ဘာသာျပန္စာအုုပ္မ်ား

၁၃၇၆ ခုုႏွစ္၊ ကဆုုန္လဆန္း ၁၂ ရက္။

စာေရးဆရာႀကီးေမာင္ထင္၏ မိုုပါဆြန္း ၀တၲဳတိုမ်ား။  

ျမန္မာလူမ်ိဳးအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ စာဖတ္သည္ကိုု ၀ါသနာပါၾက၏။ စာဖတ္ရန္ႏွစ္သက္ၾက၏။ 

ဘုုန္းႀကီးေက်ာင္းစာႏွင့္ ေသစာရွင္စာေလာက္သာ တတ္ၾကသူမ်ားေကာ ေက်ာင္းစာေကာင္းေကာင္းတတ္ၾကသူ မ်ားပါ စာအုုပ္စာေစာင္တစ္ခုုခုုကိုုေတြ႔က ေကာက္ၿပီးယူဖတ္ၾကေလ့ရွိ၏။

သတင္းစာကိုု ဖတ္သည္။ ဘုုရားစာကိုု ဖတ္သည္။ သႀကၤန္စာႏွင့္ေဗဒင္ေဟာစတမ္းမ်ားလည္း ဖတ္ၾကသည္။ က ဗ်ာဖတ္သည္။ ၀တၲဳတိုု ၀တၲဳရွည္ဖတ္သည္။ ေဆာင္းပါး ျပဇတ္မ်ားလည္း ဖတ္ၾကသည္။ သည့္အျပင္ ဘာသာျပန္ စာအုုပ္မ်ားကိုုလည္း ႏွစ္သက္စြဲလန္းစြာ ဖတ္တတ္ၾကပါေသးသည္။

ျမန္မာျပည္တြင္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အဂၤလိပ္လိုု မဖတ္နိုုင္ေသာ မဖတ္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္ မ်ားအတြက္ ဘာသာျပန္စာအုုပ္မ်ား အမ်ားအျပားရွိသည္ဟုု ဆိုုနိုုင္ပါသည္။ မူလက မည္သည့္ဘာသာစကားျဖင့္ ပင္ ေရးသားထားေစကာမူ ျမန္မာဘာသာျပန္စာေရးဆရာအမ်ားစုု (အားလံုုးလိုုလိုု)က အဂၤလိပ္ဘာသာမွသာ ျပန္ ဆိုုၾကေလ့ရွိသည္။

ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ကာလကတည္းကပင္ ျမန္မာျပည္တြင္ ဘာသာျပန္စာအုုပ္မ်ားရွိခဲ့ၿပီး လြတ္လပ္ ေရးရၿပီးေနာက္ပိုုင္တြင္မူ ဘာသာျပန္စာအုုပ္မ်ား အမ်ားအျပား ထြက္ရွိလာခဲ့ေလသည္။ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ႀကီးဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၄၇ ခုုႏွစ္ ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႔က ရန္ကုုန္ၿမိဳ ႔ ျပည္လမ္းရွိ ဆိုုရန္တိုုဗီလာအေဆာက္ အအံုုတြင္ျပဳလုုပ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာနိုုင္ငံျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအစည္းအေ၀း အဖြင့္မိန္႔ခြန္းမွာ ..

“စာအုုပ္မ်ား ထုုတ္ေ၀ေရးကိစၥတြင္ က်ယ္ျပန္႔ေသာလူထုုလက္သိုု႔ ေပါက္ေရာက္နိုုင္ေသာ ဘာသာျပန္စာေပမ်ား ထုုတ္ေ၀ေရးကိုု အာရံုုျပဳသင့္ၾကသည္။ ဘာသာျပန္ဌာနႀကီးတခုုကိုု ကၽြန္ပ္တိုု႔ဖြင့္လွစ္သင့္ၾကသည္။“ ဟုု တိတိ လင္းလင္း မိန္႔မွာၾကားပါသည္။ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမိန္႔မွာခဲ့ၿပီး ၃ လခန္႔အၾကာျဖစ္ေသာ ၁၉၄၇ ခုုႏွစ္ ၾသဂုုတ္လ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာနိုုင္ငံ ဘာသာျပန္စာေပအသင္း (စာေပဗိမာန္) ကိုု စတင္တည္ေထာင္နိုုင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ေနာင္တြင္ စာေပဗိမာန္မွ ဦးစီးဦးရြက္ျပဳကာ ဘာသာျပန္စာေပ စာတမ္းဖတ္ပြဲမ်ားက်င္းပေပးလ်က္ “ဘာသာျပန္ စာေပစာတမ္းမ်ား”စာအုုပ္မ်ားကိုု အတြဲမ်ားစြာပံုုႏွိပ္ထုုတ္ေ၀ေပးခဲ့ပါသည္။

ထိုုစဥ္က နဂါးနီစာေပမွ ဘာသာျပန္ထုုတ္ေ၀ေသာ အိုုင္းရစ္သူပုုန္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ‘မိုုက္ကယ္ေကာလင္း'၊ ‘ဒင္ဘ ရင္း’၊ ‘ကိုုယ္ေပ်ာက္စစ္သား'၊ ‘လက္သီးပုုန္း'၊ ‘ဆင္ဖိန္း'၊ 'သင္းထိုုက္ႏွင့္သင္းကံ' အစရွိေသာစာအုုပ္မ်ားကိုုဖတ္ၿပီး ျမန္မာလူငယ္မ်ားတြင္ ၿဗိတိသ ွ်ကိုုလိုုနီစနစ္ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္မ်ား တစ္ဖြားဖြားေပၚေပါက္ေစခဲ့ပါသည္။ တစ္ နည္းဆိုုရေသာ္ ဘာသာျပန္စာေပသည္ ကိုုလိုုနီစနစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ိဳးသားေရးႏွင့္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္း မႈမ်ားတြင္ တစ္တတ္တစ္အားပါ၀င္ခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။

တစ္ဖန္ ဂ်ပန္ေခတ္အတြင္းတြင္ ဘာသာျပန္ထြက္ရွိခဲ့ေသာ ဆရာသခင္ဘေသာင္း၏ 'ပန္းသာ မစာဥ'၊ ဆရာပီမိုုး နင္း၏ 'သူရဲေကာင္းသံုုးေယာက္' ႏွင့္ ဆရာေရႊဥေဒါင္း၏ 'အိုုင္ဗင္ဟိုု' စာအုုပ္မ်ားမွာ ျမန္မာစာေပတြင္ ေတာ္၀င္ ဘာသာျပန္လက္ရာစာအုုပ္ေကာင္းမ်ားအျဖစ္ က်န္ရွိခဲ့ပါသည္။ ၁၉၇၀ ခုုႏွစ္က မင္းသုု၀ဏ္၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ ေမာင္ထင္၊ ဦးထင္ႀကီး၊ ဦးခင္ေဇာ္၊ သခင္ဘေသာင္း၊ ဦးတင္ဧ၊ ဇ၀န၊ ဦး၀င္းေဖ၊ မွဴးတင္ႏွင့္ တက္တိုုးတိုု႔ ပါ၀င္ေရးသားၾက သည့္ "ဘာသာျပန္စာေပ” အမည္ရွိစာအုုပ္ကိုု စာေပဗိမာန္ကပင္ ထုုတ္ေ၀ခဲ့ပါေသးသည္။ 

ဤစာေရးသူကိုုယ္တိုုင္ပင္ ငယ္စဥ္က စာေပမ်ားဖတ္ရႈေလ့လာခဲ့စဥ္တြင္ အျခားေသာစာေပအ မ်ိဳးအစား မ်ားႏွင့္အ တူ ဘာသာျပန္စာေပမ်ားကိုု လက္လွမ္းမီသ၍အေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ရႈနိုုင္ခဲ့ပါသည္။ ဘာသာျပန္စာအုုပ္မ်ား တြင္ ၀တၲဳအတိုုအရွည္ ကဗ်ာႏွင့္ေဆာင္းပါးမ်ားကိုု အဓိကအားျဖင့္ ဖတ္ခဲ့ျဖစ္၏။ ျမန္မာ့ဆိုုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ ပါတီေခတ္ျဖစ္သျဖင့္ ဆိုုရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္နိုုင္ငံမ်ားမွ ဘာသာျပန္စာေပမ်ားကိုု ပိုုၿပီးဖတ္ခဲ့ျဖစ္၏။ တစ္ဖန္ တိုုးတက္ေသာ လက္၀ဲယိမ္း လူငယ္စာေရးဆရာမ်ားကလည္း ဆိုုရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္စာေပမ်ားကိုု မဂၢဇင္း မ်ားတြင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ဘာသာျပန္ေရးသားခဲ့ၾကပါသည္။ 

ကမၻာ့ေက်ာ္ရုုရွားစာေရးဆရာႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ လီယိုုေတာလ္စတိြဳင္း၏ “စစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”၊ မကၠဇင္ ေဂၚကီ၏ “အေမ”၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီဘာသာျပန္သည့္  နိုုင္ငံျခား၀တၲဳတိုုမ်ား စသျဖင့္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဆရာျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ေရးသားၿပီး အမ်ိဳးသားစာေပဆုုရရွိခဲ့ေသာ အေမရိကန္စာေရးဆရာမ မာဂရက္မစ္ခ်ယ္၏ေလရူး သုုန္သုုန္၊ ဆရာေမာင္ဆုုရွင္ ဘာသာျပန္ေရးသားၿပီး အမ်ိဳးသားစာေပဆုုရခဲ့ေသာကမၻာ့ေက်ာ္စာေရးဆရာ ႀကီး အားနက္စ္ဟဲမင္းေ၀း၏ ပင္လယ္ျပာႏွင့္တံငါအိုု စာအုုပ္မ်ားသည္လည္း ဘာသာျပန္စာဖတ္ပရိသတ္၏ စိတ္ႀကိဳက္ဘာသာျပန္စာအုုပ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

သိုု႔ျဖစ္ေပရာဘာသာျပန္စာအုုပ္မ်ားကိုု ျပန္ဆိုုေရးသားခဲ့ၾကေသာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားႏွင့္ ယင္းဘာသာျပန္စာအုုပ္ မ်ားအား ေရြးျခယ္ပံုုႏွိပ္ထုုတ္ေ၀ေပးခဲ့ၾကသည့္ ထုုတ္ေ၀သူမ်ားအားလံုုးအား ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိရပါသည္။