ျပည္ျမန္မာသို႔ မာရသြန္ခရီး

ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔၏ နံနက္ခင္း။
ဒီဇင္ဘာလ ၁၀ ရက္  ၂၀၁၂၊ နံနက္ ၆ နာရီ  ၁၂ မိနစ္ (ဓာတ္ပံု - ဖိုးတာ)။

မႏွစ္ကလည္း မရည္ရြယ္ထားပါပဲ အမိျမန္မာျပည္သို႔ ေရာက္သြားခဲ့သည္။

ယခုႏွစ္မွာလည္း အမိျမန္မာျပည္သို႔ အလည္ျပန္ရန္ အစီအစဥ္မရွိပဲ အလည္ျပန္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

ကိုယ့္အမိေျမကို ျပန္သည္ျဖစ္သျဖင့္ ရည္ရြယ္ထားသည္ျဖစ္ေစ မထားသည္ျဖစ္ေစ၊ အစီအစဥ္ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ေပ်ာ္ရပါသည္။ ေက်နပ္ၾကည္ႏူးရပါသည္။

ေက်းဇူးရွင္ မိဖႏွစ္ပါး မရွိၾကေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားကို ေတြ႔ရသျဖင့္ မိမိတို႔ဇနီး ေမာင္ႏွံမွာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ၾကရသည္။

မိမိတို႔ စားခ်င္လွသည့္ ျမန္မာအစားအစာမ်ား ဟိုေနရာ ဒီေနရာအႏွံ႔ ရွာစားၾကသည္။

မိမိတို႔ ေတြ႔လို ျမင္လိုလွသည့္ အမိျမန္မာျပည္ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ျမင္ရ ေတြ႔ရသည္။

မိမိတို႔ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ခ်င္သည္မ်ားကို တတ္အားသေရြ ႔ လုပ္နိုင္ခဲ့သည္။

မိမိတို႔ အလိုရွိရာမ်ားကို ယူလာခဲ့သလို မိမိတို႔ ေပးလိုသည္မ်ားႏွင့္ ေပးနိုင္သည္မ်ားကိုလည္း ေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္မွာ ေပးခဲ့ၾကပါသည္။

မိမိတို႔၏ ေမြးရပ္ဌာေနသို႔ ခဏတျဖဳတ္သာ ျပန္လည္နိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကတိုက္ကရိုက္ေလးသာ ျပန္သြားရ ေသာ္လည္း မိမိတို႔မွာ ေက်နပ္ရပါ၏။ ႏွစ္သက္ရပါ၏။ အတိုင္းမသိကို ၀မ္းသာၾကည္နူးၾကရပါ၏။

ေစ်း၀ယ္ထြက္ႀကၿပီ

ဖူနန္းကုန္တိုက္ႀကီးမွာ ကင္မရာႏွင့္ ဗီြဒီယိုကင္မရာမ်ားအတြက္ ပစၥည္း၀ယ္ခဲ့သည္။

ျမန္မာျပည္ကို အလည္ျပန္တိုင္း စင္ကာပူ၌ မလုပ္မျဖစ္သည့္ကိစၥတစ္ရပ္မွာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ ႔ အား အမွတ္တရေပးရန္ လက္ေဆာင္ပစၥည္း ၀ယ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ တဖန္ ေဆး၀ါးပစၥည္းမ်ား၊ ကင္မရာႏွင့္ ဗီြဒီယိုကင္မရာမ်ားအတြက္ memory card (flash card) မ်ား၊ ဒီဇင္ဘာလျဖစ္သျဖင့္ အေႏြးထည္မ်ား အစ ရွိသည့္  မိမိတို႔၏ခရီးစဥ္အတြက္ လိုအပ္ေသာပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ၀ယ္ရေသး၏။

လက္ေဆာင္ပစၥည္း ၀ယ္ရျခင္းကား အေတာ္ေလး ေခါင္းေျခာက္ရသည့္ အလုပ္ျဖစ္ပါ၏။ မပါသြား၍ကား လံုး၀မျဖစ္ပါေခ်။ ပါသြားခဲ့ ေပးထားခဲ့ပါေသာ္လည္း အခ်ိဳ ႔က ေက်းဇူးမတင္သည့္အျပင္ “အရိုးမ်ားသေလး ေခ်းခါးသေလး” ဟု အေျပာခံရတတ္ေသး၏။ ရသည့္သူက ၀ါးတစ္လံုးသာ ရတာျဖစ္ေပမယ့္ ေပးရသူအ ေနက လူတစ္ရာအတြက္ ၀ါးတစ္ရာ ကုန္ရသည့္အျဖစ္ကိုမူ သတိမျပဳမိေလၾက။

သို႔တေစ မိမိတို႔မွာ မမႈေတာ့။ ခံရဖန္ ႀကံဳရဖန္မ်ားသျဖင့္ ထံုေနေပၿပီ။

မိမိတို႔ တတ္အားသ၍ ေပးနိုင္သည္ကိုပင္ ၀မ္းသာလွပါ၏။

လူ႔အလိုကို နတ္လည္း မလိုက္နိုင္သကဲ့သို႔ လူလည္း မလိုက္နိုင္မွန္း သိထားၿပီးျဖစ္ပါ၏။

ရန္ကုန္သို႔

ဒီဇင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔ နံနက္ ၇ နာရီ ၅၅ မိနစ္တြင္ စင္ကာပူေလေၾကာင္းလိုင္းမွ SQ 998 ေလယာဥ္ျဖင့္ ရန္ကုန္သို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။

ေလယာဥ္ေပၚ၌ ဥေရာပတိုက္သားခရီးသည္ အေတာ္မ်ားမ်ားပါရွိသည္ကို သတိျပဳမိသည္။

ရန္ကုန္ကို နံနက္ ၉ နာရီခြဲမွာ ေလယာဥ္ဆိုက္္ခဲ့သည္။

စင္ကာပူေလဆိပ္က ေလယာဥ္ထြက္သည္မွာ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ေနာက္က်သျဖင့္ ရန္ကုန္အ၀င္တြင္ အနည္းငယ္  ေနာက္က်ရသည္။  

ရန္ကုန္ေလဆိပ္၌ ခရီးေဆာင္အိပ္မ်ားယူေနစဥ္ လွ်ပ္စစ္မီးပ်က္သြားသျဖင့္ ခရီးေဆာင္အိပ္မ်ား ပို႔ေပးသည့္ စက္ အလည္ရပ္သြားခဲ့သည္။ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ၾကာမွ မီးျပန္လာသျဖင့္ မိမိတို႔၏ခရီးေဆာင္အိပ္မ်ား ယူလို႔ ရေလ သည္။

ေလယာဥ္ေပၚတြင္ စင္ကာပူနိုင္ငံသားတစ္ဦးႏွင့္ ထိုင္ခံုနီးခ်င္းျဖစ္ၿပီး အသိျဖစ္သြားခဲ့ေသးသည္။

ဇနီျဖစ္သူ၏ညီမ ခင္မိမိႏွင့္ တူေတာ္ေမာင္ ကိုေထြးတို႔ ေလဆိပ္တြင္လာႀကိဳၾကသည္။ 

ဇနီး၏အမအိမ္တြင္ နံနက္စာစားရင္း စကားစျမည္ေျပာၾကသည္။

ျမန္မာအေၾကာအဆစ္ကုပညာရွင္မ်ားအသင္း (Myanmar Physiotherapy Association) မွ  အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္မ်ားႏွင့္ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ (၇-၁၂-၁၂)

ေန႔လည္စာ စာၿပီးေသာအခါ ဇနီးက သူ႔အမ သူ႔ညီမမ်ားႏွင့္ စကားေျပာရန္ေနခဲ့ၿပီး မိမိက ျမန္မာအေၾကာအ ဆစ္ကုပညာရွင္မ်ားအသင္း (ဖြဲ႔စည္းဆဲ)မွ အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ၿမိဳ ႔ထဲသို႔ သြားပါသည္။

ျမန္မာျည္သို႔ မလာခင္ကတည္းက ဆရာဦးတင္ျမင့္ (Physiotherapist) ႏွင့္ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားသည့္ အတိုင္း ျမန္မာနိုင္ငံ အေၾကာအဆစ္ကုပညာရွင္မ်ားအသင္း (Myanmar Physiotherapy Association) မွ ဥကၠဌ ဗိုလ္မွဴးဦးထြန္းျမင့္ (ၿငိမ္း)၊ ဒု ဥကၠဌ ဦးႀကီးေမာင္၊ အတြင္းေရးမွဴး ဦးတင္ျမင့္တို႔ႏွင့္ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ရ သည္။

ထိုအစည္းအေ၀းအားတက္နိုင္ရန္ ဆရာဦးတင္ျမင့္က ေငြၾကာရံသို႔ သူ႔ကားျဖင့္ လာႀကိဳေပးခဲ့ပါသည္။ ေငြ ၾကာရံမွ အရိုးေရာဂါအထူးကုေဆးရံုႀကီး (ၾကည့္ျမင္တိုင္) အနီးရွိ ရြိဳင္ရယ္အိုေအးစစ္ (Royal Oasis) ေဆး ခန္းသို႔သြားၿပီး ဆရာဦးႀကီးေမာင္ႏွင့္ ကိုစိုင္းရာဇာတို႔ကိုသြားႀကိဳကာ ဗိုလ္မွဴးဦးထြန္းျမင့္ရွိရာ Green Cross Hospital ကို သြားၾကပါသည္။ တပ္မေတာ္ေဆးရံုႀကီး၌ အေၾကာအဆစ္ကုပညာ ရွင္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ခဲ့သည့္ ဗိုလ္မွဴးဦးထြန္းျမင့္သည္ ထိုေဆးရံုတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးတာ ၀န္ယူထားေလသည္။

အစည္းအေ၀းၿပီးေသာအခါ ဆရာဦးတင္ျမင့္က မိမိအား ေငြၾကာရံသို႔ ျပန္ၿပီးပို႔ေပးခဲ့ပါသည္။ မိမိ၏ဇနီးသည္ ေစာေစာကပင္ ၿမိဳ ႔ထဲရွိ “လိုင္းလိုင္းဟိုတယ္”သို႔ ပစၥည္းမ်ားယူကာ သြားႏွင့္ၿပီဆိုသျဖင့္ မိမိက တကၠစီငွား လ်က္ လိုင္းလိုင္းဟိုတယ္ရွိရာ ဘုန္းႀကီးလမ္းကို လိုက္သြားခဲ့သည္။ 

ဟိုတယ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ညေန ၆ နာရီ ထိုးခါနီးေပၿပီ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔၏ညေနခင္းသည္ ေဆာင္းရာသီျဖစ္၍ ေန၀င္ခ်ိန္ေစာကာ ေမွာင္စျပဳၿပီျဖစ္သည္။

ေတာင္ဥကၠလာပမွ ညေန ၄ နာရီ ၅၂ မိနစ္တြင္ ထြက္လာသည့္ကားသည္ ပံုမွန္အားျဖင့္ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔သာ ေမာင္းရသည့္ခရီးကို လမ္းေတြေပၚ၌ ကားမ်ား က်ပ္ညပ္ေနသျဖင့္ ၿမိဳ ႔ထဲေရာက္ရန္ ၁ နာရီနီးပါး ေမာင္းခဲ့ရ ၏။ လမ္းတြင္ ကားဆရာႀကီးႏွင့္ စကားေတြ အေတာ္ႀကီးကို ေျပာျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ မိမိသည္ သူ႔ထံက ရန္ကုန္ အေၾကာင္း ေဒသႏၲရဗဟုသုတမ်ားစြာ ရရွိခဲ့ပါသည္။

သို႔ႏွင့္ စာေရးသူက ကားဆရာႀကီးအား မူလကေျပာခဲ့ေသာကားခထက္ တစ္ေထာင္က်ပ္ အပိုထပ္ၿပီး ေပး လိုက္ရာ သူက လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္သလို မိမိကလည္း သူ၏တစ္နာရီၾကာ ရင္တြင္းခံစား စကားမ်ား အတြက္ ေက်းဇူးျပန္ၿပီး တင္မိရသည္အမွန္။

စာေရးသူ ဟိုတယ္ကိုေရာက္ေသာအခါ ဇနီးအားလိုက္ပို႔ေပးေသာ ညီမႏွစ္ဦး မိမိတို႔အားနႈတ္ဆက္ကာ ျပန္ သြားၾက၏။ ဇနီသည္က ခရီးပမ္းသည္ဟုဆိုကာ အိပ္ယာတြင္လွဲေနသျဖင့္ ထိုညက အျပင္သို႔ ေနာက္ထပ္ မ ထြက္ျဖစ္ေလေတာ့။ မိမိကမူ ယခင္အေခါက္မ်ားကဲ့သို႔ ျမန္မာျပည္သို႔ျပန္ေရာက္သည့္ ပထမဦးဆံုးေန႔တိုင္း ေရႊတိဂံုဘုရားသို႔ သြားဖူးရန္ဆႏၵရွိေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ေန႔မွသြားမည္ဟုသာ ဆံုးျဖတ္မိသည္။     

ေလျဖတ္လူနာအား အေၾကာအဆစ္ကုေဆးပညာျဖင့္ ေလ့က်င့္ကုသေပးျခင္း (Therapeutic Rehabilitation Exercise) ကို ယခုကဲ့သို႔ လက္ေတြ႔သင္တန္း ပို႔ခ်ေပးခဲ့။

ေလျဖတ္လူနာႏွင့္ သင္တန္းေပးျခင္း

ေနာက္တစ္ေန႔ (ဒီဇင္ဘာ ၈ ရက္) နံနက္ ၈ နာရီခြဲ တြင္ အေၾကာအဆစ္ကုပညာရွင္ (Physiotherapist) တပည့္ မေလး တင္စႏၵာ၀င္း သည္ မိမိတည္းခိုရာ ဟိုတယ္သို႔ သူ႔အေဖလိုက္ပို႔သည့္ကားျဖင့္ ေရာက္လာ သည္။ သူမ၏ ေလျဖတ္လူနာအား သြားၾကည့္ေပးၿပီး အေၾကာအဆစ္ဆိုင္ရာ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ကုသနည္း မ်ားကို တလက္စာတည္း သင္ၾကားျပသေပးရန္ ျဖစ္သည္။

မိမိ၏ တူသားအရင္းအခ်ာကဲ့သို႔ျဖစ္ေနေသာ ကိုၾကည္ေဇာ္မိသားစုက ကားႏွင့္ေမာင္းသူပါ ကူညီထားသျဖင့္ တင္စႏၵာ၀င္း၏ဖခင္အား ျပန္လႊတ္ၿပီး မိမိတို႔ကားျဖင့္ လူနာရွိရာ ေတာင္ဥကၠလာပသို႔ သြားၾကသည္။

လူနာအိမ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ  အေၾကာအဆစ္ကုပညာရွင္သမီးငယ္အခ်ိဳ ႔ ေရာက္ႏွင့္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ေလျဖတ္လူနာမ်ားတြင္ ႀကံဳေတြ႔ခံစားရေလ့ရွိေသာ လႈပ္ရွားမႈဆိုင္ရာ (movement and function)၊ အာရံု သိရွိမႈဆိုင္ရာ (sensory)၊ မွတ္ဥာဏ္ (cognitive) ႏွင့္ စိတ္ထိခိုက္လႈပ္ရွားမႈဆိုင္ရာ (emotional)၊ ေျပာဆို ဆက္ဆံမႈဆိုင္ရာ (communication) မ်ားအေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျပာျပျခင္းႏွင့္ အေၾကာအဆစ္ဆိုင္ရာ လက္ေတြ႔စမ္း သပ္ကုသနည္းမ်ားကို ၂ နာရီခန္႔ ျပဳလုပ္ျပသခဲ့သည္။  

ဆရာမႀကီး ေဒၚကလ်ာအိမ္သို႔

မႏွစ္က ယခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ရန္ကုန္ေရာက္သည့္အခါ ကလ်ာမဂၢဇင္း အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဆရာမႀကီး ေဒၚကလ်ာ ၏အိမ္သို႔ လူမမာေမရင္း ေရာက္ခဲ့သည္။ ဆရာမႀကီး၏ အာရံုေၾကာဆိုင္ရာ သြားလာလႈပ္ရွားမႈ အခက္အခဲမ်ား အတြက္ ေလ့က်င့္ကုသမႈမ်ား သင္ၾကားျပသေပးခဲ့သည္။ 

ယခုတစ္ခါ ဆရာမႀကီးကို သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုနူတ္ဆက္ရင္း က်န္းမာေရးအေျခအေနမ်ား ေမးရသည္။ ဆရာ မႀကီးက မိမိျပသထားသည့္ ေလ့က်င့္လႈပ္ရွားမႈပံုမ်ားကို နံရံမွာကပ္ထားၿပီး ျပဳလုပ္လ်က္ရွိေၾကာင္း ေျပာပါ သည္။

ဆရာမႀကီး၏ အေထြေထြက်န္းမာေရးမွာ မႏွစ္ကထက္ ေကာင္းမြန္လာသည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ ၀မ္းသာမိသည္။ သြားလာလႈပ္ရွားမႈ အခက္အခဲမွာမူ ေရာဂါ၏သေဘာသဘာ၀အရ က်န္ရွိေနဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့ေသာႏွစ္ ကထက္ အထိုက္အေလွ်ာက္ တည္ၿငိမ္မႈရွိလာခဲ့ပါသည္။ ဆရာမႀကီးက အခါတိုင္းလို စာေရးသူအား မဂၢဇင္း စာအုပ္မ်ားေပးေသာအခါ မိမိအား ေတာင္းထားသည့္ က်န္းမာေရးစာမူမ်ား တစ္ႏွစ္လံုး တစ္ပုဒ္မွ ေရးမေပး ျဖစ္သည့္အတြက္ မ်က္ႏွာပူ အားနာမိပါသည္။ မိမိႏွင့္ ဆရာမႀကီးတို႔ စကားေျပာေနစဥ္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ ကိုဇူးေက်ာ္လည္း အနားမွာ ရွိေနပါသည္။  

စာေရးသူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံက ဆရာမႀကီးအား နႈတ္ဆက္ခါ တိုက္ေပၚမွဆင္းလ်က္ ကားထြက္သည့္တိုင္ ဆရာမ ႀကီးက ၀ရံတာမွရပ္ၾကည့္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္။  

မိတ္ေဆြ ဦးလြင္သိန္းအိမ္သို႔

ဆရာမႀကီးေဒၚကလ်ာအိမ္မွ ဟိုတယ္သို႔ျပန္လာကာ ပစၥည္းမ်ားယူၿပီး မိတ္ေဆြ ဦးလြင္သိန္း၏အိမ္သို႔ လူမမာ သြားေမးရသည္။ ဦးလြင္သိန္းသည္ စာေရးသူ ျမန္မာျပည္မေရာက္ခင္ တစ္ပတ္အလိုမွာ ကားထိခိုက္မႈျဖစ္သ ျဖင့္ သြားလာလႈပ္ရွားမႈမျပဳလုပ္ရပဲ အိပ္ယာေပၚတြင္လွဲၿပီး အနားယူေနရသည္။ အရိုးခြဲ စိတ္အထူးကုဆရာ၀န္ ႀကီးႏွင့္ ျပသထားၿပီးျဖစ္ရာ မိမိက အေၾကာအ ဆစ္ကုသမႈဆိုင္ရာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ကိုယ္ေနကိုယ္ ထား စနစ္တက်ရွိေစေရးတို႔ကို သင္ျပေပးခဲ့သည္။

ထိုေနာက္ ညေန ၃ နာရီတြင္ ေငြၾကာရံအိမ္သို႔သြားကာ မိမိတို႔ႏွင့္အတူခရီးသြားမည့္ ဇနီး၏ညီမ ၃ ဦးကို ေခၚ ၿပီး ကန္႔ဘလူသို႔သြားမည့္ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ (ေအာင္မဂၤလာ)သို႔ ထြက္ခဲ့ၾကေတာ့၏။

ရန္ကုန္မွ ကန္႔ဘလူသို႔

ဒီဇင္ဘာ ၈ ရက္ေန႔ ညေန ၅ နာရီတြင္ ရန္ကုန္ ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပးကားဂိတ္မွ “ေအာင္ရတနာ” ေလ ေအးစက္တပ္ဘတ္စ္ကားသစ္ႀကီးျဖင့္ ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔သို႔ သြားၾကသည္။  “ေအာင္ရတနာ” ဘတ္စ္ကားႀကီး သည္ ခရီးသည္မ်ားကို ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔ႏွင့္ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔မ်ားသို႔ တိုက္ရိုက္ေျပးဆြဲေပးလ်က္ရွိသည့္ တစ္ခုတည္း ေသာ ကားလိုင္းျဖစ္သည္။ ယင္းကားလိုင္းရွိေၾကာင္းကို မၾကာခင္က စင္ကာပူနိုင္ငံသို႔ အလည္လာသြားၾက သည့္ ဦးေသာင္းစိန္(ဦးေဆာင္ညႊန္ၾကားေရးမွဴး - ၿငိမ္း၊ ကုန္သြယ္ေရး) မမညိဳတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံက ေျပာျပသ ျဖင့္ သိရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ 

ထိုသတင္းကို စၿပီးၾကားသိရကတည္းက ကန္႔ဘလူ-ရန္ကုန္ ခရီးစဥ္အား စိတ္၀င္စားလ်က္ သြားေရာက္လို သည့္ဆႏၵမ်ား ျပင္းျပစြာ ရွိေနခဲ့မိပါသည္။

ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပးဂိတ္မွ ဤေအာင္ရတနာကားႀကီးျဖင့္ ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔သို႔ သြားခဲ့ၾကသည္။

ေအာင္ရနာဘတ္စ္ကားမ်ားက ေရသန္႔ဗူးအျပင္ သြားပြတ္တံႏွင့္သြားတိုက္ေဆးပါ ေပး၏။

ကန္႔ဘလူဘူတာရံုအနီးတြင္ ခရီးသည္ႏွင့္ပစၥည္းမ်ားခ်ရင္း ရပ္နားထားစဥ္။ 

  

ကန္႔ဘလူကိုေရာက္ေသာအခါ ညီမ ရီရီျမင့္၊ ထူးထူးေဆြ၊ မ၀ါႏွင့္ တူျဖစ္သူ ေမာင္ေဇကိုတို႔ ကားဂိတ္မွာ လာ ႀကိဳၾကသည္။ ေဇကိုက ဒတ္ဆန္းကားျဖင့္ ပစၥည္းႏွင့္မိမိတို႔အား ကန္႔ဘလူေစ်းႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာရွိသည့္ ဦးကိုေလး၏ ေရႊျမန္မာလက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို႔ ဦးစြာပို႔ေပးသည္။ မိမိတို႔ႏွင့္ရင္းႏွီးသည့္ ဦးကိုေလးမိသားစုက နံနက္စာကို အညာစာမုန္႔မ်ားျဖင့္ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးပါသည္။ ဦးကိုေလးမိသားစုႏွင့္စကားစၿမီေျပာၿပီးေနာက္ မိ ဖေမတၱာ ဧည့္ရိပ္သာသို႔ ပို႔ေပးသည္။

ကန္႔ဘလူမွာ မိမိတို႔တည္းခိုခဲ့သည့္ မိဖေမတၱာဧည့္ရိပ္သာ။ (ဓာတ္ပံု - ဖိုးတာ)

ရန္ကုန္မွ ကန္႔ဘလူသို႔အသြား ၁၁၅ မိုင္ အေ၀းေျပးကားရပ္စခန္းက ေရႊခရားႀကီးဆိုင္တြင္ အနားယူရင္း ညစာ စားခဲ့သည္။ (၈-၁၂-၁၂ ည ၈ နာရီခြဲ။ ဓာတ္ပံု - ဖိုးတာ)။ 

၁၁၅ မိုင္ ကားရပ္စခန္း၏ ညဖက္ရႈခင္းအလွ။ 

အံ့ႀသခ်ီးက်ဴးရမည့္ မာရသြန္ခရီး

စာေရးသူ၏ ယခုခရီးစဥ္တြင္ သက္တမ္း မရွည္ၾကာလွေသးေသာ သမၼႀကီး ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာမႈမ်ားကို ၀မ္းေျမာက္စြာ မ်က္ျမင္ႀကံဳေတြ႔ ခံစားခဲ့ရပါသည္။

မိမိ ငယ္စဥ္က(၉ တန္း ၁၀ တန္း) ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ “ေခတ္ေျပာင္းသည္ကို မသိပါ”ဆိုသည့္ ဘာသာ ျပန္စာ အုပ္တစ္အုပ္၏အမည္ကို အမွတ္ရၿပီး “ေခတ္ေျပာင္းသည္ကို သိပါသည္” ဟု ေျပာလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။

ယခုတစ္ေခါက္ မိမိ၏ခရီးစဥ္မွာ ရန္ကုန္မွ ကန္႔ဘလူသို႔ တိုက္ရိုက္ခရီး၊ ကန္႔ဘလူမွ ေရႊဘိုခရီး၊ ေရႊဘိုမွ မႏၲေလးခရီး၊ မႏၲေလးမွ ရန္ကုန္ခရီး စသျဖင့္ ေခါင္းစဥ္ေပးထားသည့္အတိုင္း ခရီးရွည္ (မာရသြန္ခရီး) ျဖစ္ေလရာ လမ္းမ်ား၊ ကားမ်ား၊ ရပ္နားစခန္းမ်ား၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ ကိုယ္လက္သန္႔ စင္ခန္းမ်ား၊ ၀န္ ေဆာင္ေပးမႈမ်ားတြင္ “ေျပာမယံု ႀကံဳဖူးမွသိ” ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။

ယခုလိုေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈမ်ားကို ယခုေလာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး ျဖစ္လာ ႀကံဳေတြြ႔လာရလိမ့္မည္ဟု မိမိတစ္သက္ မထင္မွတ္ခဲ့ပါေခ်။  

တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ စိမ္းစိုစိုသစ္ပင္မ်ားႏွင့္ ေျဖာင့္ျဖဴးေခ်ာေမြ႔ေနသည့္ ေရႊဘို-မႏ ၱေလးလမ္း။ (ဓာတ္ပံု - ဖိုးတာ)

သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ က်ယ္၀န္းသည့္ ေခတ္မီဘတ္စ္ကားသစ္ႀကီးမ်ား။ (ဓာတ္ပံု - ဖိုးတာ)

ေလယာဥ္ေပၚက ေလယာဥ္မယ္တစ္ဦးလို ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာစြာ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္ ေဂ်ေဂ်(JJ)အျမန္ကားလိုင္းမွ ၀န္ထမ္းမယ္တစ္ဦး။ (ဓာတ္ပံု - ဖိုးတာ)

လွလွပပ ပန္းၿခံကေလးမ်ားႏွင့္ ကားရပ္စခန္းျမင္ကြင္း။ (ဓာတ္ပံု - ဖိုးတာ)

ရန္ကုန္မွ ညေန ၅ နာရီခြဲတြင္ထြက္သည့္ဘတ္စ္ကားသည္ ေနာက္တေန႔နံနက္ ၇ နာရီတြင္ ကန္္႔ဘလူၿမိဳ ႔သို႔ ေရာက္ေလသည္။

ကားလမ္းေတြက ေကာင္းသည္။

ဘတ္စ္ကားႀကီးေတြက ေကာင္းသည္။

၀န္ေဆာင္မႈလည္း ေကာင္းသည္။

ၿခံဳၿပီးေျပာရပါလွ်င္ ရန္ကုန္မွ ကန္႔ဘလူ ခရီးစဥ္ကို ေက်နပ္သည္။ ကန္႔ဘလူမွ ေရႊဘိုခရီးစဥ္ကို ေက်နပ္ သည္။ ေနာက္ၿပီး ေရႊဘိုမွ မႏၲေလးခရီးစဥ္ကို ေက်နပ္သည္။ တစ္ခါ မႏၲေလးမွ ရန္ကုန္ ခရီးစဥ္ကိုလည္း ေက်နပ္ရပါသည္။ 

ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔၏ က်က္သေရေဆာင္ မဟာေရႊစည္ႀကီး ေစတီေတာ္။ ဓာတ္ပၤု - ဖိုးတာ (ဒီဇင္ဘာ ၉ ရက္ ၂၀၁၂)

  

စင္ကာပူနိုင္ငံေရာက္ျမန္မာမ်ားမွ လွဴဒါန္းေငြမ်ားကို ေရႊသိမ္ေတာ္ဆရာေတာ္ထံ ေပးအပ္ပူေဇာ္ခဲ့သည္။
(ဒီဇင္ဘာ ၉ ရက္ ၂၀၁၂)

စင္ကာပူကေန ျမန္မာျပည္သို႔ မျပန္ခင္ကေလးမွာ စင္ကာပူမွာအလုပ္လုပ္ေနေသာ ကိုၾကည္ရႊင္က ကန္႔ဘလူ ၿမိဳ ႔ ရွိ ပရဟိတ ေျမြဆိပ္ေျဖေဆးအဖြဲ႔အတြက္ သူေကာက္ခံထားသည့္ အလွဴေငြမ်ားကို ေရႊသိမ္ေတာ္ေက်ာင္း တိုက္ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱမာဃိႏၵထံ အလွဴရွင္မ်ားကိုယ္စား စာေရးသူမွ ေပး အပ္လွဴဒန္းေပးနိုင္မလားလို႔ ေမး သျဖင့္ မိမိက ျပဳလုပ္ေပးနိုင္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါသည္။ သို႔ႏွင့္ မိမိ ျမန္မာျပည္သို႔ပို႔သည့္ေငြမ်ားႏွင့္အတူ ႀကိဳ ၿပီးရန္ကုန္ကို ေငြလႊဲထားရသည္။

ရန္ကုန္မွ ကန္႔ဘလူကိုသြားေသာအခါ မိမိတို႔ႏွင့္တပါတည္းယူသြားလ်က္ ေရာက္သည့္ေန႔ နံနက္မွာပင္ ပရဟိ တေျမြဆိပ္ေျဖေဆးအဖြဲ႔၀င္မ်ား၏ စီစဥ္ေပးမႈျဖင့္ စင္ကာပူေရာက္ေရႊျမန္မာလူငယ္ေလးမ်ားက ေစတနာ သဒၵါ တရား ထက္သန္စြာ ထည့္၀င္လွဴဒါန္းၾကသည့္ အလွဴ ေငြ ၁၀၈၂၀၂၅ (ဆယ္သိန္း ရွစ္ေသာင္း ႏွစ္ေထာင့္ ႏွစ္ ဆယ့္ငါး) က်ပ္္ကို စာေရးသူမွ ၿမိဳ ႔နယ္သံဃာ့နာယက၊(ဒု)အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ ေရႊသိမ္ေတာ္ေက်ာင္းတိုက္ ဆ ရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱမာဃိႏၵထံ ေပးအပ္လွဴဒန္းခဲ့ပါသည္။ 

    

ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔မွ အေၾကာအဆစ္လူနာမ်ားကို ၾကည့္ရႈကုသေပးခဲ့

ယခုတစ္ေခါက္ မိမိ၏ေမြးဇာတိျဖစ္ေသာ ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔သို႔ေရာက္သြားရင္း မိမိတတ္ကၽြမ္းသည့္ပညာရပ္ျဖင့္ အေၾကာအဆစ္ေ၀ဒနာရွင္လူမ်ားအား ၾကည့္ရႈကုသေပးခြင့္မ်ား ရရွိခဲ့သျဖင့္ အလြန္ပင္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ရပါသည္။

မူလက အစီအစဥ္မွာ ဆရာေတာ္ထံ လွဴဒါန္းေငြမ်ားကပ္လွဴရင္း ေလျဖတ္လူနာ ၃ ဦး ၄ ဦးခန္႔ကို ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းတြင္ ၾကည့္ရႈစမ္းသပ္ၿပီး ေလ့က်င့္ကုသေပးရန္ ျဖစ္သည္။ မိမိသည္ ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔တြင္ တစ္ေန႔ႏွင့္ တစ္ညသာေနရန္ စီစဥ္ထားခဲ့ပါသည္။

သို႔ေသာ္ လူနာစၾကည့္သည့္ ပထမေန႔တစ္၀က္မွာပင္ လူနာအေရအတြက္က ၂၃ ဦးအထိ ရွိသြားသည့္အျပင္ ေနာက္ေန႔မွာ လာေရာက္ျပသ ကုသမႈယူလိုသည့္ လူနာမ်ားရွိေနေသးေၾကာင္း သိရွိရသျဖင့္ ကန္႔ဘလူ မွာ ေနာက္တစ္ရက္ ထပ္ၿပီးေနျဖစ္သြားခဲ့ပါသည္။

ဒုတိယရက္မွာ လာေရာက္ျပသသည့္ လူနာအေရအတြက္မွာ ၅၉ ဦးရွိေလသည္။ 

မိမိထံ လာေရာက္ျပသၾကသည့္ လူနာအမ်ားစုမွာ ေလျဖတ္လူနာမ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။ လာျပၾကသည့္ လူနာ စုစုေပါင္း(၈၂ ဦး)၏ ထက္၀က္ခန္႔ ရွိမည္ထင္၏။ ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔တြင္သာမဟုတ္မူပဲ ျမန္မာတစ္နိုင္ငံလံုးအတိုင္း အတာျဖင့္ပင္ ေလျဖတ္သူ အလြန္မ်ားေၾကာင္းႏွင့္ ယခင္ကလို အသက္အရြယ္ႀကီးသူမ်ားအျပင္ အသက္ သံုး ေလးဆယ္ အရြယ္မ်ားပင္ ျဖစ္လာၾကၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို လြန္ခဲ့ေသာ ေလး ငါးႏွစ္ကတည္းက စိတ္မေကာင္းစြာ ၾကားသိခဲ့ရပါသည္။       

ေလျဖတ္သူေတြ မ်ားလာရတာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး လူေတြက ေျပာၾကသည္မွာ …

မေလးရွားက ဆီအုန္းေတြေၾကာင့္ပါတဲ့

အစားအစာေတြကို အေရာင္ဆိုးၾကလို႔ပါတဲ့

တရုတ္နိုင္ငံကလာေသာ က်န္းမာေရးႏွင့္ မညီညြတ္ေသာ ရက္လြန္ေသာ အစားအစာေတြ စားၾကလို႔ပါတဲ့။ 

မိမိထံ လာေရာက္ျပသၾကသူေတြအထဲမွာ ဒုတိယအမ်ားဆံုးကေတာ့ ဒူးနာသူမ်ားႏွင့္ခါးနာၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါ သည္။ ဒူးနာလူနာမ်ားသည္ အသက္အရြယ္ႀကီးသူမ်ားျဖစ္ၾကရာ ကိုယ္အေလးခ်ိန္မ်ားျခင္း (၀ျခင္း) ႏွင့္ အ သက္ ႀကီးလာျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အျဖစ္မ်ားေလသည္။ အသက္ႀကီးသူအခ်ိဳ ႔ ခံစားရတတ္သည့္ ပခံုးဆစ္ကပ္လူ နာ (frozen shoulder) မ်ားလည္း ပါရွိေလသည္။

အျခားေသာလူနာ သံုး ေလးဦး၏ ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ားသည္ မိမိ၏အတတ္ပညာႏွင့္ တိုက္ရိုက္မသက္ဆိုင္ သ ျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာအထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ျပသၾကရန္ ရွင္းျပအႀကံေပးခဲ့ရသည္။ 

တကယ္က ယခုေလာက္လူနာအေရအတြက္ကို မိမိတစ္ဦးတည္း ၾကည့္ရႈစမ္းသပ္ၿပီး ကုသေပးရန္မွာ အဆင္ မေျပပါေခ်။ အျခားေသာသူမ်ား၏ ကူညီပံ့ပိုးေပးမႈေၾကာင့္သာ ျပဳလုပ္နိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဆရာေတာ္ ႀကီး၏ ဦးစီးဦးေဆာင္ေပးမႈ၊ ပရဟိတေျမြဆိပ္ေျဖေဆးအဖြဲ႔၀င္မ်ား၏ ႀကီးႀကပ္စီစဥ္ေပးမႈႏွင့္ ကန္႔ဘလူေဆးရံု ႀကီးမွ အေၾကာအဆစ္ကုပညာရွင္ ေဒၚမိုးမိုးေအး၏ လုပ္အားေပးကူညီမႈမ်ား ေၾကာင့္သာ အားလံုးေခ်ာေခ်ာ ေမာေမာ ျဖစ္ရေလသည္။

ပရဟိတေျမြဆိပ္ေျဖေဆးအဖြဲ႔မွ အမႈေဆာင္လူႀကီးမ်ားသည္ လူနာမ်ား၏စာရင္းမ်ားေကာက္ယူျခင္း၊ လူနာ 

မ်ားကို အဖြဲ႔မွကားျဖင့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေပးျခင္း၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ေနရာတက် စီစဥ္ေပးျခင္း၊ မသန္ 

စြမ္းလူနာမ်ားအား ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေဖးမကူညီေပးျခင္း၊ မိမိႏွင့္မိသားစုအား ေကၽြးေမြးဧည့္ခံျခင္း အစရွိ 

သည့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာအရပ္ရပ္တို႔ကို လိုေလေသးမရွိရေလေအာင္ လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ၾကပါသည္။ အထူး

ေက်းဇူးတင္ရွိရပါ၏။    

ေနာက္တစ္ဦး ေက်းဇူးတင္ရမည့္သူမွာ ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔ ကုတင္ ၁၀၀ ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးမွ ေဆးရံုအုပ္ႀကီး

ေဒါက္တာဦးမိုးျမင့္၀င္း ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာဦးမိုးျမင့္၀င္းက တနဂၤေႏြေန႔ ေန႔တစ္၀က္ႏွင့္ တနလၤာေန႔ 

တစ္ေန႔လံုးကို ေဒၚမိုးမိုးေအးအား မိမိ၏ကုသမႈလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္ကူညီဆာင္ရြက္ရန္ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့ပါ သည္။