ေျခာက္ေသြ ႔ေသြ ႔ စင္ကာပူ

                                                         လူရွင္းေနေသာ WestGate Mall (ဂ်ဴေရာင္းအိစ္) 


ၿပီးခဲ့ေသာအပတ္တနလၤာေန႔က အလုပ္ကိုသြားေတာ့ ေဆးရံုအ၀င္လမ္းမွာ ၀န္ထမ္းေတြအသြားအလာရွင္း ေနတာေတြ ႔ခဲ့ရသည္။

တနဂၤေႏြေန႔က အေၾကာအဆစ္ကုဌာနမွဌာနမွဴးက မိမိထံဖုန္းဆက္ထားသျဖင့္ ေဆးရံုကအခ်ိဳ  ႔ေသာ၀န္ ထမ္းမ်ား အလုပ္လာၾကေတာ့မည္မဟုတ္သည္ကို သိထားၿပီးျဖစ္သည္။

ထိုေန႔ ေန႔ခင္း ၂ နာရီက စီအီအို (CEO) ႏွင့္ ဌာနမွဴးမ်ား (Heads of Department-HODs) အစည္းအေ၀းရွိခဲ့သည္။

ယင္းအစည္းအေ၀းဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ ေဆးရံုတြင္ လူကိုယ္တိုင္မရွိမျဖစ္ရွိေနရန္မလိုေသာအလုပ္ဌာနမ်ား (Non-essential workplaces) မွ၀န္ထမ္းမ်ားအေနျဖင့္ အိမ္ကေနအလုပ္လုပ္ၾကရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

မိမိ ေဆးရံုမွတ္တိုင္ကိုေရာက္ၿပီး ဘတ္စ္ကားေပၚကဆင္းလိုက္သည့္အခါ ေဆးရံုအ၀င္လမ္းတေလ ွ်ာက္တြင္ အခါတိုင္းႏွင့္မတူပဲ လူရွင္းလြန္းေနသျဖင့္ ကိုယ့္မ်က္ေစ့ကိုပင္ကိုယ္ မယံုၾကည္နိုင္ေအာင္ျဖစ္မိပါသည္။

ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္မွ ေဆးရံုအ၀င္ေပါက္သို႔သြားသည့္လမ္းတြင္လည္းေကာင္း၊ ေဆးရံုအေရွ ႔ဘက္က မီးပြိဳင့္လမ္းဆံုတြင္လည္းေကာင္း၊ တစ္ခါ ေဆးရံုအ၀င္ေပါက္မွေဆးရံုအေဆာက္အဦမ်ားဆီသို႔သြားရာလမ္းမ်ားတြင္လည္းေကာင္း လူမ်ား မယံုနိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ နည္းပါးလ်က္ရွိသည္ကိုေတြ႔ရသျဖင့္ 'ဒီေလာက္ ေတာင္အထိမ်ားလား' ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေမးမိေသးသည္။

ယခင္ကႏွင့္ထူးထူးျခားျခားႀကီး မတူပဲျမင္ေနရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ ေျခာက္ျခားသလိုပင္ ခံစားမိသည္။

ေဆးရံု၀င္းထဲကအေဆာက္အဦမ်ားအတြင္းကိုေရာက္ေတာ့လည္း ယခင္ကလို လူအမ်ား ဥဒဟိုသြားလာေန ၾကသည္ကို မေတြ ႔ရေပ။

ေန ့ခင္းအလုပ္မွအျပန္ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္တြင္လည္း လူမ်ားမ်ားစားစား မေတြ ႔ျမင္ရ။
မိမိအပါအ၀င္ လူ တစ္ဦး ႏွစ္ဦးသာရွိသည္။

ေက်ာင္းမ်ားမပိတ္ခင္ တနလၤာေန႔ႏွင့္အဂၤါ ၂ ရက္မွာ အျပန္ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကိုေတြ႔လိုက္ရၿပီး ယခုအခါ ဘတ္စ္ကားႏွင့္ရထားမ်ားမွာ ခရီးသြားေတြ ရွင္းကုန္ၾကေတာ့သည္။

တစ္ေန႔ အလုပ္ကအျပန္ ဂ်ဴေရာင္းအိစ္ဘူတာက WestGate ကုန္တိုက္ႀကီးမွာ အိမ္အတြက္ေန႔လည္စာ၀င္ ၀ယ္ပါသည္။

ဘူတာကေန ကုန္တိုက္အတြင္းသို႔၀င္လိုက္ေသာအခါ အခါတိုင္းလို လူမ်ားႏွင့္စည္စည္ကားကားမရွိပဲ လူသူရွင္းကာ ေျခာက္ေသြ ႔ေသြ ႔ရွိသည္ကိုျမင္ရၿပီး စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးတမည္ခံစားမိေသး၏။



                       ဘူတာဘက္မွ WestGate Mall သို႔အ၀င္


ဆိုင္အေတာ္မ်ားမ်ား ပိတ္ထားၾကသည္။
ဖြင့္ထားသည့္ဆိုင္မ်ားမွာလည္း ေစ်း၀ယ္သူ မရွိသေလာက္ပင္ျဖစ္သည္။

ေန႔လည္စာ၀ယ္ရန္ ေျမေအာက္ထပ္ရွိ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားသို႔ဆင္းသြားေသာအခါ ဆိုင္တြင္ထိုင္စားေနၾကသူ တစ္ဦးတေယာက္မွမေတြ ႔ရ။ ဥပေဒျဖင့္တားျမစ္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ထိုင္ခံုအားလံုး ထပ္လ်က္သိမ္းထားသည္ကိုေတြ ႔ရသည္။

ေရြ ႔မရသည့္ထိုင္ခံုမ်ားကို လူ မထိုင္ေစရန္ အနီေရာင္ အ၀ါေရာင္တိတ္ႀကိဳးျပားႀကီးမ်ားျဖင့္ ၾကက္ေျခခတ္ကပ္ထားၾက၏။

မိမိ ထမင္းေၾကာ္၀ယ္ေသာဆိုင္တြင္ ေစ်းေရာင္းသူက ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ စာရင္းထိုင္လုပ္ေနသည္။
ေစ်း၀ယ္သူ တစ္ဦးမွမရွိ။

ယခင္ မိမိလာခဲ့စဥ္အခါမ်ားက ဆိုင္တြင္ အနည္းဆံုး လူ ၃ ဦး လက္မလည္ေအာင္အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္သည္။

တစ္ဦးက ေစ်း၀ယ္သူမွာသည့္အစားအစာကို စာရြက္ေလးမွာေရးၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ေနသူ ၂ ဦးကိုေပးသည္။
ခ်က္ျပဳတ္သူ ၂ ဦးက ခ်က္ၿပီးအစားအစာတို႔ကို ေကာင္တာထိုင္သူထံ လာပို႔ေပးသည္။

၀ယ္ူမ်ားက တန္းစီၿပီးေစာင့္ၾကရသည္။

ဆိုင္ေရွ ႔ကၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ေစ်း၀ယ္မ်ား တစ္ဦႏွင့္တစ္ဦး ခြာၿပီးရပ္ၾကရန္ အ၀ါေရာင္တိတ္ႀကိဳးျပားႀကီးမ်ားျဖင့္ အမွတ္အသားစည္း တားေပးထားသည္။


                                                                              လူမရွိသေလာက္ရွင္းေနေသာ WestGate  မွ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား





ထိုင္ခံုအားလံုး သိမ္းထားသည္။