ႀကံေတာသခၤ်ဳိင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မိမိအေနျဖင့္ ေနာက္ထပ္အမွတ္တရျဖစ္မိခဲ့ရတာတခုကေတာ့
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ 'ရွစ္ေလးလံုး'အေရးအခင္းကာလအတြင္းမွာ ႀကံေတာသခၤ်ဳိင္းထဲကျဖတ္ၿပီး အရိုး
ေဆးရံုကို ေန႔တိုင္းသြားကာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
'ရွစ္ေလးလံုး'လို႔အမည္နာမကို အထင္ကရရခဲ့သည့္အတိုင္း တနိုင္ငံလံုး လွည္းေန ေလွေအာင္း
ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ဆႏၵျပအံုၾကြေတာ္လွန္မႈႀကီးသည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွာ အ
ထြဋ္အထိပ္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ အားလံုသိၾကၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ 'ရွစ္ေလးလံုး'အေရးအခင္းကာလ၏ေစာေစာပိုင္းရက္မ်ားမွာ မိမိသည္ ပံုမွန္အတိုင္းေန႔စဥ္
အလုပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ပံုမွန္အတိုင္းသြားတယ္ဆိုတာက ၀ဂၢီရပ္ရွိအိမ္ကေန လွည္းတန္းေစ်း
ကို ျပည္လမ္းအတိုင္းလမ္းေလ ွ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒီကေန လိုင္းဘတ္(စ)ကား ၂ မွတ္တိုင္
စီးရၿပီး ေဆးရံုကို ၅ မိနစ္ေလာက္လမ္းေလ ွ်ာက္ရတယ္။
ဒီေနာက္ပိုင္းေတြမွာ စစ္သားမ်ားက ခ်ီတက္ဆႏၵျပသူလူအုပ္ႀကီးထဲကို ေသနတ္မ်ားျဖင့္ပစ္
တာေၾကာင့္ ခ်ီတက္ဆႏၵျပသူမ်ား ရာနဲ႔ခ်ီၿပီးေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဆရာ၀န္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ား၊ ေဆး၀န္ထမ္းမ်ား၊သံဃာေတာ္မ်ား၊ ဂီတပညာရွင္မ်ား၊
သရုပ္ေဆာင္မ်ား၊ ေရွ ႔ေနမ်ား၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ား၊ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ား၊ ရဲႏွင့္စစ္သားအခ်ိဳ ႔
ဆႏၵျပပြဲမ်ားမွာ အလံုးအရင္းနဲ႔ပါ၀င္လာၾကတဲ့အခါ တိုင္းျပည္ရဲ ႔လုပ္ငန္းယႏၱရားအားလံုး ရပ္
ဆိုင္းသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဘယ္၀န္ထမ္းမွ အလုပ္ကိုမသြားနိုင္ၾကေတာ့သလို စစ္တပ္ရဲ ႔လက္လြတ္စပယ္ပစ္ခတ္တဲ့
အႏၲရာယ္ေၾကာင့္ အလုပ္ကိုမသြားရဲၾကေတာ့ပါဘူး။
ဒီေတာ့ ၀န္ထမ္းမ်ား အလုပ္ကိုမသြားၾကေတာ့တာ မထူးဆန္းလွပါ။
မိမိတို႔ေဆးရံုက အေၾကာအဆစ္ကုဌာနမွာဆိုရင္ ဆရာဦး၀င္းေမာင္(ကိုဗစ္ကာလမွာကြယ္
လြန္သြား)နဲ႔မိမိတို႔ ၂ ဦးပဲအလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကရတာ။ မိမိတို႔ဌာနမွာ အေၾကာအဆစ္ကုပညာရွင္
၉ ဦးရွိတာ ၇ ဦးက ေဆးရံုနဲ႔အေ၀းႀကီးမွာေနၾကတာေတြ။
ဦး၀င္းေမာင္က ေဆးရံုကေပးထားတဲ့အိမ္မွာေနေနတာ။ လူပ်ိဳ လူလြတ္။
မိမိက အိမ္ေထာင္သည္။ ကမာရြတ္ၿမိဳ ႔နယ္ထဲက ၀ဂၢီရပ္ကြက္မွာေနေနခဲ့တာ။
မိမိအလုပ္လုပ္တဲ့ အရိုးအထူးကုေဆးရံုက ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ ႔နယ္က ဟံသာ၀တီလမ္းထဲမွာ။
ဒီအခါမွာ အထက္ကေျပာခဲ့သလို ယခင္ကလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း မိမိအေနနဲ႔သြားဖို႔ မလြယ္
ေတာ့ဘူး။
စစ္ေခြးေတြရဲ ႔အႏၲရာယ္ကလဲ မ်ားပါတယ္။
ဒီၾကားထဲမွာ 'ေတာမီးေလာင္ေတာေၾကာင္လက္ခေမာင္းခတ္'ဆိုသလို ခိုး၀ွက္လုယက္
တာကအစ လူသတ္တာ ေခါင္းျဖတ္တာမ်ိဳးေတြအထိ ေခတ္ပ်က္လူဆိုး သူခိုးေတြကလဲ
ေသာင္းက်န္းေနၾကေသးတာ။
ဒါေၾကာင့္ မိမိေနထိုင္တဲ့၀ဂၢီရပ္ကေန အလုပ္လုပ္တဲ့အရိုးေရာဂါအထူးကုေဆးရံုကို သြားနိုင္
ဖို႔ တျခားလမ္းေၾကာင္းသစ္တခုရွာေဖြရပါေတာ့တယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တေလာကေလးတင္ပဲ လွည္းတန္းမီးရထားခုံးတံတားေပၚမွာ ၀မ္း
စာေရးအတြက္ အထမ္းႀကီးနဲ႔ ပင္ပန္းတႀကီးေစ်းေရာင္းေနသည့္ပဲပင္ေပါက္ပဲျပားသည္ကုိ
စစ္ေခြးေတြက အေၾကာင္မဲ့သက္သက္ေသနတ္နဲ႔ပစ္ကစားလုိက္တာ ပြဲခ်င္းၿပီးေသသြားခဲ့
ရွာပါတယ္။
ဒါကိုၾကည့္ရင္ အဲဒီအခ်ိန္က စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုဟာ လမ္းေတြေပၚမွာလူတစ္ေယာက္မွမ
ရွိေစရ မေတြ႔ခ်င္မျမင္ခ်င္ဘူးလို႔ စစ္ေခြးေတြကို အၿပီးအမိန္႔ေပးထားတာလို႔ေျပာနိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လဲ လမ္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္မွမရွိေတာ့ပဲ ေခြးေတြပဲစစ္ကားေတြနဲ႔ပတ္ေနၾက
တာ။
ဒီအခါမွာ မိမိေနတဲ့ေနရာကေန ျပည္လမ္းလို လွည္းတန္းလမ္းလိုေနရာမ်ားကိုေရွာင္ရွားၿပီး
ေခ်ာင္က်က်သြားနိုင္မည့္တခုတည္းေသာလမ္းကေတာ့ လူသူရွင္းၿပီး စစ္ကားေတြမလာတဲ့
ႀကံေတာသခၤ်ဳိင္းထဲကျဖတ္သြားတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ပထမဆံုး အိမ္၏အေနာက္ေတာင္ဖက္မွာရွိတဲ့ ဣစၧာရာမဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ ႔လမ္းကိုသြား
ရပါတယ္။ အဲဒီကမွ နာနတ္ေတာလမ္းကိုျဖတ္ကာ ႀကံေတာသခၤ်ဳိင္းထဲကို၀င္ရတာ။ အုတ္ဂူ
ႀကိဳအုတ္ဂူၾကားေတြထဲ ေကြ ႔ေကာက္ျဖတ္သန္းၿပီး ဟံသာ၀တီလမ္းကိုေရာက္ပါတယ္။
လမ္းရဲ ႔ဟိုဖက္အျခမ္းမွာေတာ့ ေ၀႒ဳ၀န္ရိပ္သာကတိုက္ခန္းေတြကိုလွမ္းၿပီးျမင္ေနရပါတယ္။
ဟံသာ၀တီလမ္းကိုေရာက္တာနဲ႔ လက္ယာဖက္ခ်ိဳးၿပီး ပလက္ေဖာင္းအတိုင္း ၅-၆ မိနစ္ဆက္
ေလ ွ်ာက္တာနဲ႔ ေဆးရံုအုပ္ႀကီးေဒါက္တာဦးေဖခင္အိမ္ေရွ ႔ေပါက္ကိုေရာက္ေတာ့တာ။
အဲဒီကေန လမ္းကိုျဖတ္ကူးလိုက္ရင္ ေဆးရံု၀င္းထဲကိုေရာက္ပါၿပီ။
အဲဒီလို မင္းးမဲ့စရိုက္စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ စစ္ေခြးေတြကကိုယ့္နိုင္ငံသူနိုင္ငံသားေတြကို ပစ္ခတ္
ခ်င္လိုပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ခ်င္သလိုသတ္ျဖတ္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ မိမိေစာေစာကေျပာခဲ့သလို
အလုပ္သြားေနေတာ့ တရပ္ကြက္ထဲေနတဲ့ ကိုနီသင္း(ကဗ်ာဆရာ ပ်ဥ္းမနား-ေမာင္နီသင္း၊
လက္ေထာက္ညႊန္မွဴး-ၿငိမ္း-ပညာေရးသုေတသန)က 'ကိုတင္ေမာင္ေအးရာ၊ ခင္ဗ်ားကလဲ
ဒီေလာက္အႏၲရာယ္မ်ားေနတာ အလုပ္သြားမေနပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ'လို႔စိုးရိမ္ပူပန္စြာသတိေပးခဲ့
တာကို ေက်းဇူးတင္အမွတ္ရလ်က္ရွိေနပါတယ္။
No comments:
Post a Comment