"ဘေလာ့လုပ္ၿပီး စာေတြ ေရးစမ္းပါဗ်ာလို႔" တိုက္တြန္းသူေတြက တိုက္တြန္း ခဲ့ၾကတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တိုက္တြန္းၾကတဲ့ အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြမ်ားထဲက တစ္ဦးကေတာ့ အေမရိကန္မွာေရာက္ေနတဲ့ ေဒါက္တာေသာင္းတင္ (စာေရးဆရာ လူမ်ိဳးေနာ္)ပါ။ ဇနီးျဖစ္သူက အနီးကပ္ အားေပးတိုက္တြန္းခဲ့ သလို သမီးျဖစ္သူကေတာ့ ယခုဘေလာ့ကို အစမွအဆံုး လုပ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ တယ္။ ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ အခုမွပဲ ေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ကမာၻမွာ အရည္ အေသြး အေကာင္းဆံုးကၽြန္းထြက္ရွိတဲ့ အမိျမန္မာျပည္နဲ႔ ကၽြန္းပင္ေတြ ၀န္း ရံထားေလ့ရွိခဲ့တဲ့ ေမြးဇာတိ ကန္႔ဘလူၿမိဳ႔ကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳ႔လ်က္ ဒီဘေလာ့၏အမည္ကို 'ကၽြန္းသာယာ'လို႔ ေပးလိုက္ပါသည္။

Sunday, October 6, 2019

၀ိညာဥ္မဲ့ျမတ္ဆရာ





                                         
                                        ရန္ကုန္ေဆးတကၠသိုလ္ (၁) ၏ ၀ိညာဥ္မဲ့ျမတ္ဆရာအစီအစဥ္တစ္ခု။ 


စင္ကာပူနိုင္ငံက ယေန႔ထုတ္သတင္းစာThe Sunday Timesတြင္ "Ultimate gift to medicine" ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေသၿပီးသည့္ေနာက္မွာ ေဆးပညာေလ့လာမႈအတြက္ ခႏၶာကိုယ္လွဴဒါန္းမႈအေၾကာင္းဖတ္ရသည္။

They have died.
But their bodies remain intact for up to three more years in the service of science.

ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွ အထက္ပါစာသားေလးကို ဖတ္ၾကည့္ၿပီး မိမိ စိတ္၀င္စားမိသည္။

ေဆာင္းပါးကို ၇၇ ႏွစ္အရြယ္ ၀ိညာဥ္မဲ့ဆရာတစ္ဦးအေၾကာင္းႏွင့္အစျပဳထားသည္။

သူသည္ စင္ကာပူနိုငံ၏ေရွ ႔ေဆာင္ရုကၡေဗဒပညာရွင္ (pioneer botanist) တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည္။ 
သူကြယ္လြန္သြားေသာ္လည္း သိပၸံပညာရပ္အေပၚသူ၏စိတ္၀င္စားမႈကား ရပ္တံ့မသြားခဲ့ပါေခ်။  

သို႔အတြက္ သူ၏၀ိညာဥ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို စင္ကာပူအမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္ (National University of Singapore) ရွိ ေရာ္န္လူလင္းေဆးေက်ာင္း (Yong Loo Lin School of Medicine) သို႔ ေစတနာထက္သန္စြာလွဴဒါန္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

သူ၏၀ိညာဥ္မဲ့ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ေဆးစိမ္သိုေလွာင္ကာ အနာဂတ္ဆရာ၀န္ေလာင္း ၁၀၀ ေက်ာ္တို႔က ခြဲစိတ္ျဖတ္ေတာက္ေလ့လာခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္သည္။ 



















၀ိညာဥ္မဲ့ျမတ္ဆရာမ်ားကို တေလးတစားအရိုအေသျပဳေနၾကစဥ္။



သူအသက္ထင္ရွားရွိစဥ္က သူ႔ကို လံုး၀ေတြ႔ဖူးျမင္ဖူးျခင္းမရွိခဲ့ေသာ ေဆးေက်ာင္းသား ၄ ဦးတို႔သည္ သူတို႔ ၏၀ိညာဥ္မဲ့ျမတ္ဆရာအား ေခါင္းမ်ားငံု႔လ်က္ အရိုအေသျပဳေနၾကသည္။ 

သူတို႔၏ေဘးနားတြင္ ၀ိညာဥ္မဲ့ဆရာ၏ဇနီးႏွင့္သားသမီးမ်ား ေျမးမ်ား ရပ္ေနၾကသည္။

သူႏွင့္အတူ ႏွစ္ ၅၀ ေပါင္းသင္းလာခဲ့ေသာဇနီးျဖစ္သူအား သူမေတြ႔မျမင္နိုင္ေလေတာ့။

သူတို႔အားလံုးသည္ သူ႔ကိုေနာက္ဆံုးနႈတ္ဆက္ရန္ေရာက္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။


ဆက္ေရးပါဦးမည္။











No comments:

Post a Comment