စီပီအာနဲ႔ေအအီးဒီ သင္တန္း

ဒီကေန႔သင္တန္းတစ္ခု တက္ျဖစ္တယ္။

CPR + AED Certification Course ဆိုတဲ့ ေန႔တစ္၀က္ (၄ နာရီၾကာ) သင္တန္းပါ။ 

မနက္ ၈ နာရီခြဲကေန ေန႔လည္ ၁၂ နာရီခြဲအထိျဖစ္ပါတယ္။

မိမိအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ေဆးရံုက တက္ခိုင္းတာပါ။

စင္ကာပူနိုင္ငံရဲ ႔အထင္ကရေနရာႀကီးျဖစ္တဲ့ ၾသခ်တ္ (Orchard) က Singapore Emergency Responder Academy ကို သြားတက္ခဲ့ပါတယ္။ 

သင္တန္းရဲ ႔အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့  ႏွလံုးေရာဂါေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ႏွလံုးထိခိုက္ၿပီး (Heart attack) လဲက်သတိလစ္ေနသူမ်ားကို  Cardiopulmonary resuscitation (CPR) နည္းနဲ႔ Automated External Defibrillator (AED) စက္ကိုသံုုးၿပီး အေရးေပၚေရွးဦးအသက္ကယ္ေပးနိုင္ရန္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အဲဒီလိုႏွလံုးထိခိုက္မႈေၾကာင့္ ႏွလံုးခံုရပ္သြားၿပီး ရုတ္တရက္ေသဆံုးသြားနိုင္ပါတယ္။ ေသလဲေသေနၾကပါတယ္။

က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ ႔ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္က အမ်ိဳးသားက်န္းမာေရးစာရင္းဇယားမ်ားအရ သိရတာက ႏွလံုးၾကြက္သားေတြဆီကို ေသြးေရာက္တာနည္းလို႔ (Ischemic heart disease) အသက္ဆံုးရံႈးၾကရသူအေရအတြက္ဟာ စင္ကာပူနိုင္ငံမွာ တတိယအမ်ားဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ စင္ကာပူအစိုးရက သူ႔နိုင္ငံသူနိုင္ငံသားေတြကို ဒီသင္တန္းေတြတက္ဖို႔ အထူးအားေပးပါတယ္။ 

တိုက္တြန္းေလ့ရွိပါတယ္။ 

ေစာေစာကေျပာခဲ့သလို အေရးအေၾကာင္းေဟ့ဆိုရင္ CPR နည္းနဲ႔ AED စက္သံုးလို႔ သိနားလည္ၿပီး တတ္ထားသူတိုင္းက အသက္ကယ္ေပးနိုင္ၾကမွာပါ။


17/07/19 


သင္တန္းစ,မွာက မနက္ ၈ နာရီခြဲျဖစ္လို႔ အိမ္က အေစာႀကီးထြက္ခဲ့ပါတယ္။ 
ဂ်ဴေရာင္း၀က္စ္အရပ္ကေန ၾသခ်တ္အရပ္အထိသြားရမွာ။ 
လမ္းထိပ္က အျမန္ဘတ္စ္ကားအမွတ္ ၅၀၂ စီးသြားတာေတာင္ မိနစ္ ၅၀ ၾကာေသးတာ။ 

အဲဒီလို ၀ီရိယပိုသြားတဲ့အတြက္ ၾသခ်တ္လမ္းကသင္တန္းေက်ာင္းမွတ္တိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ မနက္ ၇ နာရီ ၃၅ မိနစ္ပဲရွိပါေသးတယ္။ 

ဒါနဲ႔လိပ္စာေျမပံုကို ႀကိဳၿပီးၾကည့္ထားတာေၾကာင့္ ၾသခ်တ္လမ္းကေန လက္၀ဲဘက္မွာရွိတဲ့ Cuppage Road ထဲကိုခ်ိဳး၀င္လိုက္တယ္။ 

၅ မိနစ္ေလာက္ေလ်ာက္၀င္ၿပီး လမ္းဆံုးေရာက္ေတာ့ Singapore Emergency Responder Academy(SERA) ရွိရာ ခန္႔ျငားတဲ့အေဆာက္အဦႀကီးကိုေတြ႔ရပါတယ္။

သင္တန္းေက်ာင္းရွိရာအေဆာက္အဦႀကီး

ေစာေနေသးလို႔ ေက်ာင္းရွိရာကို၀င္မသြားေသးပဲ အနီးအနားကိုေလ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ 

အားလံုးတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ရွိေနပါတယ္။

ေသေသသပ္သပ္ညွပ္ထားေပးတဲ့ လမ္းေဘးၿခံစည္းရိုးပင္ေတြနဲ႔ အံု႔အံု႔ဆိုင္းဆိုင္းသစ္ပင္ႀကီးမ်ားကလဲ စိမ္းစိမ္းစိုစိုေတြ႔ရွိလွၿပီး စိတ္ထဲမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းခံစားမိပါတယ္။

အဲဒီျမင္ကြင္းေလး ၂ ခုကို ဓာတ္ပံုရိုက္ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။


 

စိမ္းစိုေအးခ်မ္းတဲ့စင္ကာပူနိုင္ငံရဲ ႔နံနက္ခင္းျမင္ကြင္း

ဓာတ္ပံုရုိက္ၿပီးေနာက္ အေဆာက္အဦထဲ၀င္ၿပီး သင္တန္းေက်ာင္းရွိရာ ၃ ထပ္ကို တက္ခဲ့ပါတယ္။

သင္တန္းရံုးခန္းက မဖြင့္ေသးဘူး။

သင္တန္းအခန္းလမ္းညႊန္

ဒါနဲ႔ ရံုးခန္းေရွ ႔က သင္တန္းအမ်ိဳးအစားအလိုက္ အခန္းလမ္းညႊန္စာကိုဖတ္ၾကည့္ေနတုန္း အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိလိမ့္မယ္လို႔ခန္႔မွန္းရတဲ့ သင္တန္းဆရာတစ္ဦးက ဘာသင္တန္းတက္ဖို႔လဲလို႔ မိမိကို ေမးတာနဲ႔ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။

ဒီအခါမွာ သူက အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲလို႔ ထပ္ၿပီးေမးျပန္ပါတယ္။

၇၁ ႏွစ္လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ 'ဒီသင္တန္းက သိပ္ၿပီးပင္ပန္းတယ္ေနာ'။

'၁ မိနစ္ကို အႀကိမ္ ၁၀၀ ႏႈန္းနဲ႔ ၂ မိနစ္ၾကာ ဒူးေထာက္ၿပီး လက္ဖေနာင့္နဲ႔ဆက္တိုက္ႀကီး မရပ္မနားဖိေပးရတာ (compression)။ ျဖစ္ပါ့မလားဗ်ာ'လို႔ မိမိကို စိုးရိမ္ဟန္နဲ႔ေျပာပါတယ္။

မိမိက ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ၿပံဳးဘဲၿပံဳးေနလိုက္ပါတယ္။

အင္း ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ..
ငါက physiotherapist ဆိုတာ သူမွ မသိရွာပဲကိုးလို႔ ေတြးမိပါတယ္။

ဟုတ္တယ္ေလ။

မိမိတို႔ physiotherapist ေတြဆိုတာ ေခတ္မီစက္ေတြကိုသံုးၿပီး အေၾကာအဆစ္ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ားကို ကုသေပးေနသလို လက္ေခ်ာင္းနဲ႔လက္ေတြကို ကၽြမ္းက်င္စြာသံုးၿပီးေတာ့လဲကုသေပးေနၾကရတာျဖစ္တယ္။

ကၽြမ္းက်င္မႈနဲ႔အတူ တစ္ခါတခါမွာ လက္နဲ႔လက္ေမာင္းအင္အားေတြထည့္သံုးရတယ္။
တစ္ခါတခါမွာေတာ့ အင္အားကိုခ်ိန္ဆထိန္းေက်ာင္းၿပီး အခ်ိန္ၾကာၾကာလုပ္ေပးၾကရတာမ်ိဳးလဲ ရွိပါတယ္။

Strength and stamina ႏွစ္မ်ိဳးလံုးေပါ့။