"ဘေလာ့လုပ္ၿပီး စာေတြ ေရးစမ္းပါဗ်ာလို႔" တိုက္တြန္းသူေတြက တိုက္တြန္း ခဲ့ၾကတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တိုက္တြန္းၾကတဲ့ အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြမ်ားထဲက တစ္ဦးကေတာ့ အေမရိကန္မွာေရာက္ေနတဲ့ ေဒါက္တာေသာင္းတင္ (စာေရးဆရာ လူမ်ိဳးေနာ္)ပါ။ ဇနီးျဖစ္သူက အနီးကပ္ အားေပးတိုက္တြန္းခဲ့ သလို သမီးျဖစ္သူကေတာ့ ယခုဘေလာ့ကို အစမွအဆံုး လုပ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ တယ္။ ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ အခုမွပဲ ေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ကမာၻမွာ အရည္ အေသြး အေကာင္းဆံုးကၽြန္းထြက္ရွိတဲ့ အမိျမန္မာျပည္နဲ႔ ကၽြန္းပင္ေတြ ၀န္း ရံထားေလ့ရွိခဲ့တဲ့ ေမြးဇာတိ ကန္႔ဘလူၿမိဳ႔ကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳ႔လ်က္ ဒီဘေလာ့၏အမည္ကို 'ကၽြန္းသာယာ'လို႔ ေပးလိုက္ပါသည္။

Sunday, February 3, 2013

ကၽြန္ေတာ္ Forum Page Writer


(၁၃၇၄ ခုႏွစ္ ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္)



ဒီကေန႔ထုတ္တဲ့ The Sunday Times သတင္းစာႀကီး၏ “Think က႑” စာမ်က္ႏွာ  ၃၇ မွာ ဥပ ေဒသတင္းေထာက္ K.C.Vijayan ရဲ ႔ Requiem for an ST Forum Page Writer ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ နဲ႔ ေဆာင္းပါးေလးကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္က ျမန္မာျပည္က အဂၤလိပ္သတင္းစာ ၂ ေစာင္နဲ႔ ဒီက The Straits Times သတင္းစာတို႔ရဲ ႔ Forum Page မ်ားမွာ ပါ၀င္ေရးခဲ့ဖူးတာျဖစ္လို႔ စိတ္၀င္စားမိတာျဖစ္တယ္။

မစၥတာ ဗီဂ်ာရန္က သူနဲ႔ Raffles Institution မွာ ေက်ာင္းေနဖက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့သူတစ္ဦးအေၾကာင္းကို ေရးထားတာပါ။ အဲဒီသူ႔သူငယ္ခ်င္းက စင္ကာပူနိုင္ငံထုတ္ The Straits Times ေန႔စဥ္သတင္းစာ ႀကီး၏ Forum Page (ေပးစာ စာမ်က္ႏွာ) မွာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေရးခဲ့ေၾကာင္းနဲ႔ စထားပါတယ္။ ပထမေတာ့ ေပးစာ စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးၾကတဲ့သူေတြအေၾကာင္း ဘာမ်ားေျပာမွာပါလိမ့္ဆိုတဲ့ စူးစမ္း လိုတာနဲ႔ ဖတ္မိခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီစာေရးသူရဲ ႔ အမွန္တရားဖက္ကရပ္တည္ၿပီး ေရးရဲေျပာ ရဲတဲ့သတၱိနဲ႔ သူ႔ဘ၀ရဲ ႔ေနာက္ဆံုးေန၀င္ခ်ိန္အထိ ကေလာင္ကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲဆုတ္ကိုင္ၿပီး ေရးသြားခဲ့တာ ေတြ သိရေတာ့ စာေရးသူခ်င္း ေလးစားအားက်လို႔မဆံုး ခံစားမိပါတယ္။    

သတင္းစာရဲ ႔ ေပးစာ စာမ်က္ႏွာမွာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ႀကီးမ်ားေတာင္ ေရးသြားတယ္ဆိုေတာ့ နဲနဲေလာ ေလာ ေရးခဲ့တဲ့စာေတြမွတ္လို႔။ သတင္းစာဆိုတာက ေန႔စဥ္ထြက္ေနတာ။ တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာ ကေနၿပီး သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚကေန စာဖတ္သူေတြကို အသိေပးခဲ့တာ။ အျမင္မေတာ္တာ ေတြကို ေထာက္ျပခဲ့တာ။ မလုပ္သင့္ မျဖစ္သင့္တာေတြကို ေဖာ္ထုတ္လံႈ႔ေဆာ္ခဲ့တာ။ အမ်ားႀကီး  အမ်ားႀကီးျဖစ္မွာပါ။ ဥပမာ ၂ ခုကို ၾကည္႔ၾကရေအာင္ပါ။

တစ္ပုဒ္က စင္ကာပူမွာလာၿပီးအလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ နိုင္ငံရပ္ျခားက အိမ္ေဖာ္ေတြအေပၚ စင္ကာပူ နိုင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ လူလိုသူလို ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိစြာ ျပဳမူဆက္ဆံၾကဖို႔ သူက “အိမ္ေဖာ္မ်ား အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေကာင္းစြာမျပဳစုၾကေသးခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္က သူတို႔အေပၚ အရင္ေကာင္းေအာင္ ျပဳစုဆက္ဆံၾကရမွာျဖစ္တယ္” လို႔ ေထာက္ျပေ၀ဖန္ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ပုဒ္က ေဆးရံုမွာသူကိုယ္တိုင္ လူနာတစ္ဦးအျဖစ္ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီး တစ္ဦး၏ ေဆးကုသတာ(medicine)နဲ႔ ဘာသာေရး(faith) ေရာေထြးက်င့္ႀကံမႈကို ဖြင့္ခ်ေရးသား တာျဖစ္တယ္။ သူရဲ ႔ မူရင္းေရးသားခ်က္ေလးကို ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။ At that critical moment, I felt that faith and medicine should not have been dispensed in the same prescription . လို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္တဲ့သူ႔ကို ကင္ဆာအထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးက သူတို႔ဘာသာအတိုင္း ဒူးက ေလးေထာက္ၿပီး ရွိခိုးဆုေတာင္း (pray pray) ခိုင္းတာပါတဲ့။ ဘာသေဘာလဲ။ မသိလို႔လား။ အခြင့္အခါကို အမိအရယူၿပီး တမင္သက္သက္ လုပ္ေလသလား (proselytizing efforts) ဆိုတာ ေလး ေလးနက္နက္ စဥ္းစားေရွာင္ရွားႀကဖို႔ အလြန္ပင္ အေရးႀကီးလွပါတယ္။  


ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက စာေရးသူသည္ အဂၤလိပ္သတင္းစာ ၂ ေစာင္ျဖစ္တဲ့ The Working People’s Daily နဲ႔ The Guardian ေတြမွာ ေပးစာမ်ားေရးခဲ့တဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့  အဂၤလိပ္စာအေရးအသား တတ္ခ်င္တာရယ္ မိမိေျပာခ်င္တာေတြကို ေဆာင္းပါးပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မေရးပဲ ေပးစာပုံစံနဲ႔ လိုရင္းကို တိုက္ရိုက္ေရးေျပာခ်င္တာေတြရယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ 

စာေရးသူ ပထမဆံုးေရးၿပီး The Working People’s Daily က ေပးစာက႑ (Letter Page)မွာ ေဖာ္ျပခံရတဲ့ စာေလးကေတာ့ ခင္ဦးၿမိဳ ႔ရွိ ရဲအခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ အခ်ဳပ္သားေတြကို  ငါးပိသိပ္ ငါးခ်ဥ္သိပ္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထည့္ထားတဲ့အေၾကာင္းကို Sardines in the Lockup ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေရးထားတဲ့စာပါ။ ျမန္မာသတင္းစာထဲက သတင္းကို ဘာသာျပန္ေရးၿပီး မိမိရဲ ႔ေ၀ဖန္ခ်က္ေလး ျဖည့္စြက္ထည့္ေပးလိုက္တာျဖစ္တယ္။     




ခႏၶာေဗဒဆိုင္ရာအမွား

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉ ႏွစ္ေလာက္က စင္ကာပူက The Straits Times ရဲ ႔ Forum Page မွာ စာေရးသူ ပထမဆံုးေရးလိုက္တဲ့ ေပးစာကေတာ့ ဒီသတင္းစာထဲက ကာယေလ့က်င့္နည္းျပဆရာ (physical trainer)တစ္ဦးေျပာတဲ့ ခႏၶာေဗဒဆိုင္ရာအမွားကို ခႏၶာကိုယ္၏ၾကြက္သားမ်ားရုပ္ပံုနဲ႔တကြ ေထာက္ျပေရးသားခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေအာက္မွာ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔က ေဖာ္ျပပါရွိခဲ့တဲ့ သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းေလးကို ဖတ္ၾကည့္နိုင္ပါတယ္။




The Straits Times (Life, Mailbag), 28 January 1994.   






ဒီေနာက္မွာေတာ့ ျမန္မာနာမည္မ်ား မွည့္ေခၚပံု၊ ဥာဏ္ရည္နိမ္႔ကေလးမ်ား (children with intellectual disability) အား ကြန္ျပဴတာျဖင့္ တြဲဖက္သင္ၾကားေပးျခင္း၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြမ်ားလာေနတဲ့ စင္ကာပူမွာ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားရဲ ႔ က်န္းမာေရးနဲ႔ သြားလာလႈပ္ရွားမႈမ်ား ကုသေပးနိုင္မည့္ Geriatric Physiotherapist မ်ား ေမြးထုတ္ေပးေရး။ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ားက ေဒသခံအမ်ားစုျဖစ္ၾက အစရွိတဲ့ ေပးစာမ်ား ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ 


ျမန္မာနာမည္မ်ား

စာေရးသူတို႔၏ ျမန္မာနာမည္မ်ားကို နိုင္ငံျခားသားမ်ားက မသိနားမလည္တာေၾကာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ပံုပ်က္ ပန္းပ်က္ ေခၚတတ္သလို ေခၚေနၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္ ၿပီး  ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ နို၀င္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔ ထုတ္ The Straits Times သတင္း စာရဲ ႔ Forum Page မွာ စာေရးသူ ေရးလိုက္တဲ့ ေပးစာကို ေအာက္မွာ ျပန္လည္ကူး ယူ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါ တယ္။ 


The Straits Time, Forum, 12 November 1994. 


ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားတို႔ ျပည္နယ္


၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂ ရက္ေန႔ထုတ္ The Straits Times သတင္းစာထဲက ရိုက္တာသတင္းတစ္ပုဒ္မွာ "ရခိုင္ျပည္နယ္သည္ မြတ္စလင္အမ်ားစု ေနထိုင္ရာျပည္နယ္ျဖစ္သည္" လို႔ မွားယြင္းေဖာ္ျပထားတာကို ဖတ္ရလို႔ စာေရးသူက ေအာက္ပါအတိုင္း ေပးစာေရးၿပီး ရိုက္တာသတင္းဌာနနဲ႔ နိုင္ငံျခားသားစာဖတ္သူ မ်ားကို မေျပာမျဖစ္ အသိပညာေပးလိုက္ရျပန္ပါတယ္။ 


The Straits Times, Forum, 25 April 1995.


၇ ပုဒ္ ၈ ပုဒ္ ေလာက္ေရးၿပီး ေနာက္ထပ္ ဆက္မေရးျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ ေနာက္ဆံုးေရးတဲ့ေပးစာ ေလးက အဖ်ားခပ္သြားတာေၾကာင့္ပါ။ အထူးပညာေရးေက်ာင္း (special education school) ေတြမွာ ပညာသင္ၾကားေနၾကတဲ့ ဥာဏ္ရည္နိမ္႔ကေလးမ်ားကို အိုင္စီတီ (ICT) လို႔ေခၚတဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာမ်ား (Information and Communications Technologies) ေပါင္းစပ္သင္ၾကားေပးသင့္ေၾကာင္းကို စာေရးသူအလုပ္လုပ္ေနတဲ့အဖြဲ႔အစည္း ေအာက္က အထူးပညာေရးေက်ာင္းမ်ားမွ အေတြ႔အႀကံဳရလာဒ္ေကာင္းအခ်ိဳ ႔ကို ဥပမာေပးၿပီး စာေရးသူက ေရးသား အႀကံျပဳလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေပးစာေလးက ေသာၾကာေန႔ထုတ္ The Straits Times (Life) ရဲ ႔ Forum Page မွာ ပါလာေတာ့ စာေရးသူ၏အထက္အရာရွိက မိမိကို သူ႔ရံုးခန္းမွာ ေခၚေတြ႔ၿပီး “မစၥတာေအးက ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းနဲ႔ ဒီစာကိုေရးလိုက္တယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ လာမည့္တနလၤာေန႔မွာျပဳလုပ္မယ့္ အစည္းအေ၀းက်ရင္ ပညာေရး၀န္ႀကီးအေနနဲ႔က  ဒီကိစၥကို “ႏိူး(No)” လို႔ေျပာဖို႔ ခက္သြားတယ္။” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ယုတ္တရက္ေတာ့ နားမလည္လိုက္တာ အမွန္ပါ။

သတင္းစာမွာ မိမိက ဒီေလာက္ကေလး ေရးသားအႀကံျပဳတာနဲ႔ ၀န္ႀကီးရဲ ႔ ‘yes’ ‘no’ ဆံုးျဖတ္တာ နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ စာေရးသူ နားလည္ေအာင္ သူက ဆက္ေျပာတာကေတာ့ .. သူကိုယ္တိုင္ကလည္း အဲဒီအစည္းအေ၀းလုပ္မယ့္ အိုင္စီတီသင္ၾကားေရးေကာ္မတီမွာ အတြင္း ေရးမွဴးျဖစ္ေနၿပီး မိမိက သူ႔လက္ေအာက္က ၀န္ထမ္းျဖစ္ေနတာမို႔ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ထင္စရာျဖစ္ ေနပါတယ္တဲ့။ အထူးပညာေရးေက်ာင္းေတြမွာ အိုင္စီတီသင္ၾကားေရး ေလာေလာဆယ္ မလိုအပ္ ေသးပါဘူးလို႔ ၀န္ႀကီးက ယူဆထင္ျမင္မိရင္ေတာင္ ေျပာဖို႔ခက္သြားတာကို ေျပာတာပါ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ စာေရးသူတို႔အဖြဲ႔အစည္းက အမိန္႔ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ သတင္းမီဒီယာေတြမွုာ ေရးမယ္ဆိုရင္ အရင္တင္ျပၿပီး ခြင့္ျပဳခ်က္ရယူရပါမယ္တဲ့။ 


ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အိမ္ရွင္မက ေျပာခဲ့ေသးတယ္။ အေဖႀကီးကေတာ့ လုပ္လိုက္မွျဖင့္ အရာနဲ႔ေၾကာင္းေၾကာင္းႀကီးပါပဲတဲ့။


ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ဇနီးျဖစ္သူက ေျပာမယ္ဆိုလည္း ေျပာစရာႀကီးပါ။ ေပးစာေရးတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒီလိုမ်ိဳး ျမန္မာျပည္မွာ ႀကံဳခဲ့ဖူးပါတယ္။ 


ရန္ကုန္ က်ိဳက္၀ိုင္းဘုရားလမ္းမွာရွိတဲ့ မသန္မစြမ္းလူနာမ်ားေဆးရံု (Hospital for the Disabled) မွာ စာေရးသူ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ၁၉၇၃-၄ ခုႏွစ္ေလာက္ကျဖစ္တယ္။ The Guardian သတင္းစာထဲမွာ မသန္မစြမ္းလူနာမ်ားေဆးရံုအေၾကာင္း စာေရးသူက ေရးလိုက္ပါတယ္။ သတင္းစာမွာပါလာေတာ့ ေဆးရံုအုပ္ႀကီး ေဒါက္တာဦးလွေဖက စာေရးသူအား သူ႔ရံုးခန္းမွာ ေခၚၿပီးေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ “တို႔ေဆးရံုအေၾကာင္း မင္း ေရးတာကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းက ငါ့တပည့္ဆိုေတာ့ ၀န္ႀကီးက မင္းကို ငါက တမင္ေရးခိုင္းတာလို႔ ထင္သြားနိုင္တယ္ကြ” လို႔ ေျပာပါတယ္။

ေဆးရံုအုပ္ႀကီး ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလိုမ်ိဳးေျပာရသလဲဆိုတာ စာေရးသူက သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ခံအေၾကာင္းျခင္းရာကို နည္းနည္းေလးရွင္းျပပါ ့မယ္။

တစ္ေန႔ညေနပိုင္းမွာ ေဆးရံုရဲ ႔အေၾကာအဆစ္ကုဌာနမွာ ေျမာက္ဥကၠလာပေဆးရံုမွ အရိုးခြဲစိတ္ ကုဆရာ၀န္ႀကီး ေဒၚက္တာဦးမင္းေအာင္(ေနာက္ပိုင္းတြင္ နယ္စပ္မွ နိုင္ငံျခားသို႔ ခိုးထြက္သြားခဲ့) ရယ္၊ အေမရိကန္နိုင္ငံက ေျခတုလက္တုကၽြမ္းက်င္သူ (Prosthetist/Orthotist) မစၥတာ ဂလိဖ္ ရယ္၊ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာဦးလွေဖတို႔ ၃ ဦး လူနာအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနၾကစဥ္မွာ က်န္းမာေရး ၀န္ႀကီး ဗိုလ္မွဴးႀကီးၾကည္ေမာင္၏ကားအနက္ႀကီးက ေဆးရံုေဘးမွ ျဖတ္ေမာင္းသြားပါတယ္။ ၀န္ႀကီးရဲ ႔ကားကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာဦးလွေဖက ”၀န္ႀကီး တို႔ေဆးရံုနားက ေန႔တိုင္းျဖတ္သြားေနေပမယ့္ တို႔ေဆးရံုကိုေတာ့ တစ္ခါမွလာမၾကည့္ဘူး” လို႔ မေက်မနပ္ (အား ငယ္စြာ) ေျပာလိုက္ပါတယ္။   

က်န္းမာေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္မွဴးႀကီးၾကည္ေမာင္၏အိမ္က မရမ္းကုန္းၿမိဳ ႔နယ္မွာရွိတာေၾကာင့္ သူ႔ကား က စာေရးသူတို႔ေဆးရံုနားမွ မနက္တစ္ေခါက္ ညေနတစ္ေခါက္ျဖတ္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ၀န္ႀကီး အေနနဲ႔ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးတို႔ ကေလးေဆးရံုတို႔ကို သြားၾကည့္ေပမယ့္ စာေရးသူတို႔ေဆးရံုကိုေတာ့ မေရာက္လာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီးေဒါက္တာဦးလွေဖက ၀န္ႀကီးကို ေမွ်ာ္ေနပံုရပါတယ္။ ၀န္ႀကီးလာမွ လိုအပ္တာေတြ တင္ျပၿပီး လိုအပ္တာေတြေတာင္းခံနိုင္မွာမို႔ပါ။

အဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ။ စာေရးသူရဲ ႔ေပးစာေလး သတင္းစာမွာပါလာၿပီး ၁၀ ရက္ မျပည့္ခင္ ေလာက္မွာ ၀န္ႀကီး ေဆးရံုကိုေရာက္လာၿပီး ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးသြားပါတယ္။ 

ဆရာႀကီး ေဒါက္တာ ဦးလွေဖကိုလည္း ၀န္ႀကီးအား ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေျပာျပေနတာ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ 








No comments:

Post a Comment