က်ေနာ္ အထီးက်န္ခ်စ္သူ

အထီးက်န္စြာေနတတ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ တစ္ေယာက္ထဲေနတတ္ျခင္း (The Art of Being Alone) ဆို

တဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အထက္ကစာအုပ္ေလးကိုေတြ႔ေတာ့ မိမိ အေတာ္ေလးစိတ္၀င္စားသြားခဲ့မိပါတယ္။

'ငါ ေနတတ္တာမ်ိဳး၊ ငါႀကိဳက္တဲ့ေနခ်င္တာမ်ိဳး'နဲ႔မ်ားတူေလမလားဆိုၿပီး စာအုပ္အညႊန္းေလးကိုေဖ့စ္

ဘြတ္မွာ စူးစမ္းဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။

မိမိမွာ အဲဒီစာအုပ္မွ မရွိတာပဲဟာ။

ဒီေတာ့ စာအုပ္အညႊန္းပဲ ဖတ္ၾကည့္ရတာေလ။

အဂၤလိပ္လို စာလံုးတစ္လံုးထဲက Solitude ပါ။

Solitude ကို အဘိဓာန္က the state or situation of being alone, kept apart from others လို႔ 

အနက္ဖြင့္ထားပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ေရွ ႔ကိုဆက္ဖတ္တဲ့အခါ Embrace Solitude, Not Lonelinessလို႔ေရးထားၿပီး တဆက္တည္း

မွာပဲ The book distinguishes between solitude and loneliness ဆိုကာ ဒီစကားႏွစ္လံုးရဲ ႔မတူ

ကြဲျပားမႈကို စာအုပ္ကရွင္းျပထားတယ္ဆိုပါတယ္။ 

ဒီေတာ့မွ ဒီစာလံုးႏွစ္လံုးကို မိမိ အရင္က ေရေရရာရာမသိထားဘဲ အဓိပၸာယ္တူသလိုလို ဒါမွမဟုတ္ 

တူသေယာင္ေယာင္ထင္ခဲ့မိတာ သိရပါတယ္။

ဒီလိုဆိုရင္ စာအုပ္ေရးသူက Solitude နဲ႔ Loneliness စကားလံုး ၂ လံုး၏မတူညီမႈကို ဘယ္လိုရွင္းျပ

ထားသလဲဆိုတာေလး ၾကည့္လိုက္ၾကရေအာင္ပါ။

Solitude is the state of being alone.

'ေဆာ့လစ္က်ဳ ႔' က 'တကိုယ္တည္းေနတာ' ကိုေျပာတာ။

Loneliness is a feeling of isolation and disconnection.

'လံုးလီးနက္စ္' က 'အေဖာ္မဲ့တာ၊ အဖက္အလုပ္မခံရတာ' ကိုေျပာတာပါတဲ့။ 

ကဲ ဘာသာေဗဒ(ဘာသာစကား) ေလ့လာမႈကို ဒီမွာတင္ပဲ ရပ္လိုက္ၾကပါစို႔။

က်ေနာ္နဲ႔တကိုယ္တည္းေနျခင္းအေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာခ်င္ပါတယ္။

သာမန္လူတေယာက္ရဲ ႔ခံစားမႈနဲ႔အျမင္ရယ္ပါ။

မိမိသည္ လူမွန္းသိစအရြယ္ကတည္း တေယာက္ထဲေနတတ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီလိုေနေနရတာကိုလဲ သိပ္ၿပီး

ႏွစ္သက္ခံုမင္ခဲ့တာ။ တနည္းေျပာရရင္ အရသာကိုေတြ႔ေနေတာ့တာ။

ကိုယ့္ေတြးခ်င္တာေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီးေတြးေနတတ္တာ။ 

ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြကိုလဲ အေႏွာက္အယွက္ကင္းကင္းပဲ လုပ္ေနတတ္တာ။

ေတြးေနတာေတြေရာ လုပ္ေနတာေတြကိုပါ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ၿခံခတ္ကာရံၿပီး ေသာ့ခတ္ထားလိုက္

ေသးတာ။ 

တေယာက္ထဲပဲေလ။

ေနာက္ၿပီး တကိုယ္တည္းမွတကိုယ္တည္းထဲရယ္။

ျပည့္စံုလို႔ပါ။