ကနာ

၁၃၇၇ ခုႏွစ္၊ ေတာ္သလင္းလဆန္း ၇ ရက္

ပံုုစာမ်ား (လက္ယာရစ္)

ပံုု (၁၊ ၅) မိမိ၏ရံုုးခန္းမွာ အကတိုုက္ေလ့က်င့္ေနၾကစဥ္။

ပံုု (၂) စုုရပ္ထားတဲ့ေျခေထာက္ေတြကိုု ရုုတ္တရက္ကားလိုုက္တာနဲ႔တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ လက္ ၂ ဘက္ကိုုလဲ ေဘးကိုုတညီတညာတည္းေျမာက္လိုုက္ၾကရတယ္။

ပံုု (၃) ေလထဲကိုု အရွိန္နဲ႔ခုုန္ၾကြရင္း လက္ေတြကလည္း ေျပးသလိုုမ်ိဳး စည္းကိုုက္ ၀ါးကိုုက္ ေရွ ႔ေနာက္လႈပ္ရွားၾကလိုု႔။

ပံုု (၄) တင္ကေလးကိုု sexy ဟန္နဲ႔ ေဘးတိုုက္ႏြဲ႔ၿပီး ကိုုယ္ကိုု တစ္ဖက္ေစာင္းလိုု႔ လက္ေတြကိုု ေလယူရာတိမ္း လွလွႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလး ေ၀ွ႔ရမ္းၾကကာ။

ပံုု (၆) ဖေနာင့္ ၂ ဖက္ ၾကြခ်ည္ ခ်ခ်ည္လုုပ္ရင္း၊ ဒူး ၂ ခုုကိုု ခပ္သြက္သြက္ေလး ကားလိုုက္ စုုလိုုက္ တုုန္ခါလႈပ္ရမ္းလိုု႔ ကန္ေတာ့အေနအထားရွိတဲ့လက္ေတြကလည္း တက္ခ်ည္ က်ခ်ည္။

အလုုပ္ကျပန္လာတဲ့ေသာၾကာေန႔က ည ၁၁ နာရီေလာက္မွာ အိပ္ေတာ့မယ္ဆိုုၿပီး ကြန္ျပဴတာစားပြဲကေန မတ္တတ္ရပ္လိုုက္တဲ့အခါ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔တင္ပါး သိသိသာသာနာသြားတာကိုု ရုုတ္တရက္ႀကီး ခံစား လိုုက္ရပါတယ္။

နာတာမွ လမ္းေလ်ာက္ရ ခက္ခဲတဲ့အထိ။

ဘာ့ေၾကာင့္နာရတာလဲဆိုုတာ မေတြးတတ္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့မိတယ္။

ဒီကေန႔ သြားလာလႈပ္ရွားမႈေတြက အားလံုုးပံုုမွန္အတိုုင္းပဲ။

ကေလးလူနာေတြကိုုလဲ အခါတိုုင္းေန႔ေတြမွာလိုု ပံုုမွန္အတိုုင္းေလ့က်င့္လုုပ္ကိုုင္ေပးခဲ့တာပါပဲ။ ဘာမွ ထူး ထူးျခားျခားလုုပ္ေပးရတာမွ မဟုုတ္တာ။

ကေလးေတြကိုု ကစားကြင္း (playground) ကိုု ေခၚသြားၿပီး ဆရာမေတြနဲ႔အတူ ေလ့က်င့္သင္ၾကားလုုပ္ေပး တာမ်ိဳးလဲ ဒီကေန႔မွာ မရွိ။

အဲဒီလိုုေန႔မ်ားမွာေတာ့ မသန္စြမ္းကေလးအခ်ိဳ ႔က အတက္အဆင္း အေက်ာ္အလႊားေတြ မလုုပ္နိုုင္ၾကတာျဖစ္ လိုု႔ ကိုုယ္တိုုင္က အားစိုုက္ကူမၿပီး သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးရတာေၾကာင့္ ကိုုယ္လက္ေတြနာတတ္တာမိုု႔ ထားပါ ေတာ့။

ေနာက္ၿပီး အဲဒီေန႔က မိမိ အားကစားလုုပ္တာလဲ မဟုုတ္။

အိမ္မွာ အေလးအပင္ေတြ သယ္မေရြ ႔ရတာမ်ိဳးလဲရွိတာ မဟုုတ္။

ဒီလိုုနဲ႔ အိပ္ယာထဲေရာက္သြားၿပီး ဇနီးျဖစ္သူကိုု အဲဒီညေနက အလုုပ္မွာ အကတိုုက္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေလး ေျပာျပမယ္ဆိုုေတာ့မွ ေစာေစာကဦးေႏွာက္စားေနတဲ့ေမးခြန္ရဲ ႔အေျဖကိုု ျဗဳန္းစားႀကီး မထင္မွတ္ပဲ ရသြားခဲ့ ပါေတာ့တယ္။

ဟုုတ္တာေပါ့။

အဲဒီေန႔ညေနက AHP (Allied Health Professionals) လိုု႔ေခၚတဲ့ မိမိတိုု႔လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဖက္ေတြ ေနာက္လမွာ ေက်ာင္းတြင္က်င္းပမယ့္ Children’s Day အတြက္ အကေလ့က်င့္ခဲ့ၾကတယ္။

မိမိအလုုပ္လုုပ္ေနတဲ့ ဥာဏ္ရည္နိမ့္မသန္စြမ္းေက်ာင္းမွာ ဆရာဆရာမေတြက အမ်ားစုုအေနျဖင့္ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ေနၾကၿပီး သင္ၾကားေရးနဲ႔မသက္ဆိုုင္ေသာကေလးမ်ားရဲ ႔အျခားေသာလိုုအပ္ခ်က္ေတြအတြက္ phy- siotherapist, psychologist, occupational therapist, social worker နဲ႔ speech therapist ဆိုုေသာ ပ ညာရွင္မ်ားက သီသန္႔၀န္ေဆာင္မႈ ေပးၾကရတာျဖစ္တယ္။

ဒီေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေက်ာင္းကျပဳလုုပ္တဲ့အခမ္းအနားေတြရွိရင္ ဆရာဆရာမေတြက မိမိတိုု႔ကိုု တင္ ဆက္မႈေလးေတြလုုပ္ေပးဖိုု႔ ေမတၳာရပ္ခံတတ္ေလ့ရွိပါတယ္။

ကေလးေတြ ဒါမွမဟုုတ္ အတန္းအလိုုက္ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ အကဲျဖတ္ဒိုုင္လူႀကီးမ်ားအျဖစ္ လုုပ္ေပးလား လုုပ္ရရဲ ႔။

ဓာတ္ပံုုဆရာ ဗြီဒီယိုုဆရာအျဖစ္ ရိုုက္ေပးလား ရိုုက္ေပးရရဲ ႔။

တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ သီခ်င္ဆုိုလား ဆိုုေပးရျပန္ရဲ ႔။

အခုုတစ္ခါမယ္ေတာ့ အကခန္းေလးတစ္ခုု တင္ဆက္ေပးပါတဲ့ေလ။

ဒီအတြက္ တေလာက ဘယ္သီခ်င္ေရြးမလဲ ဘယ္အက ကၾကမလဲဆိုုၿပီး Laptop တစ္လံုုးနဲ႔ Youtube မွာ ဆန္ခါတင္ေရြးခဲ့ၾကရတယ္။

အဲ ဘာမ်ားပါလိမ့္ ေရြးထားတာေလးက …  ။

ZUMBA FOR '1 GOAL'- SHAKIRA'S WAKA WAKA တဲ့ဗ်ာ။

ဘုုရားစူး မိုုးက်ိဳးပစ္ရပါေစရဲ ႔ အရပ္ကတိုု႔ရယ္။

ကဖိုု႔မေျပာပါနဲ႔၊ အဲဒါႀကီးကိုုေလ ၾကားေတာင္မွ ၾကားခဲ့ရဖူးပါဘူးဗ်ာ။

သိုု႔ေပမယ့္ ၾကားဖူး မၾကားဖူး၊ ကခ်င္ မကခ်င္၊ အဖြဲ႔နဲ႔ဆိုုေတာ့ မႏြဲ႔ၾကစတမ္းပဲေလ။

ဒါနဲ႔ ေပါ့ပါးသြက္လက္မႈ မရွိေတာ့တဲ့ မိမိရဲ ႔အတၱေဘာခႏၶာကိုုယ္ႀကီးကိုု မဆံ့ရင္ကန္ပဲ ခုုန္လိုုက္ ေပါက္လိုုက္ လွည့္လိုုက္ ေရြ ႔လိုုက္နဲ႔ ငယ္ရြယ္သူမ်ားနည္းတူ အကေလ့က်င့္ခဲ့ရေလေတာ့လဲ ၆၀ ေက်ာ္ ရြဲေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီ ကိုုယ္လက္ေတြက ဘယ္ခံနိုုင္ပါေတာ့မလဲေလ။

ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီအနာေ၀ဒနာဟာ က,လိုု႔ရလာခဲ့တာျဖစ္လိုု႔ ‘က,နာ’လိုု႔ပဲ လိုုက္ဖက္တဲ့အမည္ေလးတည္ထြင္ေပး လိုုက္ရေၾကာင္းပါ။