မ်က္ရည္တစ္ေပါက္

အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ေရွ ႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ေစာင့္ဆိုင္းရင္း မ်က္ရည္မဆည္နိုင္သည့္ အေမအိုတစ္ဦး၏ေသာကရုပ္ပံုလႊာ။

အခုတစ္ပတ္ေနာက္ဆံုးထုတ္ The Voice Weekly (Vol.8 / No.4 ဇန္န၀ါရီ ၉-၁၅ ရက္)ဂ်ာနယ္မ်က္ ႏွာဖုံးတြင္ ထင္ထင္ရွားရွားေဖာ္ျပထားသည့္ ဓါတ္ပံုမိုးေက်ာ္လြင္၏ လက္ရာေကာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။

ယင္းဓါတ္ပံုေလးအားေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း စာေရးသူ၏ရင္ထဲတြင္ ထိထိခိုက္ခိုက္ခံစားမိပါသည္။ ခံစားခ်က္မွ ထပ္ဆင့္ေမြးဖြားလာခဲ့ၾကသည့္ မိမိ၏ႏွလံုးသားမွေ၀ဒနာတို႔သည္ စကားလံုးေလးမ်ားအျဖစ္ေျပာင္းသြား ျပန္ေပရာ .......

အင္းစိန္ေတာရ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔။

အေမတစ္ေယာက္ ေထာင္ဗူး၀ႏွင့္မလွမ္းမကမ္းက သံဆူးႀကိဳးတန္းအနားမွာ မလႈပ္မရွက္ျဖင့္ ေတြေတြ ေ၀ေ၀ေငးေငးငိုင္ငိုင္ ရပ္လ်က္ရွိေနသည္။

ေစာေစာက အေမ့မ်က္လံုးအိမ္မွာရစ္၀ဲေနသည့္မ်က္ရည္ဥမ်ားက တားဆီးမစြမ္းသာပဲ ဒလေဟာသြန္း ခ်လာၾကသည္။ အေမသည္ မ်က္ရည္သုတ္ရန္ပင္ ေမ့တတ္ေနေလၿပီလား။

တန္ေဆာင္မုန္းလ၏ေနကလည္း မြန္းတည့္ခ်ိန္ပင္မေရာက္ေသးေသာ္လည္း ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပူေလာင္ လ်က္။

အနားတြင္ အေမ့လိုလူမ်ား ေနပူက်ဲက်ဲကိုမမႈအားပဲ ေထာင္ဗူး၀ဆီသို႔သာ တူရူမ်က္ႏွာမူထားၾကလ်က္ ရွိေနၾက၏။

မည္သူကမည္သူ႔ကိုမွ ဂရုမျပဳနိုင္ၾက။ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ကိုယ့္အပူႏွင့္ကိုယ္ခ်ည္း။ ေသာကပရိေ၀ဒ တို႔အား ရင္ႏွင့္မဆန္႔စြာ မခ်ိတင္ကဲ ပိုက္ထားရသူေတြခ်ည္း။

ၾကည့္ပါဦး။

အေမေလ ခ်ံဳးက်သြားလိုက္တာ။ ယူပစ္လိုက္သလိုပါလား အေမရာ။ ဒါနဲ႔ အေမ၊ ဟုိတုန္းက အေမ့မ်က္ ႏွာေပၚက အၿပံဳးေတြအရယ္ေတြ ဘယ္ကိုေပ်ာက္ကုန္ၾကၿပီလဲဗ်ာ။ မေတြ႔ရေတာ့ဘူးေနာ္အေမ။ ေမးမယ့္ သာေမးရတာပါ။ သား သိပါတယ္ အေမ။ တကယ္က သားသာသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ အားလံုးလည္းပဲသိ ေနၾကတာပါပဲ။

ဟုတ္တာေပါ့အေမရယ္။ သားနဲ႔အေမတို႔ မေတြ႔ရမျမင္ၾကရတာ နည္းနည္းေနာေနာႏွစ္ေတြမွမဟုတ္တာ ကလား။ အေမ့ဆံပင္ေတြလည္း ျဖဴသြားတယ္ေနာ္။ ေနာက္ၿပီး အေမ့မ်က္လံုးေတြက အရင္ကလို စူးစူးရွ ရွမရွိေတာ့သလိုပဲ။ ေအာ္- အေမက အသက္ႀကီးရွာၿပီပဲေလ။ သားလည္း အသက္ႀကီးလာၿပီပဲဟာ။ သား ကို ခြင့္လႊတ္ပါေတာ့အေမ။ သားေလ နာရီေတြ အခ်ိန္ေတြ ရက္ေတြဆိုတာကို လံုး၀ႀကီးကိုေမ့သေလာက္ ရွိခဲ့ရတာမို႔ပါေနာ္။ သားမွာက အသက္ရွင္ေနတာ … ပိုၿပီးတိတိက်က်ေျပာရရင္ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ အသက္ရွင္ ဖို႔ပဲလိုတာပါ။ 

သား ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသမွပဲေရာက္ေနေရာက္ေန သားအတြက္အေမဂုဏ္ယူေနတယ္၊ သားအတြက္ အေမ့မွာဘယ္တုန္းကမွမရွိခဲ့ဘူးသည့္သတၲိေတြေမြးျမဴထားတယ္ ရွိေနတယ္ဆိုတာ သား သိၿပီးသားပါ။ အ ေလးအနက္ ယံုလည္းယံုၾကည္ထားပါတယ္အေမ။  

ဘာလိုလိုနဲ႔ အေမရပ္ေနတာၾကာလွခဲ့ၿပီ။

သားအေနနဲ႔ အေမ့ကိုျပန္ေတြ႔ၿပီး အေမ၏ေအးခ်မ္းသည့္ရင္ခြင္မွာခိုနားနိုင္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာႀကီး ေစာင့္ရေစာင့္ရ မမႈပါဘူး။ မေတြ႔နိုင္ၾကေသးခင္မွာေတာ့ အေမ မေသေစခ်င္ေသးဘူး။ ရွင္ကြဲဘ၀ကေန ေသကြဲဘ၀ကိုေတာ့ မေရာက္တန္ရာဘူးလို႔ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ အေမရာ။  

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သားခရီးမထြက္ခင္ေလးမွာ အေမေသေသခ်ာခ်ာမွာလိုက္တဲ့ အေမ့စကားတစ္ရပ္ကို သား ေလ ဘယ္တုန္းကမွ မေမ့ခဲ့ဘူး။

“သား မျပန္လာမခ်င္း အေမ မေသေသးပါဘူးသားရယ္”ဆိုတာကိုေပါ့။

အေမေရ .. တကယ္လို႔မ်ား အခုတစ္ခါမွာသားနဲ႔အေမ မေတြ႔နိုင္ေသးဘူးဆိုရင္ စိတ္ပ်က္အားငယ္စြာျပန္ သြားမည့္အေမ့ေက်ာျပင္ကို သား စိတ္ျဖင့္မွန္းျမင္ၿပီး ႏူတ္ဆက္ကန္ေတာ့လိုက္ပါ့မယ္ အေမ။

အေမအိုမ်ားစြာတို႔ ေသာကမေ၀ မ်က္ရည္မက်ၾကေစရန္ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရင္း .........

(၀န္ခံခ်က္။  ။ အေမအို၏ခံစားခ်က္ ပိုမိုေပၚလြင္ေစရန္ စာေရးသူက မူလဓါတ္ပံုအားအနည္းငယ္ ျပဳျပင္ တည္းျဖတ္ထားပါသည္။)