတိထားရတာတစ္ခုုက ကိုုယ္ေရးတာ တင္တာအေပၚမွာ ဖတ္သူအခ်ိဳ ႔က အဓိပၸာယ္ေကာက္ ယူတာ ခံစားတာလြဲနိုုင္တယ္။ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ အထင္ခံရနိုုင္တတ္တယ္။ 

သိသင့္သိထိုုက္တာေတြ မွတ္သားလိုုက္နာစရာေတြ ေကာင္းတာေတြအမ်ားႀကီးအထဲက ဆိုုးတာေလးတစ္ ခုုတစ္ေလးကေတာ့ ေရးရာ ေျပာရာ တင္ရာမွာ တစ္ခါတစ္ခါ စည္းလြတ္၀ါးလြတ္နိုုင္လြန္းသူ အနည္းအပါးကိုု ၾကားညပ္ၿပီး ေတြ႔ရတတ္တာပဲျဖစ္တယ္။ 

ဘာပဲေျပာေျပာ ေရးေနက် မိမိ၏ဘေလာ့ေလးကိုု ျပန္လာခ်င္မိတာအမွန္။   

ဒါ့ေၾကာင့္ ယခုုႏိူ၀င္ဘာလကစၿပီး ယခင္ကလိုု ပံုုမွန္ကေလးျပန္ေရးဖိုု႔ အားထုုတ္ပါ့မယ္။ 

အတိုုးခ်ၿပီး ႀကိဳးစားေရးပါ့မယ္လိုု႔ အရပ္ကတိုု႔ေရ ....