စာေရးဆရာႀကီးမင္းယုေ၀ အမ်ိဳးသားစာေပ တစ္သက္တာဆုရရွိ

 

နို၀င္ဘာ ၂၃ ရက္န႔ထုတ္ ျမန္မာသတင္းစာမ်ားမွာ အမ်ိဳးသားစာေပဆု စိစစ္ေရြးခ်ယ္ေရးေကာ္မတီက ျမန္ မာစာေပအက်ိဳးကို ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္စြာ တစ္သက္တာလံုးေရးသားျပဳစုခဲ့တဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို နိုင္ ငံေတာ္က အသိ အမွတ္ျပဳေသာအားျဖင့္ စာေရးဆရာႀကီးမင္းယုေ၀(ဦး၀င္းေမာင္)အား ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြက္ အမ်ိဳးသားစာေပ တစ္သက္တာဆုကို ခ်ီးျမွင့္လိုက္တာ ဖတ္ရလို႔ အေတာ္ေလး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္မိပါ တယ္။

 

အမ်ိဳးသားစာေပ တစ္သက္တာဆုရ စာေရးဆရာႀကီး မင္းယုေ၀။ (ဓာတ္ပံု - ေၾကးမံုသတင္းစာ)

 

စာေရးသူသိရသ၍ဆိုရင္ စာေရးဆရာႀကီး မင္းယုေ၀သည္ သူ႔ဘ၀တစ္သက္တာလံုးကို စာေပမ်ားေရးသားျပဳ စုျခင္း၊ စာတည္းတာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ျခင္းႏွင့္  ျမန္မာစာေကာင္းေပ မြန္မ်ား ထုတ္ေ၀ျခင္းတို႔ကို တစ္စိုက္ မတ္မတ္ လုပ္လာခဲ့တာ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ ႔စာမ်ားကို စာေရးသူ ငယ္စဥ္က မွတ္မွတ္ရရ စၿပီးဖတ္ဖူးခဲ့ တာကေတာ့ ကန္႔ဘလူ အထက္တန္းေက်ာင္း ၉ တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ျမ ၀တီပံုႏွိပ္တိုက္က ထုတ္ေ၀တဲ့ ေငြတာရီမဂၢဇင္းမွာ ကြယ္လြန္သူ ကဗ်ာဆရာမႀကီး ေငြတာရီ (ဆရာႀကီး၏ဇ နီး) ၏ကဗ်ာမ်ားနဲ႔အတူ ဆရာႀကီး၏စာမ်ားကို ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။

စာေရးသူ ဆရာႀကီးကို လူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ဖူးခဲ့တာကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ ဆူးေလဘုရားလမ္းမွာရွိတဲ့ ျမ၀တီပံုႏွိပ္ တိုက္မွာပါ။ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ေလာက္က ေငြတာရီမဂၢဇင္းရဲ ႔တကၠသိုလ္က႑၌  ေဆးတကၠသိုလ္(၁)မွာ လူေသခြဲ စိတ္ၿပီး ေလ့လာၾကရတဲ့အေၾကာင္း အေတြ႔အႀကံဳမ်ား ေရးထားတဲ့ စာေရးသူ၏ ‘ေစတနာရနံ႔’ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အစမ္းစာေလး ေဖာ္ျပေပးခဲ့ တုန္းက ျဖစ္တယ္။ ထိုစဥ္က ေငြတာရီမဂၢဇင္းက စာေပပိုးထ,ၿပီး ကေလာင္ေသြး ခ်င္ေနၾကတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအတြက္ တကၠသိုလ္က႑ဆိုတဲ့ေနရာေလး ဖန္တီးေပး ထားၿပီး စင္တင္ေပးခဲ့တယ္။ တစ္လမွာ ၂ ပုဒ္ေလာက္ ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပေပးတတ္တာ။

အလားတူပါပဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ေက်ာက္ေျမာင္းအရပ္မွာရွိတဲ့ ယု၀တီအမ်ိဳးသမီးမဂၢဇင္းကလည္း ကေလာင္ေသြး ခ်င္ေနၾကတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအတြက္ တကၠသိုလ္က႑ေလး ဖန္တီးဖြင့္ေပးထား ၿပီး ေျမေတာင္ေျမွာက္စင္တင္ေပးေနတာျဖစ္လို႔ တကၠသိုလ္မွာစာေရးသူနားေထာင္ခဲ့ရတဲ့ စာေရးဆရာႀကီး မ်ား၏ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြအေၾကာင္းကို ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးပါေသး တယ္။ စာေရးသူတို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကဆိုရင္ ရန္ကုန္၀ိဇၨာနဲ႔သိပၸံတကၠသိုလ္ႀကီးတြင္ နိုင္ငံေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီးမ်ား (ဦးသိန္းေဖျမင့္၊ ဦးတင္ေအး<သွ်မ္းျပည္>၊ ရုပ္ရွင္သရုပ္ ေဆာင္ ဗိုလ္ဗကို၊ မွဴးတင္ စသျဖင့္) ကို ဖိတ္ၾကား ၿပီး ေဟာေျပာပြဲေတြက်င္းပေလ့ရွိခဲ့ၾကတာ။

ကဲ .. ဆရာႀကီးမင္းယုေ၀အေၾကာင္း ဆက္ၿပီးေျပာပါဦးမယ္။

စာေရးသူအလုပ္ထဲေရာက္သြားၿပီး စာေတြအေတာ္မ်ားမ်ားေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၁၉၈၀ ခု ႏွစ္ဦးကာလမ်ားမွာ ဆရာ ႀကီး ဦးစီးထုတ္ေ၀တဲ့ ‘သုတေၾကးမံု’ (မိမိမွတ္မိသ၍ စာအုပ္နာမည္ မွန္မည္ဟု ထင္ပါသည္) စာအုပ္မွာ ေဆး ပညာေပးေဆာင္းပါးမ်ားေရးရင္း ဆရာႀကီးနဲ႔ျပန္ေတြ႔ၿပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိလာခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အစိုးရ က စာအုပ္ႀကိဳတင္ရိုက္ၿပီးမွ စိစစ္ေရးကို တင္ရတဲ့ 'တင္ထုတ္'စာအုပ္ေတြ (အထူးသျဖင့္ ဗဟုသုတႏွင့္ေဗဒင္ ဂမၻီရစာအုပ္မ်ား)ကို ေဖာျခင္းေသာျခင္း ခ်ေပးေနလို႔ လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံေတြအပိုရွိ ေနၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမ သိျဖစ္ေနၾကကာ စာေပပိုးထ,ေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ ႔က အခန္းေလးတစ္ခန္းငွား စားပြဲေလး ၂ လံုးေလာက္နဲ႔ အယ္ဒီတာလုပ္ၾကတာ တစ္ေခတ္လို႔ဆိုရေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ 

ထုတ္လိုက္ၾကတဲ့သုတစာအုပ္ေတြ … ေဒါက္တာတင္ထြန္းဦးရဲ ႔ ‘သုတစြယ္စံု’တဲ့၊ တရုတ္သုိင္း၀တၲဳေတြ ဘာ သာျပန္ေရးေနတဲ့ တကၠသိုလ္၀င္းၾကြယ္ရဲ ႔ ‘သုတႀကြယ္’တဲ့၊ အစုိးရအရာရွိႀကီးတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးတိုးေအာင္ ရဲ ႔ ‘သုတေအာင္’တဲ့၊ ဆရာႀကီးမင္းယုေ၀ရဲ ႔ ‘သုတေၾကးမံု’တဲ့ စံုလို႔ စံုလို႔ပါပဲ။ 

စာေရးသူသိရသ၍ေတာ့ ဆရာႀကီးမင္းယုေ၀သည္ ထိုစဥ္က ျမ၀တီပံုႏွိပ္တိုက္ အစိုးရ၀န္ထမ္း(အယ္ဒီတာ ခ်ဳပ္)အျဖစ္မွ အနားယူၿပီး သုတစာအုပ္နဲ႔ျမတ္မဂၤလာစာေစာင္မ်ားကို စီစဥ္တည္းျဖတ္ထုတ္ေနခဲ့တာ။   

ဆရာႀကီးမင္းယုေ၀ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြက္ အမ်ိဳးသားစာေပ တစ္သက္တာဆု ခ်ီးျမႇင့္ခံရလို႔ မိမိသိရွိဆက္ဆံ ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာႀကီးအား ေလးစားဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနျဖင့္ မေန႔ည (၂၃ နို၀င္ဘာ)က ဘေလာ့မွာစာနဲ႔ပူေဇာ္ဖို႔ ရည္ ရြယ္ခဲ့ေပမယ့္ မေရးျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီကေန႔မနက္ (၂၄ နို၀င္ဘာ)ေစာေစာ ၂ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာမွ အိပ္ ယာကထၿပီး ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ တစ္ပိုင္းတစ္ျဖတ္ေရးတင္ၿပီးမွ အိပ္ယာ ျပန္၀င္ခဲ့ရပါတယ္။ 

တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၁ ရက္ စေနေန႔။ 24 November 2012

ဒီကေန႔ထုတ္ျမန္မာသတင္းစာမ်ားမွာ ဆရာႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းျခင္းသတင္းပါလာၿပီး အသက္ ၈၅ ႏွစ္ရွိ ၿပီျဖစ္ ေသာဆရာႀကီး က်န္းက်န္းမာမာရွိေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ဓာတ္ပံုနဲ႔တကြ ေတြ႔ရလို႔ ထပ္ၿပီး ၀မ္းသာရျပန္ ပါတယ္။ ဆရာႀကီး၏ ခႏၵာကိုယ္အခ်ိဳးအဆစ္သည္ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္၂၀ ေက်ာ္ကအတိုင္း ပါးပါးလ်ားလ်ားရွိ ဆဲပင္။ ဘာမွ ေျပာင္းလဲမႈမရွိတာကို တအံ့တၾသ ေတြ႔ရပါတယ္။ 

သူ႔ဘ၀ သူ႔စာေပနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းျခင္းမွာ ဆရာႀကီးက ေအာက္ပါအတိုင္းေျပာခဲ့ပါတယ္။  

“စာေပဘ၀လို႔ေျပာရရင္ တစ္ဘ၀လံုးေပါ့။ ဘဘရဲ ႔ဘ၀ဆိုတာ စာေပျဖစ္ပါတယ္။ 

စာေရးတတ္ဖတ္တတ္တဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက စာေပကို ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားခဲ့ၿပီး ဘ၀တစ္ခုလံုးကိုျမႇဳပ္ႏွံထားခဲ့ပါတယ္။ အခု အသက္ ၈၅ ႏွစ္အခ်ိန္အထိ စာေပ အတြက္လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ ေနာက္ထပ္က်န္ေနတဲ့ေန႔ရက္ေတြမွာလည္း စာေရးနိုင္တဲ့အခ်ိန္အထိ ေရးေနဦးမွာပါ။” တဲ့။

...........

ဆရာႀကီးမင္းယုေ၀ အမ်ိဳးသားစာေပ တစ္သက္တာဆုရတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ယခုဘေဘာ့မွာ စာေရးသူ ေရး သားထားတာကို ဖတ္ရလို႔ ဆရာ၀န္စာေရးဆရာ လူမ်ိဳးေနာ္က သူေရာက္ရွိေနတဲ့ အေမရိကန္နိုင္ငံကေန သူ႔ အျမင္ေလးကို ေဆြးေႏြးေရးပို႔ရာမွာ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ အႀကံျပဳခ်က္တစ္ခ်က္ ပါရွိလာခဲ့ပါတယ္။   

အဲဒါကေတာ့ တစ္သက္တာစာေပဆုကို တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ဦးတည္းကိုပဲ ခ်ီးျမႇင့္ေပးမယ့္အစား တစ္ဦးထက္ပိုၿပီး ခ်ီးျမႇင့္သင့္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္တယ္။ သို႔မွသာ ဒီဆုနဲ႔ထိုက္တန္သည့္ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီး စာေရးဆရာႀကီး မ်ားနဲ႔ကဗ်ာဆရာႀကီးမ်ား သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္မွာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဆုယူနိုင္ၾကမွာျဖစ္လို႔မို႔ နိုင္ငံေတာ္အ စိုးရအား သူက အႀကံျပဳလိုတာျဖစ္တယ္။

အလြန္လက္ေတြ႔က်ၿပီး ေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့ကိစၥလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။

စာေရးသူတို႔နိုင္ငံမွာ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာမ်ား၏ဘ၀ဟာ လံုး၀ကို လံုၿခံဳမႈ မရွိဆံုးပါ။ (တစ္ရာခိုင္ႏႈန္း ထက္နည္းတဲ့ ကံေကာင္းေထာက္မသူ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာမ်ားကို ထည့္မတြက္ပါဘူး။) ဟုိအရင္က တည္းက အရပ္ထဲမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျပာေလ့ေျပာထရွိခဲ့ၾက နားလည္ထားေလ့ရွိခဲ့ၾကတာကေတာ့ စာေရးဆရာလုပ္ရင္ ‘ငတ္မယ္’ လို႔ပါ။ စာေရးဆရာကို ‘လင္’လုပ္ရင္လည္း အဲဒီမိန္းမ ‘ငတ္ၿပီတာမွတ္’ ဆိုတဲ့အထဲကပါပဲ။ ဘယ္မိဖကမွ သူတို႔သမီးကို စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ အိမ္ေထာင္မက်ေစလိုတာ ‘သေဘာေပါက္’ ဆိုတဲ့အတိုင္းပါပဲ။

သို႔ေပမယ့္ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္သူမ်ားသည္ သူတို႔သိၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ထိုအေျဖအတြက္ လံု၀ဂရု မျပဳၾကပါဘူး။ သူတို႔အဖို႔က ေငြနဲ႔ရာထူးဌာနႏၲရမ်ားသည္ သာမည။ ေသြးထဲက ေမြးရာပါ ၀ါသနာနဲ႔ တိုင္းျပည္ နဲ႔လူမ်ိဳးကို စာေပနဲ႔ ကေလာင္နဲ႔မွ အက်ိဳးျပဳလိုျခင္းသည္သာ ပဓာန။ ဆရာႀကီးမင္းယုေ၀၏ စကားကို ကိုး ကားေျပာရေသာ္  စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာမ်ား၏ဘ၀ဆိုတာ စာေပမွစာေပပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုမွတစ္ပါး အျခား မရွိေတာ့ၿပီ။ 

ေလးစားေလာက္ပါဘိ။