"ဘေလာ့လုပ္ၿပီး စာေတြ ေရးစမ္းပါဗ်ာလို႔" တိုက္တြန္းသူေတြက တိုက္တြန္း ခဲ့ၾကတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တိုက္တြန္းၾကတဲ့ အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြမ်ားထဲက တစ္ဦးကေတာ့ အေမရိကန္မွာေရာက္ေနတဲ့ ေဒါက္တာေသာင္းတင္ (စာေရးဆရာ လူမ်ိဳးေနာ္)ပါ။ ဇနီးျဖစ္သူက အနီးကပ္ အားေပးတိုက္တြန္းခဲ့ သလို သမီးျဖစ္သူကေတာ့ ယခုဘေလာ့ကို အစမွအဆံုး လုပ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ တယ္။ ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ အခုမွပဲ ေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ကမာၻမွာ အရည္ အေသြး အေကာင္းဆံုးကၽြန္းထြက္ရွိတဲ့ အမိျမန္မာျပည္နဲ႔ ကၽြန္းပင္ေတြ ၀န္း ရံထားေလ့ရွိခဲ့တဲ့ ေမြးဇာတိ ကန္႔ဘလူၿမိဳ႔ကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳ႔လ်က္ ဒီဘေလာ့၏အမည္ကို 'ကၽြန္းသာယာ'လို႔ ေပးလိုက္ပါသည္။

Friday, December 27, 2019

ဂ်ဴအဲခ်န္ဂီေလဆိပ္မွာ တခဏတာ



had spent just 2 hours with my wife to experience the amazing shopping mall ‘Jewel’ that is conveniently connected to Changi Terminal 1.

In fact, we will need to spend a full day at this spanking new Jewel Changi Airport that has more than 280 shops and restaurants.


  
            ထိုင္းၾကက္သားေက်ာ္ထမင္းနဲ႔ၾကာဇံခ်ိဳခ်ဥ္သုတ္ (Basil Chicken Slice Rice)


ဒီကေန႔မွာေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ဂ်ဴလိုင္လကတည္းက မိမိစိတ္ကူးထားတာေလးတစ္ခုကို လုပ္ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒါကေတာ့ မိမိရဲ ႔ဇနီးကို ဂ်ဴအဲခ်န္ဂီေလဆိပ္ (Jewl Changi Airport) လိုက္ပို႔ေပးခ်င္တာေလးပါ။

စီစဥ္မထားပါဘဲ ေရာက္သြားလိုက္ၾကတာ။

ေန႔ခင္း ၁ နာရီေလာက္မွာ ေဆးရံုကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္အေၾကာအဆစ္ကုပညာရွင္ေတြနဲ႔အတူ မိမိက ဂ်ဴအဲကို အရင္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။

ေသာၾကာေန႔မနက္က လူနာေဆာင္ေတြဆီမသြားၾကခင္မွာ ဌာနမွဴးကေျပာလာတယ္။

"ဒီေန႔ေန႔လည္စာကို ေလဆိပ္ကဆိုင္မွာသြားစားၾကရေအာင္။ မနက္ ၁၁ နာရီ မိနစ္ ၄၀ ေလာက္ ဌာနကိုအ ေရာက္ျပန္လာခဲ့ၾကပါ" လို႔ပါ။

ဒါနဲ႔ မိမိက ၁၁ နာရီခြဲေလာက္ကို မနက္ပိုင္းလူနာေတြအၿပီးၾကည့္ၿပီး ဌာနကိုျပန္လာခဲ့ပါတယ္။

ဌာနကိုျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မိမိၾကည့္ခဲ့တဲ့လူနာေတြရဲ ႔မွတ္တမ္းေတြကို ကြန္ျပဴတာမွာရိုက္တာ ေန႔၁၂ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာၿပီးသြားခဲ့တယ္။

အားလံုး မနက္ပိုင္းအလုပ္ေတြၿပီးလို႔ ကြန္ျပဴတာေတြပိတ္၊ ပိုက္ဆံအိတ္ေလးေတြကိုယ္စီကိုင္ကာ ထြက္ၾကမယ္လဲလုပ္ေရာ ဌာနမွဴးက "အိတ္ေတြ တခါထဲယူခဲ့ၾကပါ။ ညေနအလုပ္ကိုျပန္လာဖို႔မလိုေတာ့ဘူး" လို႔ေျပာပါတယ္။

ဒါနဲ႔ အိတ္ေတြယူၿပီး ေဆးရံုကေနေလဆိပ္ကိုထြက္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေန႔ ၁နာရီမထိုးခင္ ၁၀ မိနစ္ေလာက္မွ ေဆးရံုကထြက္နိုင္ၾကေတာ့တာ။

ထံုးစံအတိုင္း ဌာနမွဴးရဲ ႔ကားေလးနဲ႔ တေပ်ာ္တပါးႀကီးသြားခဲ့ၾကတာပါ။

ေလဆိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ Saap Saap Tha မွာ စားၾကပါတယ္။
စားေသာက္တဲ့ေနရာကို ေရတံခြန္ကိုအနီးဆံုးမ်က္ႏွာမူထားတဲ့စားပြဲေတြမွာ ေရြးၿပီးထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။

စားေသာက္ၾကရင္း လူလုပ္ထားတဲ့ အခန္းတြင္းကေရတံခြန္ရဲ ႔အလွကိုလဲခံစားၾကရင္ေပါ့ေလ။


ဂ်ဴအဲခ်န္ဂီေလဆိပ္အတြင္းရွိအထင္ကရ ရိန္းေဗာတက္(ဇ) ေရတံခြန္(Rain Vortex) 


                                                                                        ေရတံခြႏ္ကိုမ်က္ႏွာမူထားတဲ့စားေသာက္ေနရာမ်ား



ေလဆိပ္ခ်င္းဆက္သြယ္ေပးထားတဲ့တံတား (Link Bridge)ထဲမွာ။


ရိန္းေဗာတက္(ဇ) ေရတံခြန္(Rain Vortex) က ကမ ၻာအႏွံ႔မွာရွိၾကတဲ့ အခန္းတြင္းေရတံခြန္ (Indoor Waterfall) ေတြအထဲမွာ အႀကီးဆံုးနဲ႔အျမင့္ဆံုးျဖစ္တယ္လို႔သိရပါတယ္။
မီတာ ၄၀ အျမင့္ရွိတာျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ရိန္းေဗာတက္(ဇ) ေရတံခြန္ဟာ ဂ်ဴအဲခ်န္ဂီေလဆိပ္ႀကီးရဲ ႔ အသည္းႏွလံုး (nucleus of Jewel) လို႔တင္စားေျပာဆိုၾကတာျဖစ္မွာပါ။

ထူးျခားတာတစ္ခုကေတာ့ ဒီေရတံခြန္ႀကီးကို တိုက္ေလးထပ္အျမင့္ရွိတဲ့သစ္ေတာေတြနဲ႔အဆင့္ဆင့္ပတ္၀ိုင္း ၿပီး လွလွပပစိမ္းစိမ္းစိုစို၀န္းရံထားၾကတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ 

လွလိုက္တာ။
ေအးခ်မ္းလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။

မိမိတု႔ိစားေသာက္ၿပီးလို႔ လူစုခြဲခါနီးမွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အမ်ိဳးသမီးက "မစၥတာေအးရဲ ႔ဇနီးကို ဂ်ဴအဲကိုျပေပးမယ္ဆိုတာျပၿပီးၿပီလား" လို႔ မိမိကို ေကာက္ခါငင္ကာ ေမးပါတယ္။ 

ဒါနဲ႔မိမိက "မေခၚလာေပးျဖစ္ေသးဘူး။ ေစာေစာက ငါ ဖုန္းဆက္လိုက္လို႔ အခု သူ ေလဆိပ္ကိုလာေနပါၿပီ။ ခဏေနေရာက္လာေတာ့မယ္" လို႔ေျပာရတယ္။

မိမိတုိ႔လူစုခြဲၿပီးတာနဲ႔ မိမိက ဇနီးကိုဖုန္းဆက္ၿပီး ေတြ႔ရဆံုရလြယ္တဲ့ ေလဆိပ္ဘူတာမွေတြ႔ၾကဖို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။ 

ဂ်ဴအဲေလဆိပ္ကို ဌာနမွဴးနဲ႔အတူ ကားထားတဲ့ေနရာကပဲ လာေနက် ျပန္ေနက်ျဖစ္လို႔ ဘူတာကို ဘယ္လိုသြားရမွန္းမသိဘူး။ ေလဆိပ္အမွတ္ ၁ ကို လမ္းညႊန္ဆိုင္းေလးေတြၾကည့္ၿပီး စမ္းတ၀ါး၀ါးသြားရင္းနဲ႔ပဲ ေရာက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္။

ဇနီးနဲ႔ေလဆိပ္ဘူတာမွာေတြ႔ၿပီး ေစာေစာကမိမိတို႔စားတဲ့ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္ကိုပဲ အရင္ေခၚလာခဲ့တယ္။ 

အဲဒီမွာ သူ႔ကိုေန႔လည္စာေကၽြးၿပီးမွ ဂ်ဴအဲခ်န္ဂီေလဆိပ္ႀကီးလိုက္ျပရတယ္။

ေရတံခြန္ေအာက္ေျခနားမွာ။





(ယာဘက္ - ဇနီး၏ပံုရိပ္မဲမဲေလးကို 
အျဖဴေရာင္ေရတံခြန္ေနာက္ခံမွာ ေတြ႔ရပံု)

အမ်ားစုကေတာ့ ပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္ေတြနဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ေတြပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ 
ဓာတ္ပံုေတြလဲ ရိုက္ျဖစ္ၾကတယ္။

ၾကည့္စရာေတြကမ်ားလြန္လို႔ ေနာက္တခါအတြက္ အေၾကြးတို႔ထားလိုက္ရတယ္။

ပင္ပန္းေနၾကၿပီေလ။
ဆက္ၿပီးမေလ ွ်ာက္နိုင္ၾကေတာ့ဘူး။
ၾကည့္လဲမၾကည့္နိုင္ၾကေတာ့ဘူး။

ၿပီးတဲ့အခါ ဂ်ဴအဲကေန ေလဆိပ္ခ်င္းကူးတံတားကိုျဖတ္ကာ ဘူတာကိုလာခဲ့ၾကတယ္။


ေရတံခြန္အလွ ေမာ့ၾကည့္လို႔မ၀။












No comments:

Post a Comment