စာဖတ္၀ါသနာမွ စာေရး၀ါသနာသို႔

၁၃၇၅ ခုႏွစ္၊ နယုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၂ ရက္။

ျမန္မာျပည္မွ ၀ယ္ယူခဲ့သည့္ စာအုပ္အခ်ိဳ ႔။

လူတို႔၌ ၀ါသနာအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတတ္ၾက၏။

အခ်ိဳ ႔က အားကစားေလ့က်င့္လိုက္စားမႈ ၀ါသနာပါသည္။ အခ်ိဳ ႔က သီခ်င္းဆို ၀ါသနာပါ သည္။ အခ်ိဳ ႔က ကခုန္ဖို႔ ၀ါသနာပါသည္။ အခ်ိဳ ႔က အခ်က္အျပဳတ္မွာ ၀ါသနာပါသည္။အ ခ်ိဳ ႔က သစ္ပင္ ပန္းပင္စိုက္တာ ၀ါသနာပါသည္။ အခ်ိဳ ႔က စာဖတ္ျခင္း စာေရးျခင္းတို႔ကို ၀ါသနာပါသည္။

အမွန္မူ လူတစ္ဦးတြင္ ၀ါသနာထံုမႈ တစ္ခုမက ရွိနိုင္ေလသည္။ သို႔တေစ ၀ါသနာတစ္ခု တည္းကိုသာ ထူးထူးျခားျခား စြဲလမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ျခင္းလည္း ရွိတတ္ေသး၏။

မိမိသည္ ကနဦးကတည္းက စာဖတ္၀ါသနာ အထူးပါခဲ့သည္။ 

အားကစားေလ့က်င့္လိုက္စားမႈကို လည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ၀ါသနာရွိခဲ့သည္။ ျမန္မာ လူငယ္ပီပီ အမ်ားနည္းတူ ေဘာလံုးကစားသည္။ ေနာက္ေတာ့ လက္ေ၀ွ႔ထိုးသည္။ သည့္ ေနာက္မွာေတာ့ အေလးမကစားသည္။ အဆံုးမေတာ့ စာဖတ္ေသာ၀ါသနာတစ္မ်ိဳးတည္း သာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ က်န္ရွိခဲ့၏။

စာကို စၿပီးဖတ္တုန္းက အိမ္တြင္ရွိေသာနိုင္ငံေရးစာအုပ္မ်ားကို ဘာရယ္မဟုတ္ ေကာက္ ယူၿပီး ဖတ္ၾကည့္မိ၏။ ၁၉၆၁-၆၂ ခုႏွစ္မ်ားေလာက္က ျဖစ္မည္ထင္၏။ ၆တန္း ၇ တန္းအ ရြယ္ဟု မွတ္မိေနသည္။ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုးတို႔၏ဓာတ္ပံုမ်ားပါသည့္ ဗမာျပည္ကြန္ ျမဴနစ္ပါတီ(အျဖဴ၊ အနီ)၊ မဒညတ၊ ရဲေဘာ္ျဖဴမွ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၏အထုပၸတၱိ အ က်ဥ္းခ်ဳပ္မ်ားပါေသာ စာအုပ္ငယ္ေလးမ်ား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းဦးေဆာင္သည့္ ေတာ္လွန္ ေရးေကာင္စီမွ ထုတ္ေ၀သည့္အျပာနုေရာင္အဖံုးႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား (၁၉၆၃ ခုႏွစ္) အေၾကာင္း ဆိုက္ႀကီးစာအုပ္အထူႀကီး၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးနု၏ ဘာသာျပန္လက္ ရာျဖစ္ေသာ “မိတၱဗလဋီကာ”ေခၚ “လူေပၚလူေဇာ္လုပ္နည္း”(How to Win Friends and Influence People by Dale Carnegie)တို႔သည္ မိမိ၏ လက္ဦးစာမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

ယခုစာအုပ္၏နာမည္ေပးထားပံုႏွင့္နာမည္ေျပာင္းထားပံုေလးသည္ အလြန္စိတ္၀င္စားစရာေကာင္း လွ၏။ လူတို႔၏စိတ္ေနသေဘာသဘာ၀ႏွင့္ ဆက္စပ္မႈရွိေန၏။ စာအုပ္ကို ေရးသားျပဳစုသူကလည္း တစ္ဦးတည္း။ စာအုပ္၏အမည္ကလည္း တစ္ခုတည္း။ သို႔ေသာ္ ယင္းမူလအမည္ကို အျခားေသာ ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုေသာအခါ စာအုပ္၏အမည္အား ဘာသာစကားတစ္မ်ိဳးတည္းမွာပင္ ဘာသာျပန္ ဆိုသူက အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေအာင္ ျပန္လို႔ရေလသည္။ ဆန္႔က်င္ဖက္အဓိပၸါယ္ထြက္ေအာင္ပင္ ျပန္ဆိုနိုင္သည္ကို ေတြ႔ရ၏။

တစ္မ်ိဳးတည္းေသာစာအုပ္မွ ေရးသားထားမႈမ်ားကို မတူညီေသာ ဆန္႔က်င္ဖက္ရည္ရြယ္ခ်က္ (၂) မ်ိဳးအတြက္ အသံုးျပဳနိုင္ေလသည္။

မိမိ၏ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ထိုစဥ္က ေရႊဘိုၿမိဳ ႔၌ ၿမိဳ ႔တြင္းရဲစံုေထာက္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ လ်က္ရွိေလရာ နိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ေသာင္းၾကမ္းသူတို႔၏ သတင္းမ်ားကို ရယူေထာက္ လွမ္းရသည္။ အိမ္မွာရွိသည့္ စာအုပ္မ်ားမွာ သိပ္ၿပီးမမ်ားလွသျဖင့္ ေရႊဘိုၿမိဳ ႔မေစ်းႀကီး၏ ေျမာက္ဖက္ရွိ ျပန္ၾကားေရး စာၾကည့္တိုက္သို႔ ညပိုင္းသြားကာ စာဖတ္ရသည္။ ေရႊဘိုၿမိဳ ႔ ၏အထင္ကရဘုရားပြဲမ်ားျဖစ္သည့္ ၿမိဳ ႔ေဒါင့္ေစတီေတာ္ဘုရားပြဲႏွင့္ ေလာကမာရဇိန္ဘု ရားပြဲႀကီး မ်ားတြင္ ဖ်ာေပၚမွာပံုခ်ၿပီးေရာင္းေသာ စာအုပ္ေတြထဲမွ ကိုယ္ႀကိဳက္သည့္စာ အုပ္မ်ားကို ေလွ်ာ့ေစ်းျဖင့္ သြား၀ယ္ေလ့ရွိ၏။

စင္ကာပူ National Library Book Sale မွ ၀ယ္ယူခဲ့သည့္ စာအုပ္မ်ား။ 

ထိုေခတ္က တစ္အုပ္မွ တမတ္ (၂၅ ျပား)၊ ငါးမူး (ျပား ၅၀)သာ ေပးၾကရသည္။ စာေပဗိမာန္ထုတ္ စာအုပ္မ်ား (စာမ်က္ႏွာ ၁၅၀ မွ ၁၈၀ ခန္႔)၏ မူလေရာင္းေစ်းမွာ ၇၅ ျပား ျဖစ္သည္။ ၀တၱဳ၊ ကဗ်ာ၊ နိုင္ငံေရး အစရွိသည့္စာအုပ္မ်ားအျပင္ ဘာသာျပန္သိပၸံစာအုပ္မ်ားလည္း ပါရွိၾက၏။ ရုပ္ရွင္မင္း သားႀကီး ဗိုလ္ဗကို စာေပဗိမာန္တြင္ အယ္ဒီတာလုပ္စဥ္က ဘာသာျပန္ထားသည့္ သိပၸံစာအုပ္ တစ္အုပ္ကို ဘုရားပြဲေစ်းမွ မွတ္မွတ္ရရ ၀ယ္ခဲ့ဖူးသည္။ 

(၈) တန္းေအာင္ၿပီး ေရႊဘိုၿမိဳ ႔ အထက (၁) [ထိုေခတ္အေခၚ ‘စတိတ္၀မ္း’ State High School 1] မွ ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔ အထက (၁) သို႔ ေျပာင္းေရြ ႔သြားေသာအခါ မိမိသည္ ဖတ္လိုေသာစာအုပ္မ်ားကို ထန္းတပင္ (ဇီးကုန္း ဟုလည္း ေခၚၾကသည္)မွလည္းေကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔မွလည္းေကာင္း မွာလ်က္ ၀ယ္ယူဖတ္ရႈခဲ့ပါသည္။ ထန္းတပင္သည္ ကန္႔ဘလူၿမိဳ ႔နယ္အတြင္းရွိစီးပြားေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား မႈေကာင္းသည့္ရြာႀကီးတစ္ရြာျဖစ္ၿပီး ေရႊဘိုႏွင့္ကန္႔ဘလူအၾကား ရထားလမ္းေဘးတြင္ရွိေလသည္။ စာအုပ္ဆိုင္၏အမည္မွာ “ကိုလွေငြ စာအုပ္ဆိုင္”ဟု ေခၚၿပီး ဘူတာအနီးတြင္ရွိသည္။

ဆိုင္ရွင္ဦးလွေငြသည္ မိမိမွာေသာစာအုပ္မ်ားကို ရထားလူႀကံဳျဖင့္ပို႔ေပးၿပီး မိမိက စာအုပ္လာပို႔ေပး သူအား ေငြေပးေခ်ရသည္။ ရန္ကုန္ရွိ ေဗာ့စေတာ့စာေပတိုက္၊ ပင္မေရစီးစာေပတိုက္၊ ပုဂံစာေပ တိုက္မ်ားကမူ မိမိထံ စာတိုက္မွေရစစၥရီ (register)လုပ္ၿပီး စာအုပ္မ်ားကို ပို႔ေပးပါသည္။ ထိုေခတ္ (၁၉၆၃-၆၅ ခုႏွစ္၀န္းက်င္)က စာတိုက္မွပို႔ေပးေသာစာအုပ္မ်ားကို အေပ်ာက္အရွမရွိ အခ်ိန္ၾကန္႔ ၾကာမႈမရွိပဲ ရခဲ့ပါသည္။ 

မိမိႏွင့္ပထမဆံုးထိေတြ႔ေသာစာအုပ္မ်ားမွာ နိုင္ငံေရးစာအုပ္မ်ားျဖစ္ခဲ့သလို ေနာက္ပိုင္းတြင္ မိမိ၀ယ္ဖတ္ေသာစာအုပ္ အမ်ားစုသည္ နိုင္ငံေရးစာအုပ္ႏွင့္ နိုင္ငံေရးေနာက္ခံ၀တၱဳစာအုပ္မ်ား၊ နိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏ အထၳဳပၸတၱိစာအုပ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဆရာလင္းယုန္ေမာင္ေမာင္ေရးသားသည့္ “ေခ်ေဂြဗားရား” (Che Guevara)၊ ဆရာေက်ာ္ေအာင္ဘာသာျပန္သည့္ “ေတာရိုင္းေျမ” (Virgin Soil Upturned by Mikhail Sholokhov)၊ ဆရာျမသန္းတင့္၏ “စစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” (War and Peace by Leo Tolstoy)၊ ေတာင္တြင္းဦးကိုကိုႀကီးဘာသာျပန္ “အေမ” (The Mother by Maxim Gorky)၊ ဆရာသိန္းေဖျမင့္၏ “အေရွ ႔က ေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ” အစရွိသည့္စာအုပ္မ်ား။

မိမိသည္ စာအုပ္မ်ားဖတ္ရႈရာမွ စာမ်ားကို စမ္းၿပီးေရးလာခဲ့ျပန္၏။ ထို႔ေနာက္ စာမ်ားကို ဆက္တိုက္ပို၍ေရးျဖစ္ၿပီး စာေရးဆရာဟူေသာအမည္တစ္လံုးကို ႏွစ္ ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ႀကီး ခံယူမိခဲ့၏။ သည္အခါမွာ စာဖတ္ျခင္းတြင္ ေပ်ာ္ေမြ ႔လာခဲ့၏။ စာေရးျခင္းတြင္လည္း ႏွစ္ၿမိဳ ႔ လာခဲ့၏။ ေနာင္တြင္ စာမဖတ္ရ မေနနိုင္သလို စာမေရးရ မေနနိုင္ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။    

စာဖတ္ရႈရသည့္အရသာႏွင့္ စာေပေရးသားရေသာအရသာတို႔သည္ ဆက္စပ္မႈရွိေသာ္ လည္း မတူညီသည္မ်ား ရွိေနၾကသည္။ စာဖတ္သူအေရအတြက္က စာေရးသူအေရအ တြက္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာမ်ားေလသည္။ စာဖတ္ၾကသူတိုင္း စာမေရးၾကေသာ္လည္း စာေရးၾကသူတိုင္းကမူ စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖို႔ လိုေလသည္။ စာေရးၾကသူမ်ားသည္ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ၾကျခင္းျဖင့္ စာေရးသားရန္ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ား ရရွိနိုင္သကဲ့သို႔ စာေရးလိုေသာလံႈ႔ ေဆာ္ခံစားစိတ္လည္း ျဖစ္ေစပါသည္။ 

၀ါသနာဆိုသည္မွာ မိမိတို႔လုပ္ခ်င္ေသာ လုပ္ရန္စိတ္ခ်မ္းသာေသာ အခ်ိန္ၿဖံဳး၍ေကာင္း ေသာအရာျဖစ္သကဲ႔သို႔ မိမိအား တစ္စံုတစ္ရာအက်ိဳးျဖစ္ထြန္းျခင္းလည္း ရွိေစတတ္ေသး သည္။ ၀ါသနာအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကရာတြင္ စာေပမ်ားဖတ္ျခင္းသည္ လူအမ်ားစုမွာရွိတတ္ေသာ အေကာင္းဆံုး၀ါသနာတစ္ခုျဖစ္သည္။ စာဖတ္ျခင္းတြင္ လူငယ္လူႀကီးဟူ၍ အပိုင္းအျခား မရွိပါေခ်။ 

လူငယ္မ်ားအတြက္ ကာတြန္း ပံုျပင္ ဆံုးမစာ အစရွိသည့္စာမ်ားရွိသကဲ့သို႔ လူႀကီးမ်ားအ တြက္မူ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံ၊ နိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႀကီးပြားတိုး တက္ေရး၊ ရာဇ၀င္၊ သမိုင္း၊ သိပၸံ၀ိဇၨာ၊ ၀တၱဳတို ၀တၱဳ ရွည္၊ ျပဇာတ္၊ ကဗ်ာစသျဖင့္ ဖတ္စ ရာ စာအုပ္ စာေစာင္ မဂၢဇင္း ဂ်ာနယ္မ်ား အေၿမာက္အမ်ား ရွိေနၾကသည္။

အေရးႀကီးသည္မွာ စာဖတ္ေသာ၀ါသနာရွိဖို႔ျဖစ္သည္။

ယင္းစာဖတ္ေသာ၀ါသနာရွိပါကလည္း မိမိ၏စိတ္အင္အားႏွင့္ အသိပညာစြမ္းအားမ်ား ႀကီးထြားဖြံ႔ၿဖိဳးသန္စြမ္းလာေစေရးအတြက္ မိမိတို႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာစာမ်ားကို မျဖစ္မေန ဖတ္ၾကဖို႔ အားထုတ္ၾကရေပမည္။ 

ဆက္ၿပီးေရးပါဦးမည္။